بروجن در دشتی حدود 580 كيلومتر مربع، در خاوری ترين نقطه منطقه و در محل تلاقی راه های سه استان چهارمحال و بختياری، اصفهان و فارس قرار گرفته است. زبان مردم بروجن فارسی است و در روستاها به گويش های محلی همراه با لری، بختياری و تركی قشقايی سخن می گويند. در شهرستان بروجن و مناطق و روستاهای اطراف آن مانند تفته و بلداجی که ازتوابع شهرستان بروجن هستند، از ديرباز صنايع دستی رواج زيادی داشته است. هنرهای دستی هم چون قالی بافی، خرسک بافی، جاجيم بافی و گليم بافی در منطقه تفته و نوعی قالی بافی خاص در بلداجی رواج دارد. قالی هايی كه در بلداجی بافته می شود از نوع چالشتری يا خشتی و قالی های عربی (پشمی)، قالی‌های نايينی است. تار و پود در قالی‌ها از پشم درست می شود وموادی كه در تهيه خامه به كار برده می شود عبارتند از: پوست گردو، زاج، جوهرليمو، قارا، ريشه گياهی به نام گندل، روناس و جوهرهای رنگی است. هم چنين قالی بافی، نمد مالی، كلاه مالی، گيوه سازی و بافت چادرهای سياه از صنايع دستی مختص عشاير منطقه می باشند.
صنايع دستی که توسط عشاير يلمه تهيه می شوند از با اهميت ترين صنايع دستی منطقه محسوب می شوند. عشاير يلمه در بروجن ساكن اند و عده‌ای ازاين عشاير كه به عرب معروفند در محله اردوباد بروجن اسكان دايمی يافته اند. قالی هايی که توسط عشاير يلمه بافته می شوند، دارای تار و پود پشم بوده و رنگ های آن ها ثابت می باشد. رنگ هايی كه در بافته‌های يلمه‌ای به كار می رود حدودا 9 رنگ است كه عبارتند از آبی، سرمه‌ای، لاكی، سبز، بنفش، نيم رنگ (كم رنگ تر از لاكی)، سفيد و سياه. اندازه بافته‌های اين عشاير 3 × 2 متر، زرع و نيم، خرک (140 × 80) و پشتی به اندازه 50 × 80 می باشد كه معمولا بر روی دارهای افقی بافته می شود. قاليچه های عشاير يلمه صادراتی است وعمدتا از استان خارج و راهی كشورهای ديگر می گردد.نمد نيز از ديگر صنايع دسـتی است. به طورمتوسط يک عدد نمد( زيرانداز) 5/1× 2 مترمساحت دارد و توليد آن 5/7 كيلو پشم مصرف می شود. اين محصول اغلب منقوش است. طرح و نقش هايی كه در آن به كار می رود تماما ذهنی است. کلاه مالی نيز از جمله صنايعی است که اهميت زيادی دارد. كلاه مالان معمولا در تمام طول سال مشغول كارند. معروف ترين نوع كلاه هايی كه در اين منطقه ساخته می شود كلاه خسروی، شب كلاه و كلاه قشقايی است. مواد اوليه مورد مصرف كلاه مالان به طور عمده كرک بز، پشم، صابون ورنگ های جوهری است.گيوه نوعی کفش سنتی است که ساخت آن در اين منطقه رواج دارد. رويه گيوه معمولا از قمشه، آباده، فسا و جهرم وارد می شود و مقدار كمی را نيز برخی از زنان شهر كرد، و بروجن می بافند. تخت گيوه يا لاستيكی است و يا از پارچه های متقال و چرم گاو تهيه می شود و عمدتا از منطقه جرقويه و يا زرين شهر وارد می شود. تخت و رويه را در كارگاه ها به وسيله قلاب به هم وصل می كنند. اين اتصال به وسيله دوختن نوار چرمی به دور گيوه و مابين تخت و رويه و بالای پاشنه انجام می شود.
چادرسياه اصولا از موی بز تهيه می شود، كاربرد آن در دامداری می باشد و می توان به راحتی آن را جمع كرد و در محلی ديگر مستقر نمود. از بررسی چادرهای قديمی به خوبی می توان دريافت كه از ديربازاز اين صنعت تكامل و تحول نداشته است. برای تهيه آن موهای بز را تميز كرده و بسته بندی نموده و با پره‌های مخصوص می ريسند و نخ های دسته شده را دولا كرده و می تابند تا محكم گردد. نخ های تابيده شده به عنوان تار و پود سياه چادر می باشد.
صنايع دستی که توسط عشاير يلمه تهيه می شوند از با اهميت ترين صنايع دستی منطقه محسوب می شوند. عشاير يلمه در بروجن ساكن اند و عده‌ای ازاين عشاير كه به عرب معروفند در محله اردوباد بروجن اسكان دايمی يافته اند. قالی هايی که توسط عشاير يلمه بافته می شوند، دارای تار و پود پشم بوده و رنگ های آن ها ثابت می باشد. رنگ هايی كه در بافته‌های يلمه‌ای به كار می رود حدودا 9 رنگ است كه عبارتند از آبی، سرمه‌ای، لاكی، سبز، بنفش، نيم رنگ (كم رنگ تر از لاكی)، سفيد و سياه. اندازه بافته‌های اين عشاير 3 × 2 متر، زرع و نيم، خرک (140 × 80) و پشتی به اندازه 50 × 80 می باشد كه معمولا بر روی دارهای افقی بافته می شود. قاليچه های عشاير يلمه صادراتی است وعمدتا از استان خارج و راهی كشورهای ديگر می گردد.نمد نيز از ديگر صنايع دسـتی است. به طورمتوسط يک عدد نمد( زيرانداز) 5/1× 2 مترمساحت دارد و توليد آن 5/7 كيلو پشم مصرف می شود. اين محصول اغلب منقوش است. طرح و نقش هايی كه در آن به كار می رود تماما ذهنی است. کلاه مالی نيز از جمله صنايعی است که اهميت زيادی دارد. كلاه مالان معمولا در تمام طول سال مشغول كارند. معروف ترين نوع كلاه هايی كه در اين منطقه ساخته می شود كلاه خسروی، شب كلاه و كلاه قشقايی است. مواد اوليه مورد مصرف كلاه مالان به طور عمده كرک بز، پشم، صابون ورنگ های جوهری است.گيوه نوعی کفش سنتی است که ساخت آن در اين منطقه رواج دارد. رويه گيوه معمولا از قمشه، آباده، فسا و جهرم وارد می شود و مقدار كمی را نيز برخی از زنان شهر كرد، و بروجن می بافند. تخت گيوه يا لاستيكی است و يا از پارچه های متقال و چرم گاو تهيه می شود و عمدتا از منطقه جرقويه و يا زرين شهر وارد می شود. تخت و رويه را در كارگاه ها به وسيله قلاب به هم وصل می كنند. اين اتصال به وسيله دوختن نوار چرمی به دور گيوه و مابين تخت و رويه و بالای پاشنه انجام می شود.
چادرسياه اصولا از موی بز تهيه می شود، كاربرد آن در دامداری می باشد و می توان به راحتی آن را جمع كرد و در محلی ديگر مستقر نمود. از بررسی چادرهای قديمی به خوبی می توان دريافت كه از ديربازاز اين صنعت تكامل و تحول نداشته است. برای تهيه آن موهای بز را تميز كرده و بسته بندی نموده و با پره‌های مخصوص می ريسند و نخ های دسته شده را دولا كرده و می تابند تا محكم گردد. نخ های تابيده شده به عنوان تار و پود سياه چادر می باشد.