كرمانشاه يكی از باستانی‌ترين مناطق‌ايران است كه گفته می شود توسط طهمورث ديوبند – پادشاه افسانه‌ای پيشداديان – ساخته شده است. كرمانشاه يكی از باستانی‌ترين شهرهای ايران است و به همين لحاظ از نظر مكان های ديدنی جايگاه ويژه‌ای را در بخش گردشگری كشور دارا است. از طرفی تنوع آب و هوايی و موقعيت جغرافيايی سبب جاذبه های طبيعی اين منطقه شده به گونه‌ای كه مجموع اين جاذبه‌های طبيعی و فرهنگی كرمانشاه را به صورت يكی از کانون‌های مهم گردشگری ايران در آورده است. زبان اهالی كرمانشاه فارسی، كردی و كرمانشاهی است و مذهب آن‌ها شيعه، سنی، يهودی و آسوری است. كرمانشاه يكی از مناطق عشايری ايران محسوب مي‌شود كه نقش مهمی در اقتصاد منطقه ايفا مي‌كنند. در سال های اخير تعداد قابل ملاحظه‌ای از عشاير به زندگی يك جانشينی و كشاورزی اشتغال ورزيده اند كه در شهرها و به‌خصوص روستاها اسكان يافته اند. ايل كلهر و سنجابی از جمله ايل های مشهور كرمانشاه به شمار‌مي‌آيند. عشاير منطقه كرمانشاه به 6 دسته (ايل) كلهر، سنجابی، قلخانی، زنگنه، ذوله و زردلان (بالوند) تقسيم می شوند. بيش‌تر طوايف ايل سنجابی در ماهيدشت و دهستان سنجابی اسكان يافته اند و به كشاورزی می پردازند ناحيه ييلاق ايل سنجابی شاه‌كوه و رودخانه قره سو است كه تا روانسر ادامه می يابد. قشلاق اين ايل ناحيه ای وسيع از قصر شيرين تا نزديكی خانقين، قزل رباط و نفت شهر است. مردم ايل كلهر زمستان را در خانه های روستايی و تابستان را در مراتع سرسبز و خرم پيرامون روستاهای خود زير سياه چادر (كولا) به سر می برند.
اشتغال عمده عشاير كرمانشاه دام‌داری و كشاورزی است و در كنار آن بافت گليم، فرش، سياه چادر، چيغ جوراب، دستكش و شال پشمی رواج دارد كه توليدات شان را در شهرهای منطقه به خصوص كرمانشاه عرضه می نمايند. عشاير كرمانشاه با داشتن بيش از يك ميليون راس دام قسمتی از نيازهای استان و ساير مناطق را تامين می كنند. اساس اقتصاد كرمانشاه بر كشاورزی، دام‌داری و صنايع استوارشده است. كرمانشاه از ديرباز به دليل موقعيت جغرافيايی خاص و نياز اهالی به لوازم و مواد اوليه زيستی مركز صنايع دستی بوده است و در بين مردم بومی، افرادی مستعد و ماهر در هر رشته پرورش يافته اند. انواع قالی و قاليچه، گليم بافی، گيوه دوزی، چيغ بافی، وسايل و لوازم چوبی، قلم‌زنی، نقره كاری، مسگری، زرگری، چرم سازی، نمد مالی كوزه گری، و فلز كاری در محدوده شهرستان از رواج و رونق ديرينه برخوردار بوده و توليدات آن ها بيش‌تر به ساير نقاط ايران و خارج صادر می‌شود.
اشتغال عمده عشاير كرمانشاه دام‌داری و كشاورزی است و در كنار آن بافت گليم، فرش، سياه چادر، چيغ جوراب، دستكش و شال پشمی رواج دارد كه توليدات شان را در شهرهای منطقه به خصوص كرمانشاه عرضه می نمايند. عشاير كرمانشاه با داشتن بيش از يك ميليون راس دام قسمتی از نيازهای استان و ساير مناطق را تامين می كنند. اساس اقتصاد كرمانشاه بر كشاورزی، دام‌داری و صنايع استوارشده است. كرمانشاه از ديرباز به دليل موقعيت جغرافيايی خاص و نياز اهالی به لوازم و مواد اوليه زيستی مركز صنايع دستی بوده است و در بين مردم بومی، افرادی مستعد و ماهر در هر رشته پرورش يافته اند. انواع قالی و قاليچه، گليم بافی، گيوه دوزی، چيغ بافی، وسايل و لوازم چوبی، قلم‌زنی، نقره كاری، مسگری، زرگری، چرم سازی، نمد مالی كوزه گری، و فلز كاری در محدوده شهرستان از رواج و رونق ديرينه برخوردار بوده و توليدات آن ها بيش‌تر به ساير نقاط ايران و خارج صادر می‌شود.