B a R a N
مدير ارشد تالار
مدتی پس از اتمام دوبلهی سریال «پرستاران» که ۱۲ سال در تلویزیون ایران به طول انجامید، جمعه‌ی گذشته ـ دهم شهریور ماه ـ قسمت آخر این مجموعه هم پخش شد تا این سریال پرمخاطب خارجی سرانجام از قاب شیشه‌یی تلویزیون کنار برود.
خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا، در زمان پایان دوبلهی این سریال گفت‌وگویی را با ناهید شعشعانی ـ مدیر دوبلاژ «پرستاران» ـ داشت و حال پس از اتمام پخش این سریال گفت‌وگوهایی را با چند گویندهی نقش اصلی «پرستاران» انجام داده است که در زیر می‌خوانید.
اکبر منانی، ناصر نظامی و نرگس فولادوند از جمله گویندگانی هستند که در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا شرکت کرده‌اند.
هر سه نفر آنها معتقدند که طی این چند سال با نقش‌هایشان زندگی کردند و هیچگاه در دوبلهی این سریال طولانی و پرمخاطب استرالیایی کم نگذاشتند.
وقتی از هر کدام از گویندگان این مجموعه می‌پرسیم که چه عواملی شما را طی این ۱۲ سال به دوبلهی این سریال پایبند کرد؟ اینگونه پاسخ می‌دهند: در کار دوبله تنها عشق و علاقه است که گویندگان را سر کار نگه می‌دارد چرا که دوبله شغل پول‌سازی نیست و اصلا بحث تامین مطرح نیست.
*** اکبر منانی: علاقه‌ی مردم به «پرستاران» برایم بهترین خاطره بود
ابتدا به سراغ اصلی‌ترین نقش این مجموعه که اکبر منانی است می‌رویم. او که نقش رییس کل بیمارستان ـ دکتر فرانک ـ را گویندگی کرده است، درباره‌ی نقشی که در این مجموعه صحبت کرده است، می‌گوید: حدود هشت سال است که به جای دکتر فرانک، رییس اصلی و کل بیمارستان صحبت می‌کنم. دکتر فرانک شخصیت کاملا مهربان و پرکار و اکتیوی بود که در کارش خیلی جدی برخورد می‌کرد اما در ظاهر برخی‌ها از وی خوششان نمی‌آمد و حس خوبی به او نداشتند؛ چرا که ظاهر و رفتارش با بقیه به گونه‌ای بود که آنها را ناراحت می‌کرد در حالی که وی کارش را خیلی خوب بلد بود و همیشه با اعتماد به نفس کار می‌کرد در دلش احساس پاک و مهربانی داشت.
این مدیر دوبلاژ دوبلور پیشکسوت با تاکید بر اینکه در کار دوبله باید با نقش‌ها زندگی کرد، خاطرنشان می‌کند: من معتقدم در کار دوبله همیشه باید با نقش‌ها کنار آمد و زندگی کرد چرا که در کار دوبله بحث حرفه‌یی بودن مطرح است؛ بنابراین همیشه باید با نقشی که جای آن صحبت می‌کنیم ارتباط خوبی برقرار کنیم و به نوعی با آن زندگی کنیم.
منانی در ادامه صحبت‌هایش به سختی‌های کار گویندگی در سریال «پرستاران» که ۱۲ سال دوبله آن به طول انجامید، اشاره می‌کند و می‌گوید: همیشه در کار دوبله اعتقادم بر این است که وقتی حرفه‌یی کار می‌کنیم دیگر سختی کار وجود ندارد و تفاوتی نمی‌کند که به جای چه نقشی صحبت می‌کنیم، نقش، نقش است فقط باید ارتباط خوبی برقرار کرد و با آن زندگی کرد. سختی و مشکلات کاری همیشه بوده، هست و خواهد بود فقط باید با آنها کنار آمد و مشکلات شخصی را در کار دوبله دخالت ندهیم.
