شهرستان نوشهر

[neda_omid]

شهرستان نوشهر يكی از شهرستان‌های استان مازندارن است‌كه‌از شمال به دريای مازندران، از جنوب به خط الرأس رشته‌كوه‌هاي البرز از خاور به شهرستان نور و از باختر به شهرستان چالوس محدود مي‌شود. مردم نوشهراز تيره آماردها که حدود هزار سال پيش به اين سرزمين آمدند، باقي‌مانده‌اند. نوشهر كه در سابق دهكده ای به نام «خواجک» يا «خواچک» بود، به علت وضعيت خاص ساحلی و استعداد بندری (رفت و آمد كشتی های تجارتی)، مورد توجه حبيب الله خان سردار خلعتبری پدر محمد ولی خان تنكابنی قرار گرفت و رو به آبادانی گذاشت و به «حبيب آباد» معروف شد. در سال 1305 به واسطه تغييرات زيادی كه در سيمای حبيب آباد به وجود آمد، به «دوه نو» تغيير نام داد و از آن پس با احداث ساختمان ها و خيابان‌های نوساز و توسعه شهر همراه با گسترش تأسيسات متعدد بندری و احداث اسكله، در سال 1318 «نوشهر» ناميده شد. بندر نوشهراز نظر جغرافيايی در 51 درجه و 29 دقيقه ی درازای خاوری و 36 درجه و 40 دقيقه ی پهنای شمالی واقع شده و وسعت آن 752 هكتار و نزديك‌ترين شهرستان به نوشهر و چالوس است. فاصله نوشهر تا مركز استان (ساری) 240 كيلومتر و تا تهران 195 كيلومتر است. رود ماشكك از ميان شهر نوشهر گذشته و به دريای مازندران می ريزد. كشاورزي، جهانگردي و باغ‌داري اساس اقتصاد اين منطقه راتشكيل‌مي دهد. آب كشاورزی شهرستان نوشهر به وسيله پمپاژ از رودخانه‌ها و چاه‌های ژرف و نيمه ژرف تأمين می شود و محصولات كشاورزی آن برنج، مركبات و تره بار هستند. از مهم ترين صنايع دستی شهرستان نوشهر می توان چادر شب بافی، بافتن دست‌كش، جوراب پشمی، حصير و زنبيل بافی را نام برد. در جنوب نوشهر معدن سنگ وجود دارد كه بيش تر آن سنگ گچی است. پارك جنگلی سی سنگال، درياچه خضربنی در ميان جنگل های شمال نوشهر و درياچه يخ مراد در نزديكی گچسر و امام‌زاده طاهر و مطهر در روستای هزار خال كجور از جمله معروف ترين مكان‌هاي ديدني اين منطقه به شمار مي‌آيد. نوشهر در 8 كيلومتری خاوری چالوس و 160 كيلومتری باختر بابلسر و نزديك ترين بندر ساحلی شمال ايران ‌به تهران (207 كيلومتر) است.