صبح، چشم که باز می کنید، زندگی روی روال است. چهار دیواری خانه تان پا برجا... خنکای کولر به راه است. آب از شیر می آید؛ زلال و تمیز... دست به کلیدها که می زنید، خانه چراغانی می شود. بساط بازی کودکانتان به راه است. آب و نانتان به راه...
اما کمی آن طرف تر از مرزهای شهر شما، زنان و مردانی هستند صبح و شبشان روی خاک سست کویر می گذرد؛ زیر طاق پارچه ای چادرها... آب سنگین را از چاه می کشند؛ نانشان را از سر تنور... تپه های خاکی کویر، سرسره کودکانشان است و چرا دادن گوسفندان، گرگم به هوای هر روزشان... اینجا ایران است؛ سمنان- 30 کیلومتر مانده به شاهرود... و این ها عشایر کویر نشین مرزهای ما هستند که سبک دشوار و سرزنده زندگیشان را هر روز در کویر دوره می کنند.
اما کمی آن طرف تر از مرزهای شهر شما، زنان و مردانی هستند صبح و شبشان روی خاک سست کویر می گذرد؛ زیر طاق پارچه ای چادرها... آب سنگین را از چاه می کشند؛ نانشان را از سر تنور... تپه های خاکی کویر، سرسره کودکانشان است و چرا دادن گوسفندان، گرگم به هوای هر روزشان... اینجا ایران است؛ سمنان- 30 کیلومتر مانده به شاهرود... و این ها عشایر کویر نشین مرزهای ما هستند که سبک دشوار و سرزنده زندگیشان را هر روز در کویر دوره می کنند.