وی می‌افزاید: شاید گاهی اوقات از لحاظ روحی حال خوبی نداشته باشیم اما زمانی که پشت میکروفون می‌نشینیم باید تمام دغدغه‌هایمان را کنار بگذاریم. خود من شخصا هرگاه پشت میز دوبله نشستم همیشه سعی کردم آنچه که در حد توانم است را ادا کنم که البته خوب و بدش دیگر با مردمی است که کارها را می‌بینند. هیچ وقت در کارم مشکل ایجاد نکردم حتی پیش آمده که با تب ۴۱ درجه هم سر کار حاضر شدم به دلیل اینکه اعتقاد زیادی به کارم دارم و معتقدم باید از جان و دل مایه گذاشت اما متاسفانه برخی‌ها این مساله را رعایت نمی‌کنند اما بعضی‌ها هم رعایت می‌کنند.
همچنین او با تعریف کردن یک خاطره از دوبله سریال «پرستاران» و استقبالی که مخاطبان از این مجموعه داشتند، ادامه می‌دهد: اصلا باورم نمی‌شد که سریال «پرستاران» آنقدر در میان مردم محبوب باشد و به این شدت در میان مخاطبان جا بیفتد، یک روز که برای عیادت یکی از دوستانم به بیمارستان رفتم آنجا بود که فهمیدم چقدر این مجموعه در میان مردم دیده شده است و همه او را دنبال می‌کنند. زمانی که به بیمارستان وارد شدم حال و هوای بیمارستان عوض شد و همه به سراغم آمدند و خیلی برایم جالب بود که صدایم را به جای دکتر شناختند، خودم اصلا فکر نمی‌کردم که شخصیت دکتر آنقدر برای مردم محبوب باشد.
منانی در پایان صحبت‌هایش با بیان اینکه بهترین خاطره‌ام از سریال «پرستاران» ابراز احساسات و استقبال مردم از این مجموعه بود، یادآور می‌شود: ما دوبلورها خودمان اصولا به خاطر مشغله‌هایی که در کارمان داریم شاید خیلی نتوانیم فیلم و سریال‌ها را دنبال کنیم و خیلی با مردم در تماس نیستم اما زمانی که متوجه استقبال مخاطبان از این سریال استرالیایی شدم و ابراز احساساتشان را از نزدیک دیدم خیلی برایم جذاب بود به همین خاطر دوست داشتن مردم و علاقه آنها به سریال پرستاران برایم بهتری خاطره بود.
*** ناصر نظامی: چندین سال جای یک هنرپیشه صحبت کردن کمی خسته‌کننده است
به گزارش ایسنا، ناصر نظامی که حدود پنج سال است که در سریال «پرستاران» به عنوان گوینده حضور دارد و به جای دکتر «مایک» صحبت کرده است، ابتدا نقش دکتر مایک در این مجموعه را توصیف می‌کند و می‌گوید: من حدود پنج سال است که وارد ماجرا شدم و طی این چند سال به جای دکتر مایک صحبت کردم. وی یکی از پزشکان ارشد بیمارستان است که با دکتر فرانک ـ که آقای منانی رُلش را می‌گفت ـ مدام کشکمش و لج‌بازی داشتند و اصلا کار هم را قبول ندارند ولی هر دوی آنها در دلشان یکدیگر را قبول دارند و می‌دانند که خوب هستند.
این مدیر دوبلاژ درباره‌ی طولانی بودن برخی از سریال‌های تلویزیونی همچون «پرستاران»، «کبری ۱۱» و … که دوبله آنها زمان‌بر است، اینگونه بیان می‌کند: در سریال «پرستاران» گویندگان خیلی زیادی حضور داشتند و تعداد قسمت‌ها خیلی زیاد بود به همین خاطر دوبلهی آن سالها طول کشید. در این زمینه می‌خواهم بگویم درست است که کار ما گویندگی است و دیگر عادت کرده‌ایم اما گاهی اوقات که دوبله برخی کارهای مثل «پرستاران» زمان زیادی می‌برد، سخت است و چندین سال به جای یک هنرپیشه صحبت کردن کمی خسته‌کننده است ولی در کل من از دوبله «پرستاران» راضی بودم.
