شهرستان سنندج

[neda_omid]

شهرستان سنندج؛ مهم‌ترين منطقه‌ي كردنشين ايران؛ وهم‌چنين‌مهم‌ترين شهرستان‌ استان كردستان به شمار مي‌آيد. كشاورزي ودام‌داري اصلي ترين شغل مردمان اين ناحيه را تشكيل مي‌دهد. در اين منطقه از كردستان به دليل گسترش روابط با ديگر شهرهای هم جوار امروزه كم‌تر از لباس های محلی استفاده می شود. در سنندج مردها از نيم تنه به نام «چوخه» و شلواری گشاد با دمپای تنگ به نام «رانك» استفاده می کنند ولي لباس زنان سنندجی بر خلاف لباس زنان در ساير مناطق كردستان فاقد شال است و شامل پيراهنی بلند بدون پولك يا با پولك و قبای بلند و روسری است.
صنايع دستي شهرستان سنندج يكي‌از‌مهم‌ترين‌جاذبه‌هاي اين شهرستان‌ را تشكيل مي‌دهد. فرش‌هاي سنندج داراي زيبايي و استحكام خاصي هستند. فرش‌هاي عشاير كرد كه بيش‌تر به وسيله پشم‌هاي قهوه اي و بلوطي رنگ و گاهي با پشم شتر بافته مي‌شوند؛ نيز داراي اهميت زيادي هستند. سنندج مركز قالي‌بافي استان كردستان به شمار مي‌آيد و از قالي‌هاي قديمي اين شهرستان انواع بته جقه ها را مي توان نام برد مانند بته جقه چاركي، جقه دو گره اي، جقه توپي و نقش‌هاي ديگري بنام گل ميرزا علي، گل و بلبل و غيره. امروزه به علت نبودن رنگ‌هاي طبيعي بافت ان ها مشكل است نقشه هاي فعلي قالي بافي در سنندج سه ترنج، كلاه فرنگي و ماهي در هم را شامل مي شود. مسجد دار الاحسان ( مسجد جامع سنندج)،خانه سالار سنندجی( موزه سنندج)، عمارت خسروآباد،خانه‌آصف وزيری، پل قشلاق (سنندج)، عمارت مشير، ديوان، عمارت امجدالاشراف، بازار سنندج، آصف ،عمارت وكيل الملك، امام زاده پيرعمر، امام زاده عبدالله (طاق گوره)، امام زاده عبدالله (طاق گوره)، مسجد هاجره خاتون، امام زاده پيرمحمد، قلعه حسن آباد، قلعه پلنگان، پل شيخ (سنندج)، روستاي صلوات آباد، قران نگل، حمام خان ( پير ظهيری)، خانه پير مرادی و خانه معمار باشی جاذبه هاي تاريخي شهرستان سنندج را تشيل مي دهند.

 

[neda_omid]

مکان های دیدنی و تاریخی

مسجد دار الاحسان ( مسجد جامع سنندج)،خانه سالار سنندجی( موزه سنندج)، عمارت خسروآباد،خانه‌آصف وزيری، پل قشلاق (سنندج)، عمارت مشير، ديوان، عمارت امجدالاشراف، بازار سنندج، آصف ،عمارت وكيل الملك، امام زاده پيرعمر، امام زاده عبدالله (طاق گوره)، امام زاده عبدالله (طاق گوره)، مسجد هاجره خاتون، امام زاده پيرمحمد، قلعه حسن آباد، قلعه پلنگان، پل شيخ (سنندج)، روستاي صلوات آباد، قران نگل، حمام خان ( پير ظهيری)، خانه پير مرادی و خانه معمار باشی جاذبه هاي تاريخي شهرستان سنندج را تشيل مي دهند.

 

[neda_omid]

صنايع و معادن

صنايع كارخانه‌ای نساجی، كفاشی، چرم سازی، توليد شير پاستوريزه، كاغذ سازی، توليدات شيميايی، توليدات برق و الكترونيك و فلزی، توليدات كانی غير فلزی، فرآورده های غذايی و داروسازی از جمله صنايع شهرستان سنندج هستند.در اين شهرستان معادن زيادی نيز وجود دارد كه به علت مرغوبيت جنبه صادرات دارند. معدن ‌مرمريت، معدن آهك كوه روشه، معدن سنگ لاشه آجگره و معدن تراورتن كوييك مهم ترين اين معادن است. هم چنين گليم و گليمچه، نازك كاری چوبی، عسل، محصولات دامی، گردو، بادام، زرد آلو، سيب، تره بار، كتيرا، گياهان دارويی، قند و كان های معدنی صادرات اين منطقه را تشکيل می دهند.

