شهرستان تركمن در باختري ترين حد استان گلستان واقع شده است. اين شهرستان از شمال به كشور تركمنستان، از جنوب به گرگان و كردكوي، از باختر به درياي مازندران و بندرگز و از خاور به شهرستان آق قلا محدود مي شود. سواحل درياي مازندران و شيوه‌ي معيشت و زندگي عشاير تركمن در اين ناحيه زيباترين و مهم ترين جاذبه هاي گردشگري اين منطقه را تشكيل مي‌دهند. شهر ترکمن در دوره پهلوی اول و به عنوان قرارگاه نظاميان برای سركوبی عشاير اين منطقه احداث شد. با اتصال اين شهرستان به راه آهن سراسری، بر اهميت اين شهر به لحاظ نقش اقتصادی و ارتباطی در استان افزوده شد. اسكان عشاير و احداث اسكله برای ايجاد فعاليت های بندری از عوامل اصلی پيشرفت شهر بوده است. مهمترين صنايع دستي شهرستان بندر تركمن را قاليچه بافي، گليم بافي، قالي بافي و جاجيم بافي تشكيل مي‌دهند. هم‌چنين بايد از چادر و بند چادرهاي تركمني، حصيربافي، نخ ريسي، پارچه بافي، نمدمالي و زيلوبافي نام برد كه مواد خام را از اين محل تهيه مي كنند.
قالي و قاليچه بافي در شهرستان تركمن به اين شكل انجام‌مي شود كه در اغاز و انجام هر قالي و قاليچه چند سانتي متر گليم بافته مي‌شود كه تركمن ها آن را با اعتقاد بر ان كه هر چيزي بر خاك استوار است توپراق به معناي خاك مي نامند پس از آن‌كه 2 سانتي متر توپراق بافته شده ريسماني كه معمولا دورنگ و اغلب به رنگ‌هاي سياه و سفيد است بر آن مي ريسند گويي گيسوي باريك بر گونه قالي مي آويزند اين ريسمان را ساج باقي به معني بندمو مي نامند برخي از تركمن ها به آن الجه يعني سياه و سفيد مي آويزند گيسوانشان را با همين ساچ باقي مي بافند و در انتهاي هر گيسو هم منگوله اي طلايي مي آويزند دختر تركمن با قرار دادن اين بندگيسو در هر قطعه فرش كه مي بافد يادگاري از خود بر آن باقي مي گذارد.
در قالي تركمن دسته اين گل‌هاي تركمن به نام ايل‌ها معروفند و معمولا با نام ايل به كار مي رود. مثل سالور گل و تكه گل كه از قديمي ترين نمونه هاي قالي تركمن اينها مهمترين نقش مايه هاي قالي اين قومند در واقع بيش از هر نماد يا نشان ديگري دليل وابستگي بافته به ايل ويژه اي هستند. بافت گليم نيز در بين تركمن ها از رواج كامل برخوردار است. گليم ياپلاس؛ بافته اي است كه قدمت توليد آن به هزاران سال مي رسد. نقش‌هاي گوناگوني در گليم ياپلاس تركمني وجود دارد نقشي كه آن گل مي گويند؛ گلي است شكفته و با نه گلبرگ. (نه در فرهنگ تركمن عدد مباركي است)
قالي و قاليچه بافي در شهرستان تركمن به اين شكل انجام‌مي شود كه در اغاز و انجام هر قالي و قاليچه چند سانتي متر گليم بافته مي‌شود كه تركمن ها آن را با اعتقاد بر ان كه هر چيزي بر خاك استوار است توپراق به معناي خاك مي نامند پس از آن‌كه 2 سانتي متر توپراق بافته شده ريسماني كه معمولا دورنگ و اغلب به رنگ‌هاي سياه و سفيد است بر آن مي ريسند گويي گيسوي باريك بر گونه قالي مي آويزند اين ريسمان را ساج باقي به معني بندمو مي نامند برخي از تركمن ها به آن الجه يعني سياه و سفيد مي آويزند گيسوانشان را با همين ساچ باقي مي بافند و در انتهاي هر گيسو هم منگوله اي طلايي مي آويزند دختر تركمن با قرار دادن اين بندگيسو در هر قطعه فرش كه مي بافد يادگاري از خود بر آن باقي مي گذارد.
در قالي تركمن دسته اين گل‌هاي تركمن به نام ايل‌ها معروفند و معمولا با نام ايل به كار مي رود. مثل سالور گل و تكه گل كه از قديمي ترين نمونه هاي قالي تركمن اينها مهمترين نقش مايه هاي قالي اين قومند در واقع بيش از هر نماد يا نشان ديگري دليل وابستگي بافته به ايل ويژه اي هستند. بافت گليم نيز در بين تركمن ها از رواج كامل برخوردار است. گليم ياپلاس؛ بافته اي است كه قدمت توليد آن به هزاران سال مي رسد. نقش‌هاي گوناگوني در گليم ياپلاس تركمني وجود دارد نقشي كه آن گل مي گويند؛ گلي است شكفته و با نه گلبرگ. (نه در فرهنگ تركمن عدد مباركي است)