وی در ادامه در پاسخ به اینکه چه چیزی موجب شد تا طی این ۱۲ سال هیچ یک از گویندگان سریال «پرستاران» تغییر نکنند و همه سر جای خودشان صحبت کنند؟ اینگونه بیان می‌کند: در چنین مواقعی اصلا بحث مالی مطرح نیست و حتی عشق به کار هم وجود ندارد چرا که من گوینده وظیفه دارم زمانی که یک رول را پذیرفتم آن را تا پایان ادامه دهم مگر اینکه شرایط خاصی پیش بیاید که نتوانم جای هنرپیشه مورد نظر صحبت کنم اما در کل معتقدم در کار دوبله این یک وظیفه است و نه بحث مالی و نه عشق به کار مطرح نیست بلکه حرفه‌یی بودن گویندگان در کار مهم است.
گویندهی نقش دکتر «مایک» با اشاره به هم‌ذات پنداری گویندگان با نقش‌ها در سریال «پرستاران»، یادآور می‌شود: به هر حال آدمی از غم دیگران غمگین می‌شود چرا که به عنوان مثال در این مجموعه وقتی می‌بینی مادری کودکش را از دست داده و شیون و زاری می‌کند و یا بیمار دیگری در گوشه‌ای از بیمارستان فوت می‌کند خود به خود ناراحت کننده است و این مساله طبیعی است و این وظیفه‌ی یک گوینده خوب است که تمام احساس هنرپیشه را به مخاطب انتقال بدهد.
نظامی در پایان گفت‌وگوی خود با تاکید بر اینکه اگر احساسات یک هنرپیشه به خوبی به بیننده القا نشود، نشان‌دهنده‌ی این است که گوینده در کار خود کم گذاشته است، خاطرنشان می‌کند: اگر یک گوینده نتواند احساسات هنرپیشه و غم و شادی‌اش را به مخاطب منتقل کند و مفهوم را برساند یا گوینده خوبی نیست و یا در کار خود کم گذاشته است؛ بنابراین این مساله باید از سوی گویندگان رعایت شود و نباید نادیده گرفته شوند.
*** نرگس فولادوند و دوبلهی دو نقش در «پرستاران»
نرگس فولادوند هم یکی دیگر از گویندگان سریال «پرستاران» است که به گفتهی خودش از همان ابتدا که این مجموعه به مدیریت بهرام زند دوبله شد، در سریال حضور داشت و طی این ۱۲ سال با پرستاران همراه بود.
فولادوند که در نقش یکی از پرستاران ـ کلر ـ صحبت کرده است، می‌گوید: در سریال «پرستاران» از همان ابتدا که با مدیریت آقای زند دوبله می‌شد حضور داشتم و در چندین قسمت کوتاه صحبت می‌کردم ولی از زمانی که خانم شعشعانی مدیریت این مجموعه را بر عهده گرفت رُل کیت ـ یکی از پرستاران ـ را می‌گفتم که پس از یک مدت طولانی کیت رفت و کلر به جای وی آمد که باز هم من به جای او صحبت کردم. کلر تا اواخر داستان حضور داشت و تقریبا یکی از نقش‌های اصلی داستان بود.
وی می‌افزاید: هر دوی نقش‌هایم که در پرستاران صحبت کردم را دوست داشتم و با هر دوی آنها از لحاظ حسی ارتباط خوبی برقرار کردم. چرا که آنها فقط یک پرستار نبودند بلکه با یکدیگر دوست بودند و روابط خیلی خوب و عاطفی با بیماران برقرار می‌کردند. جدای از سریال، اگر دوربین را هم کنار بگذاریم من با کلر یک ارتباط مستقیم برقرار می‌کردم و خیلی او را دوست داشتم و با نقش‌هایم در این مجموعه همذات‌پنداری می‌کردم.
این دوبلور در ادامه با بیان اینکه در صحبت کردن نقش‌ها و هم‌ذات پنداری با آنها اصلا نیازی به تلاش نیست، می‌گوید: این قضیه اصلا نیازی به تلاش کردن ندارد چرا که به نظر من وقتی با این مسایل در کار حرفه‌یی برخورد کنیم ناخودآگاه در شرایط قرار می‌گیریم. درباره نقش کلر هم زمانی که می‌نشستیم و تمرین می‌کردیم پا به پای او حرف‌هایش را می‌گفتم و اصلا ذره‌ای کم نمی‌کردم به قدری با این شخصیت مَچ بودم که واقعا اگر گریه می‌کرد، من هم گریه‌ام می‌گرفت و اگر احساس تاثر داشت با تمام وجودم حس می‌کردم.
