جمهوري سودان در شمال شرقي قاره آفريقا قرار دارد. اين كشور دهمين كشور جهان از نظر وسعت است.
سودان از شمال با كشورهاي مصر و ليبي، از غرب با چاد و آفريقا مركزي، از جنوب با كنگو، اوگاندا و كنيا و از شرق با اتيوپي و اريتره همسايه است و درياي سرخ اين را از كشور عربستان سعودي جدا مي‌كند.
نام اين كشور نامي عربي و به معني سرزمين مردمان سياه است. حدود 70 درصد مردم سودان از دين اسلام پيروی می‌کنند و اکثرا ساکن مناطق شمالی هستند.
پيروان اديان بومی حدود 25 درصد و مسيحيان حدود 5 درصد جمعيت سودان را تشکيل می‌دهند و عمدتا در جنوب اين كشور سکونت دارند و خارطوم، پايتخت، نيز دارای يک جمعيت قابل توجه از مسيحيان است.
کشور سودان در سال 1956 استقلال خود را از انگليس به دست آورد. به استثنای يک دوره 10 ساله بين سال‌هاي 1972 و 1983 ميلادي، کشور سودان از زمان کسب استقلال دستخوش ناآرامی سياسی و جنگ داخلی بوده است.
سازمان ملل متحد می‌گويد که در طول اين جنگ‌هاي داخلي، که طولانی‌ترين جنگ داخلی آفريقا است، بيش از دو ميليون نفر جان خود را از دست داده‌اند و حدود چهار ميليون نفر نيز آواره شده‌اند.
زمين‌هاي سودان دشت گسترده‌اي است و كوه‌ها و بلندي‌هاي آن در جنوب و دورترين نقطه غربي آن قرار دارند. سودان در منطقه مداري آفريقا است و آب و هواي آن در جنوب استوايي و در مركز سافنا و در شمال قاره‌اي است.
سياست در سودان
در سودان رئيس‌جمهور قدرت را در دست دارد. از سال 1989 تا كنون البشير، رئيس‌جمهور سودان است. او با كمك نيروهاي نظامي به حكومت دست يافت.
اعضاي كابينه و حاكمان 26 ايالت اين كشور را شخص رئيس جمهور تعيين مي‌كند.
يكي از مهمترين مخالفان البشير در سودان حسن الترابي، سخنگوي مجلس اين كشور بود. در سال 1999درگيري‌هايي بين اين دو نفر ايجاد شد و الترابي از پستش بركنار شد.
اين كار البشير سبب شد مجلس دچار آشوب شود. البشير قوانين خاص را در كشور وضع كرد. الترابي در سال 2001 به جرم اخلال در امنيت ملي دستگير و زنداني شد.
بين اين كشور با چاد در سال 2005 جنگ درگرفت.
اقتصاد در سودان
سودان از جمله کشورهای فقير جهان محسوب می شود و حدود 80 درصد جمعيت سودان در بخش کشاورزی و دامداری فعاليت دارند که عمدتا به صورت سنتی اداره می‌شود.
اين کشور دارای منابع نفت خام نيز هست که عمدتا در مناطق جنوبی واقع است و توليد آن در سال 2004 به حدود 200 هزار بشکه در روز رسيد.
توليد ناخالص داخلي سودان 107.8 ميليارد دلار است. نيروي كار اين كشور هفت ميليون و 415 هزار نفر است. 18.7 درصد از جمعيت در سن كار اين كشور بيكار هستند.
40 درصد از مردم آن زير خط فقر زندگي مي‌كنند. نرخ تورم در آن 5.3 درصد است.
محصولات صادراتي اين كشور شامل نفت و محصولات پتروشيمي، پنبه، كنجد، احشام، بادام زميني، صمغ عربي و شكر است كه به كشورهاي ژاپن (48 درصد)، چين (31 درصد) و كره‌جنوبي (3.8 درصد) صادر مي‌شود.
محصولات وارداتي به سودان بيشتر از كشورهاي چين (17.7 درصد)، عربستان سعودي (9 درصد)، امارات متحده عربي (5.6 درصد)، مصر (5.2 درصد)، آلمان (5.1 درصد) و هند (4.5 درصد) وارد مي‌شود.
دارفور و سودان
دارفور بخشي در غرب سودان است كه از سال 2003 در آن درگيري‌هايي آغاز شده است. اهالی دارفور اکثرا آفريقايی‌تبار اما پيرو دين اسلام هستند اما از نحوه اختصاص بودجه دولتی ناخرسندند و دولت را متهم کرده‌اند که در اين زمينه، بين آنان و اهالی عرب تبار منطقه تبعيض قايل می‌شود.
آفريقايی‌تباران دارفور، که گروه‌های مسلحی را برای مقابله با دولت مرکزی تشکيل داده‌اند، گفته‌اند که دولت گروه‌های شبه نظامی عرب تبار ايجاد کرده و آنها را برای سرکوب آفريقايی‌تباران به کار می‌برد.
جنگ داخلی دافور تاکنون هزاران کشته برجای نهاده و چند صد هزار نفر را آواره کرده است.
مردم سودان
39 ميليون و 379 هزار و 358 نفر در سودان زندگي مي‌كنند. اهالي سودان از قبايل گوناگون بعضا عربي تبار و برخي آفريقايي يا ترك تشكيل يافته‌اند كه به سودان مهاجرت كرده‌اند.
ميانگين سني مردم آن 18.7 سال است. اميد به زندگي در اين كشور 49.11 سال است. 2.3 درصد از مردم سودان به بيماري ايدز مبتلا هستند كه جمعيتي در حدود 400 هزار نفر را تشكيل مي‌دهد.
زبان رسمي كشور عربي است و زبان انگليسي نيز در كنار زبان عربي در بعضي از ادارات دولتي بويژه در ولايات جنوبي به كار مي‌رود.
واحد پول دينار سوداني است كه از 10 قروش تشكيل شده و اسكناس‌هاي 25-50 و 100 دينار وجود دارد. در سودان هفته از شنبه شروع مي‌شود و جمعه‌ها روز تعطيل رسمي است
