شهرستان بابلسر

[neda_omid]

شهرستان بابلسر يكی ديگر از شهرستان های زيبا و سبز مازندران است كه از جاذبه هاي بي‌شمار گردشگري برخوردار است. اين منطقه در مسير راه اصلی كناره قرار گرفته و مركز آن از نظر جغرافيايی در 52 درجه و 39 دقيقه ی درازای خاروری و 36 درجه و 42 دقيقه ی پهنای شمالی واقع بوده از شمال به دريای مازندران، از شمال خاور به جويبار از جنوب به بابل از جنوب باختری به آمل و از شمال باختری به محمود آباد محدود می‌شود. بابلسر در قديم «مشهد سر» نام داشت. برخی بر اين باورند که اين نام از واقعه شهادت امام زاده ابراهيم ابوجراب بن اطهر، برادر امام رضا (ع) كه در آن جا مدفون است، گرفته شده باشد. منطقه فعلی بابلسر بيش از صد سال قدمت دارد و در سرچشمه رودخانه بابل استقرار يافته است. اين شهر در گذشته به عنوان بندر و مركز تجارت ايران و روسيه رونق داشت. زمانی که تجارت بين ايران و روسيه کاهش يافت و بنادر تركمن (بندر شاه سابق)، نوشهر و انزلی آباد گرديد، بندر بابلسر موقعيت خود را از دست داد، اما در دوران اخير بابلسر بيش از نقاط ديگر شمال مورد توجه رضا شاه قرار گرفت و به صورت شهر كوچك و زيبا درآمد. بابلسر اكنون يكی از بهترين و زيباترين گردش‌گاه ها و استراحت‌گاه‌های شمال ايران به شمار می رود. رود بابل كه از كوه های بابل سرچشمه گرفته، زمين های مسير خود را آبياری كرده و از بابل و امير كلا گذشته و سرانجام از ميان شهربابلسر می گذرد و به دريای مازندران می ريزد. اين رود نقش مهمی در آبياری بابلسر دارد. از فرآورده‌های كشاورزی اين شهرستان می توان گندم، برنج، مركبات، تره بار، آلوچه و گوجه سبز را نام برد. آب كشاورزی اين منطقه از رود بابل تأمين می شود. پل بابلسر و پل كوچك دواثر تاريخي و قديمي در اين منطقه هستند كه همراه با طبيعت زيبا و دل‌نشين اين شهرستان از جمله ديدني‌هاي اين منطقه محسوب مي‌شوند. بابلسر در انتهای راه اصلی كناره دريای مازندران قرار دارد و راه های اصلی و فرعی آن را مسير بابلسر – نوشهر به درازای 120 كيلومتر، راه فرعی بابلسر – فرح آباد به درازای 58 كيلومتر و راه اصلی بابلسر – بابل به درازای 19 كيلومتر تشكيل مي‌دهد.