فولادوند درباره‌ی دوبله سریال پرستاران و بازی هنرپیشگان این مجموعه می‌گوید: درباره این مجموعه می‌توان گفت هم تمام هنرپیشگان خیلی خوب بازی می‌کردند و هم خیلی خوب دوبله شده بود، تعریف نیست اما به نظر من برخورد حرفه‌یی فردی که در بطن کار فرو می‌رود ناخودآگاه شرایط را به گونه‌ای به وجود می‌آورد که نیازی به تلاش کردن برای حس گرفتن نیست. من در بسیاری از صحنه‌های این سریال با «کلر» گریه می‌کردم، عصبی می‌شدم و می‌خندیدم و تمام این احساسات را عین واقعیت حس کردم. همه گویندگان خیلی خوب بودند و با مدیریت خوب خانم شعشعانی و انتخاب به جای گویندگان در نهایت توانست سریال موفقی از آب دربیاید، کمک‌های خانم شعشعانی به عنوان مدیر دوبلاژ در سریال پرستاران و خیلی عالی بود.
همچنین او با بیان اینکه «پرستاران» سریالی بود که نیاز به تمرکز زیادی داشت ادامه می‌دهد: این مجموعه به خاطر شلوغ بودنش نیاز به تمرکز زیادی داشت و علاوه بر آن نیاز به هماهنگی‌ها و همکار‌های زیادی داشت، این سریال رُل ثابت زیاد داشت و به دلیل اینکه هر هفته به روی آنتن می‌رفت تمرکز زیادی می‌طلبید اما خوشبختانه همه گویندگان با همکاری‌های لازم توانستند آن را به پایان برسانند. دوبله سریال‌های طولانی به شدت گوینده را درگیر می‌کند و دغدغه دارد، این اولین سریال طولانی بود که من در آن گویندگی کردم.
فولادوند در پایان گفت‌وگوی خود درباره عشق و علاقه گویندگان در سریال پرستاران و تعهد کاری طی این ۱۲ سال به خبرنگار ایسنا می‌گوید: همه گویندگان در این مجموعه رُل‌هایشان را دوست داشتند و من خودم شخصا علاقه زیادی به این سریال داشتم و اگر در منزل بودم حتما می‌دیدم چرا که تایم کاری ما به گونه‌ای است که نمی‌توانستیم هر هفته آن را دنبال کنیم. این سریال شاید از لحاظ مالی آن قدر گویندگان را تامین نمی‌کرد و سریال واقعا سختی بود و به نظر من حداقل باید یک سریال سینمایی حساب می‌شد. پایبندی گویندگان طی این ۱۲ سال، فقط به خاطر عشق و علاقه به کار بود چرا که همیشه با روی خوش می‌آمدیم و می‌رفتیم و هیچ گاه مشکل خاصی پیش نیامد.
***
«پرستاران» عنوان یک سریال استرالیایی است که در بسیاری از کشورهای جهان از قبیل بریتانیا، ایرلند، ایران و … به نمایش درآمده است، این مجموعه به مدیریت ناصر شعشعانی برای شبکه یک تلویزیون دوبله شد و دوبله آن پس از ۱۲ سال اواسط خرداد ماه امسال بود که به پایان رسید و قسمت آخرش هم جمعه ـ دهم شهریور ماه ـ از شبکه یک به روی آنتن رفت.
اکبر منانی،جلال مقامی، ناهید شعشعانی، ناصر نظامی، نرگس فولادوند، عباس نباتی و … از گویندگان نقش اصلی این مجموعه بودند.
به گفتهی مدیر دوبلاژ «پرستاران»، این مجموعه حدود ۱۴۰ گوینده داشت که در این ۱۲ سال هیچ یک از آنها تغییر نکردند. این مجموعه در کل ۵۰۰ قسمت بود اما به خاطر حذفیاتی که داشت، حدود ۴۹۳ قسمت از آن برای پخش از تلویزیون ایران دوبله شد.
