Maryam
متخصص بخش ادبیات
این شهر در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینکاها توسط اسپانیایی ها متروک شده است.
ماچو پیچو (به اسپانیایی Machu Picchu) به معنی قلهٔ قدیمی، یک محوطه باستانی به جا مانده از آثار دورهٔ اینکاها می باشد که در ارتفاع ۲٬۴۳۰ متری از سطح دریا در دامنهٔ کوه در بالای درهٔ اوروباما در کشور پرو و در ۷۰ کیلومتری شمال کوسکو قرار گرفته است.
اغلب اوقات از آن به عنوان «شهر گمشدهٔ اینکاها» یاد می شود. ماچو پیچو احتمالأ شناخته شده ترین نماد امپراتوری اینکاها می باشد. این شهر در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینکاها توسط اسپانیایی ها متروک شده است.
برای قرن ها فراموش شده بود و به جز عده ای از مردم محلی کسی از آن نامی به خاطر نداشته است. این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط هیرام بینگهام، تاریخ شناس آمریکایی به جهانیان معرفی شد. پس از آن، ماچو پیچو به یکی از مناطق جذب توریست تبدیل شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار کشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می شود.
ماچو پیچو با دیوارهای سنگی جلا داده شده مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده است. اولین بنای این مجموعه این تی هوآتانا (به اسپانیاییIntihuatan )معبد خورشید که اطاقی با ۳ پنجره و در منطقه ای از ماچو پیچو که باستانشناسان آن را منطقهٔ مقدس می نامند، می باشد. در سال ۲۰۰۳ میلادی تعداد توریست های این شهر باستانی ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده است. در سپتامبر ۲۰۰۷ میلادی، پرو و دانشگاه ییل به توافقی مبنی بر استرداد صنایع دستی برداشته شده از ماچو پیچو در اوایل قرن بیستم میلادی توسط هیرام بینگهام دست یافتند.
منبع : گردشگری
ماچو پیچو (به اسپانیایی Machu Picchu) به معنی قلهٔ قدیمی، یک محوطه باستانی به جا مانده از آثار دورهٔ اینکاها می باشد که در ارتفاع ۲٬۴۳۰ متری از سطح دریا در دامنهٔ کوه در بالای درهٔ اوروباما در کشور پرو و در ۷۰ کیلومتری شمال کوسکو قرار گرفته است.
برای قرن ها فراموش شده بود و به جز عده ای از مردم محلی کسی از آن نامی به خاطر نداشته است. این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط هیرام بینگهام، تاریخ شناس آمریکایی به جهانیان معرفی شد. پس از آن، ماچو پیچو به یکی از مناطق جذب توریست تبدیل شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار کشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. این اثر هم اکنون به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می شود.
ماچو پیچو با دیوارهای سنگی جلا داده شده مطابق با معماری کلاسیک اینکاها ساخته شده است. اولین بنای این مجموعه این تی هوآتانا (به اسپانیاییIntihuatan )معبد خورشید که اطاقی با ۳ پنجره و در منطقه ای از ماچو پیچو که باستانشناسان آن را منطقهٔ مقدس می نامند، می باشد. در سال ۲۰۰۳ میلادی تعداد توریست های این شهر باستانی ۴۰۰٬۰۰۰ نفر بوده است. در سپتامبر ۲۰۰۷ میلادی، پرو و دانشگاه ییل به توافقی مبنی بر استرداد صنایع دستی برداشته شده از ماچو پیچو در اوایل قرن بیستم میلادی توسط هیرام بینگهام دست یافتند.