شهرستان جويبار

[neda_omid]

جويبار در استان مازندران شهرستانی مجزا و منقطقه‌اي بسيار زيبا و ديدنی در كرانه دريای مازندران برای بازديد توريست های خارجی و ايرانی است كه اساس اقتصاد آن بر گردشگري، كشاورزي و ماهي‌گيري استوار است. شهرستان جويبار يكي از شهرستان‌هاي كوچك استان مازندران است كه در گذشته«باغلو» نام داشت و قصبه مركز دهستان گيلخوران در بخش مركزی شهرستان قائم شهر بوده است. بعدها پس از احداث راه آهن در شهرستان قائم شهر و ايجاد كارخانه‌هاي بزرگ نساجی، كنسرو سازی و شالی‌كوبی در قائم شهر، اين شهرستان به جرگه شهرهای بزرگ كشور پيوست و جويبار نيز عنوان شهر گرفت. شهرستان جويبار از شمال به ساحل دريای مازندران ‌از خاور به ساری، ‌از جنوب به قائم شهر و از باختر به بابل محدود مي‌شود. مركز اين شهرستان در 21 كيلومتری شمال قائم شهر و 18 كيلومتری شمال خاوری ساری واقع است و از نظر جغرافيايی در 52 درجه و 54 دقيقه‌ی درازای خاوری و 36 درجه و 38 دقيقه‌ی پهنای شمالی واقع شده است. جويبار دشتی حاصل‌خيز با خاك مناسب وآب و هوای مرطوب است که آب كشاورزی آن از طريق چاه‌ها و رودخانه‌ها تامين مي‌شود. محصولات كشاورزی اين شهرستان كوچك ساحلي را پنبه، غلات، كنجد و صيفی‌جات تشكيل‌مي دهند. جويبار راه شوسه به قائم شهر و كياكلا دارد. سواحل زيباي درياي مازندران مهم‌ترين و بزرگ‌ترين جاذبه‌ي گردشگري شهرستان جويبار را تشكيل مي‌دهند. صنايع دستي شهرستان جويبار شامل حصيربافي، سبدبافي، مصنوعات چوبي است. دو زيارتگاه به نام های امام‌زاده مهدی مير هادی و امام‌زاده صادق رضا که گفته مي‌شود از نوادگان امام صادق (ع) هستند؛ نيز در اين شهرستان وجود دارند.