خبرنگار ایسنا که پیش از این گفت‌وگوی حضور با مدیر دوبلاژ سریال پرستاران(ناهید شعشعانی) داشت در بخشی از صحبت‌هایش درباره دلایل موفقیت سریال پرستاران به ایسنا گفت: تغییر نکردن گویندگان و در طول ۱۲ سال، آموزنده بودن این مجموعه برای بینندگان و … تمام این مسایل می‌تواند از امتیازات و دلایل موفقیت سریال «پرستاران» محسوب شود.
خبرنگار سرویس تلویزیون ایسنا، در زمان پایان دوبلهی این سریال گفت‌وگویی را با ناهید شعشعانی ـ مدیر دوبلاژ «پرستاران» ـ داشت و حال پس از اتمام پخش این سریال گفت‌وگوهایی را با چند گویندهی نقش اصلی «پرستاران» انجام داده است که در زیر می‌خوانید.
اکبر منانی، ناصر نظامی و نرگس فولادوند از جمله گویندگانی هستند که در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا شرکت کرده‌اند.
هر سه نفر آنها معتقدند که طی این چند سال با نقش‌هایشان زندگی کردند و هیچگاه در دوبلهی این سریال طولانی و پرمخاطب استرالیایی کم نگذاشتند.
وقتی از هر کدام از گویندگان این مجموعه می‌پرسیم که چه عواملی شما را طی این ۱۲ سال به دوبلهی این سریال پایبند کرد؟ اینگونه پاسخ می‌دهند: در کار دوبله تنها عشق و علاقه است که گویندگان را سر کار نگه می‌دارد چرا که دوبله شغل پول‌سازی نیست و اصلا بحث تامین مطرح نیست.
ابتدا به سراغ اصلی‌ترین نقش این مجموعه که اکبر منانی است می‌رویم. او که نقش رییس کل بیمارستان ـ دکتر فرانک ـ را گویندگی کرده است، درباره‌ی نقشی که در این مجموعه صحبت کرده است، می‌گوید: حدود هشت سال است که به جای دکتر فرانک، رییس اصلی و کل بیمارستان صحبت می‌کنم. دکتر فرانک شخصیت کاملا مهربان و پرکار و اکتیوی بود که در کارش خیلی جدی برخورد می‌کرد اما در ظاهر برخی‌ها از وی خوششان نمی‌آمد و حس خوبی به او نداشتند؛ چرا که ظاهر و رفتارش با بقیه به گونه‌ای بود که آنها را ناراحت می‌کرد در حالی که وی کارش را خیلی خوب بلد بود و همیشه با اعتماد به نفس کار می‌کرد در دلش احساس پاک و مهربانی داشت.
این مدیر دوبلاژ دوبلور پیشکسوت با تاکید بر اینکه در کار دوبله باید با نقش‌ها زندگی کرد، خاطرنشان می‌کند: من معتقدم در کار دوبله همیشه باید با نقش‌ها کنار آمد و زندگی کرد چرا که در کار دوبله بحث حرفه‌یی بودن مطرح است؛ بنابراین همیشه باید با نقشی که جای آن صحبت می‌کنیم ارتباط خوبی برقرار کنیم و به نوعی با آن زندگی کنیم.
منانی در ادامه صحبت‌هایش به سختی‌های کار گویندگی در سریال «پرستاران» که ۱۲ سال دوبله آن به طول انجامید، اشاره می‌کند و می‌گوید: همیشه در کار دوبله اعتقادم بر این است که وقتی حرفه‌یی کار می‌کنیم دیگر سختی کار وجود ندارد و تفاوتی نمی‌کند که به جای چه نقشی صحبت می‌کنیم، نقش، نقش است فقط باید ارتباط خوبی برقرار کرد و با آن زندگی کرد. سختی و مشکلات کاری همیشه بوده، هست و خواهد بود فقط باید با آنها کنار آمد و مشکلات شخصی را در کار دوبله دخالت ندهیم.
وی می‌افزاید: شاید گاهی اوقات از لحاظ روحی حال خوبی نداشته باشیم اما زمانی که پشت میکروفون می‌نشینیم باید تمام دغدغه‌هایمان را کنار بگذاریم. خود من شخصا هرگاه پشت میز دوبله نشستم همیشه سعی کردم آنچه که در حد توانم است را ادا کنم که البته خوب و بدش دیگر با مردمی است که کارها را می‌بینند. هیچ وقت در کارم مشکل ایجاد نکردم حتی پیش آمده که با تب ۴۱ درجه هم سر کار حاضر شدم به دلیل اینکه اعتقاد زیادی به کارم دارم و معتقدم باید از جان و دل مایه گذاشت اما متاسفانه برخی‌ها این مساله را رعایت نمی‌کنند اما بعضی‌ها هم رعایت می‌کنند.