 

[neda_omid]

کشاورزی و دام داری

اساس اقتصاد شهرستان سنندج بر كشاورزی و باغ‌داری، دام داری و دام‌پروری و صنايع استوار شده است. کشاورزی و باغ‌داری به دليل وجود رودخانه های متعدد و باران كافی از رونق خاصی برخوردار بوده و محصولات عمده آن انواع تره بار، گندم، جو، ذرت، تخم آفتابگردان، سويا، توتون و تنباكو، چغندر قند، بنشن، نباتات علوفه ای، توت فرنگی، زردآلو، گردو، سيب، هلو، بادام، گيلاس، آلبالو، گلابی، آلو، به، هلو، شفتالو و انار می باشند. كشاورزان علاوه بر كشاورزی به زنبورداری نيز اشتغال دارند. دام‌داری و دام پروری از فعاليت های اقتصادی اوليه و اصيل اين منطقه به شمار می رود و بيش تر شامل پرورش گوسفند بوده و در ارتفاعات بالا بز نيز نگه‌داری می شود.

 

[neda_omid]

مشخصات جغرافيايي

شهرستان سنندج يكی از شهرستان های استان كردستان و مركز اين استان است كه از نظر جغرافيايی در 47 درجه ی درازای خاوری و 35 درجه و 19 دقيقه ی پهنای شمالی و ارتفاع 1500 متر از سطح دريا قرار دارد. شهرستان سنندج از شمال به شهرستان تكاب، از خاور به شهرستان های بيجار و قروه، از جنوب به شهرستان كامياران و از باختر به مريوان و سقز محدود می باشد. شهر سنندج مركز شهرستان در فاصله 657 كيلومتری جنوب باختری تهران و در مسير راه های اصلی مياندوآب ـ كرمانشاه و زنجان ـ كرمانشاه قرار گرفته است. آب و هوای اين شهرستان نسبتا سرد و نيمه خشك است. بر اساس سرشماری سال 1375 جمعيت شهرستان سنندج 359990 نفر و جمعيت شهر سنندج 277808 نفر شامل 59357 خانوار بوده است. مردم اين شهرستان مسلمان سنی و آريايی نژادند و به زبان فارسی با گويش كردی (اورامی و سورانی) صحبت می كنند. مسيرهاي ارتباطي اين شهرستان به مناطق اطراف عبارتند از:
- راه اصلی به سوی شمال باختری تا شهر سقز به درازای 193 كيلومتر، از 87 كيلومتری اين راه راهی اصلی به درازای 44 كيلومتر به سوی شمال خاوری تا شهر بيجار و از آن جا تا شهر زنجان ادامه دارد.
- راه اصلی به سوی خاور تا شهر قروه به درازای 87 كيلومتر، از همين راه، راهی به درازای 165 كيلومتر سنندج را به مركز استان همدان متصل می کند.
- راه اصلی به سوی جنوب تا شهر كرمانشاه به درازای 130 كيلومتر
تمامی اين مسيرها از مقصد مركز استان می باشند.

 

[neda_omid]

وجه تسميه و پيشينه تاريخي

در گذشته به جای شهر سنندج فعلی شهری به نام ‹‹سير›› وجود داشت كه اين كلمه در فارسی به معنای ‹‹سی سر›› است. مجاور«سی سر»، محلی به نام «صد خانيه» (صد خانه) بوده كه احتمالا به مرور زمان به ‹‹سنه›› تغيير يافته است. سنندج مدت چهار قرن تحت حكومت حكام موروثی خاندان اردلان بود كه نسبت خود را به ساسانيان می رسانيدند. كريم خان زند در سال 1146 هـ . ق سنندج را ويران كرد و پس از يك دوره هرج و مرج، خسرو خان اردلان در سنندج مستقر شد. آقا محمد خان قاجار به پاس خدمات وی سنقر را نيز ضميمه قلمرو حكومتی او كرد. از سال 1214 تا 1240 هـ . ق امان الله خان پسر خسرو خان در سنندج حكومت می كرد كه در اين مدت اصلاحات زيادی برای آبادانی و عمران شهر سنندج به عمل آمد. در حكومت رضا قلی خان اردلان بين اعضای اين خاندان اختلافاتی به وجود آمد و پس از يك سلسله كشمكش ها، سرانجام امان الله خان برادر رضا قلی خان به حكومت رسيد و در حقيقت اين شخص آخرين والی موروثی سنندج بود كه از سال 1265 تا 1284 هـ . ق حكومت كرد. در سال 1284 هـ‌ . ق دولت مركزی، حاج ميرزا معتمدالدوله عموی ناصرالدين شاه را به حكومت كردستان منصوب كرد و حکومت وی تا سال 1291 هـ ‌. ق ادامه داشت. در حال حاضر سنندج مركز استان است و يكی از شهرهای زيبای استان كردستان و باختر كشور محسوب می شود.