همچنین او با تعریف کردن یک خاطره از دوبله سریال «پرستاران» و استقبالی که مخاطبان از این مجموعه داشتند، ادامه می‌دهد: اصلا باورم نمی‌شد که سریال «پرستاران» آنقدر در میان مردم محبوب باشد و به این شدت در میان مخاطبان جا بیفتد، یک روز که برای عیادت یکی از دوستانم به بیمارستان رفتم آنجا بود که فهمیدم چقدر این مجموعه در میان مردم دیده شده است و همه او را دنبال می‌کنند. زمانی که به بیمارستان وارد شدم حال و هوای بیمارستان عوض شد و همه به سراغم آمدند و خیلی برایم جالب بود که صدایم را به جای دکتر شناختند، خودم اصلا فکر نمی‌کردم که شخصیت دکتر آنقدر برای مردم محبوب باشد.
منانی در پایان صحبت‌هایش با بیان اینکه بهترین خاطره‌ام از سریال «پرستاران» ابراز احساسات و استقبال مردم از این مجموعه بود، یادآور می‌شود: ما دوبلورها خودمان اصولا به خاطر مشغله‌هایی که در کارمان داریم شاید خیلی نتوانیم فیلم و سریال‌ها را دنبال کنیم و خیلی با مردم در تماس نیستم اما زمانی که متوجه استقبال مخاطبان از این سریال استرالیایی شدم و ابراز احساساتشان را از نزدیک دیدم خیلی برایم جذاب بود به همین خاطر دوست داشتن مردم و علاقه آنها به سریال پرستاران برایم بهتری خاطره بود.
*** ناصر نظامی: چندین سال جای یک هنرپیشه صحبت کردن کمی خسته‌کننده است
به گزارش ایسنا، ناصر نظامی که حدود پنج سال است که در سریال «پرستاران» به عنوان گوینده حضور دارد و به جای دکتر «مایک» صحبت کرده است، ابتدا نقش دکتر مایک در این مجموعه را توصیف می‌کند و می‌گوید: من حدود پنج سال است که وارد ماجرا شدم و طی این چند سال به جای دکتر مایک صحبت کردم. وی یکی از پزشکان ارشد بیمارستان است که با دکتر فرانک ـ که آقای منانی رُلش را می‌گفت ـ مدام کشکمش و لج‌بازی داشتند و اصلا کار هم را قبول ندارند ولی هر دوی آنها در دلشان یکدیگر را قبول دارند و می‌دانند که خوب هستند.
این مدیر دوبلاژ درباره‌ی طولانی بودن برخی از سریال‌های تلویزیونی همچون «پرستاران»، «کبری ۱۱» و … که دوبله آنها زمان‌بر است، اینگونه بیان می‌کند: در سریال «پرستاران» گویندگان خیلی زیادی حضور داشتند و تعداد قسمت‌ها خیلی زیاد بود به همین خاطر دوبلهی آن سالها طول کشید. در این زمینه می‌خواهم بگویم درست است که کار ما گویندگی است و دیگر عادت کرده‌ایم اما گاهی اوقات که دوبله برخی کارهای مثل «پرستاران» زمان زیادی می‌برد، سخت است و چندین سال به جای یک هنرپیشه صحبت کردن کمی خسته‌کننده است ولی در کل من از دوبله «پرستاران» راضی بودم.
وی در ادامه در پاسخ به اینکه چه چیزی موجب شد تا طی این ۱۲ سال هیچ یک از گویندگان سریال «پرستاران» تغییر نکنند و همه سر جای خودشان صحبت کنند؟ اینگونه بیان می‌کند: در چنین مواقعی اصلا بحث مالی مطرح نیست و حتی عشق به کار هم وجود ندارد چرا که من گوینده وظیفه دارم زمانی که یک رول را پذیرفتم آن را تا پایان ادامه دهم مگر اینکه شرایط خاصی پیش بیاید که نتوانم جای هنرپیشه مورد نظر صحبت کنم اما در کل معتقدم در کار دوبله این یک وظیفه است و نه بحث مالی و نه عشق به کار مطرح نیست بلکه حرفه‌یی بودن گویندگان در کار مهم است.
گویندهی نقش دکتر «مایک» با اشاره به هم‌ذات پنداری گویندگان با نقش‌ها در سریال «پرستاران»، یادآور می‌شود: به هر حال آدمی از غم دیگران غمگین می‌شود چرا که به عنوان مثال در این مجموعه وقتی می‌بینی مادری کودکش را از دست داده و شیون و زاری می‌کند و یا بیمار دیگری در گوشه‌ای از بیمارستان فوت می‌کند خود به خود ناراحت کننده است و این مساله طبیعی است و این وظیفه‌ی یک گوینده خوب است که تمام احساس هنرپیشه را به مخاطب انتقال بدهد.
نظامی در پایان گفت‌وگوی خود با تاکید بر اینکه اگر احساسات یک هنرپیشه به خوبی به بیننده القا نشود، نشان‌دهنده‌ی این است که گوینده در کار خود کم گذاشته است، خاطرنشان می‌کند: اگر یک گوینده نتواند احساسات هنرپیشه و غم و شادی‌اش را به مخاطب منتقل کند و مفهوم را برساند یا گوینده خوبی نیست و یا در کار خود کم گذاشته است؛ بنابراین این مساله باید از سوی گویندگان رعایت شود و نباید نادیده گرفته شوند.
*** نرگس فولادوند و دوبلهی دو نقش در «پرستاران»
نرگس فولادوند هم یکی دیگر از گویندگان سریال «پرستاران» است که به گفتهی خودش از همان ابتدا که این مجموعه به مدیریت بهرام زند دوبله شد، در سریال حضور داشت و طی این ۱۲ سال با پرستاران همراه بود.
فولادوند که در نقش یکی از پرستاران ـ کلر ـ صحبت کرده است، می‌گوید: در سریال «پرستاران» از همان ابتدا که با مدیریت آقای زند دوبله می‌شد حضور داشتم و در چندین قسمت کوتاه صحبت می‌کردم ولی از زمانی که خانم شعشعانی مدیریت این مجموعه را بر عهده گرفت رُل کیت ـ یکی از پرستاران ـ را می‌گفتم که پس از یک مدت طولانی کیت رفت و کلر به جای وی آمد که باز هم من به جای او صحبت کردم. کلر تا اواخر داستان حضور داشت و تقریبا یکی از نقش‌های اصلی داستان بود.
وی می‌افزاید: هر دوی نقش‌هایم که در پرستاران صحبت کردم را دوست داشتم و با هر دوی آنها از لحاظ حسی ارتباط خوبی برقرار کردم. چرا که آنها فقط یک پرستار نبودند بلکه با یکدیگر دوست بودند و روابط خیلی خوب و عاطفی با بیماران برقرار می‌کردند. جدای از سریال، اگر دوربین را هم کنار بگذاریم من با کلر یک ارتباط مستقیم برقرار می‌کردم و خیلی او را دوست داشتم و با نقش‌هایم در این مجموعه همذات‌پنداری می‌کردم.
این دوبلور در ادامه با بیان اینکه در صحبت کردن نقش‌ها و هم‌ذات پنداری با آنها اصلا نیازی به تلاش نیست، می‌گوید: این قضیه اصلا نیازی به تلاش کردن ندارد چرا که به نظر من وقتی با این مسایل در کار حرفه‌یی برخورد کنیم ناخودآگاه در شرایط قرار می‌گیریم. درباره نقش کلر هم زمانی که می‌نشستیم و تمرین می‌کردیم پا به پای او حرف‌هایش را می‌گفتم و اصلا ذره‌ای کم نمی‌کردم به قدری با این شخصیت مَچ بودم که واقعا اگر گریه می‌کرد، من هم گریه‌ام می‌گرفت و اگر احساس تاثر داشت با تمام وجودم حس می‌کردم.
فولادوند درباره‌ی دوبله سریال پرستاران و بازی هنرپیشگان این مجموعه می‌گوید: درباره این مجموعه می‌توان گفت هم تمام هنرپیشگان خیلی خوب بازی می‌کردند و هم خیلی خوب دوبله شده بود، تعریف نیست اما به نظر من برخورد حرفه‌یی فردی که در بطن کار فرو می‌رود ناخودآگاه شرایط را به گونه‌ای به وجود می‌آورد که نیازی به تلاش کردن برای حس گرفتن نیست. من در بسیاری از صحنه‌های این سریال با «کلر» گریه می‌کردم، عصبی می‌شدم و می‌خندیدم و تمام این احساسات را عین واقعیت حس کردم. همه گویندگان خیلی خوب بودند و با مدیریت خوب خانم شعشعانی و انتخاب به جای گویندگان در نهایت توانست سریال موفقی از آب دربیاید، کمک‌های خانم شعشعانی به عنوان مدیر دوبلاژ در سریال پرستاران و خیلی عالی بود.
همچنین او با بیان اینکه «پرستاران» سریالی بود که نیاز به تمرکز زیادی داشت ادامه می‌دهد: این مجموعه به خاطر شلوغ بودنش نیاز به تمرکز زیادی داشت و علاوه بر آن نیاز به هماهنگی‌ها و همکار‌های زیادی داشت، این سریال رُل ثابت زیاد داشت و به دلیل اینکه هر هفته به روی آنتن می‌رفت تمرکز زیادی می‌طلبید اما خوشبختانه همه گویندگان با همکاری‌های لازم توانستند آن را به پایان برسانند. دوبله سریال‌های طولانی به شدت گوینده را درگیر می‌کند و دغدغه دارد، این اولین سریال طولانی بود که من در آن گویندگی کردم.
فولادوند در پایان گفت‌وگوی خود درباره عشق و علاقه گویندگان در سریال پرستاران و تعهد کاری طی این ۱۲ سال به خبرنگار ایسنا می‌گوید: همه گویندگان در این مجموعه رُل‌هایشان را دوست داشتند و من خودم شخصا علاقه زیادی به این سریال داشتم و اگر در منزل بودم حتما می‌دیدم چرا که تایم کاری ما به گونه‌ای است که نمی‌توانستیم هر هفته آن را دنبال کنیم. این سریال شاید از لحاظ مالی آن قدر گویندگان را تامین نمی‌کرد و سریال واقعا سختی بود و به نظر من حداقل باید یک سریال سینمایی حساب می‌شد. پایبندی گویندگان طی این ۱۲ سال، فقط به خاطر عشق و علاقه به کار بود چرا که همیشه با روی خوش می‌آمدیم و می‌رفتیم و هیچ گاه مشکل خاصی پیش نیامد.
***
«پرستاران» عنوان یک سریال استرالیایی است که در بسیاری از کشورهای جهان از قبیل بریتانیا، ایرلند، ایران و … به نمایش درآمده است، این مجموعه به مدیریت ناصر شعشعانی برای شبکه یک تلویزیون دوبله شد و دوبله آن پس از ۱۲ سال اواسط خرداد ماه امسال بود که به پایان رسید و قسمت آخرش هم جمعه ـ دهم شهریور ماه ـ از شبکه یک به روی آنتن رفت.
اکبر منانی،جلال مقامی، ناهید شعشعانی، ناصر نظامی، نرگس فولادوند، عباس نباتی و … از گویندگان نقش اصلی این مجموعه بودند.
به گفتهی مدیر دوبلاژ «پرستاران»، این مجموعه حدود ۱۴۰ گوینده داشت که در این ۱۲ سال هیچ یک از آنها تغییر نکردند. این مجموعه در کل ۵۰۰ قسمت بود اما به خاطر حذفیاتی که داشت، حدود ۴۹۳ قسمت از آن برای پخش از تلویزیون ایران دوبله شد.
خبرنگار ایسنا که پیش از این گفت‌وگوی حضور با مدیر دوبلاژ سریال پرستاران(ناهید شعشعانی) داشت در بخشی از صحبت‌هایش درباره دلایل موفقیت سریال پرستاران به ایسنا گفت: تغییر نکردن گویندگان و در طول ۱۲ سال، آموزنده بودن این مجموعه برای بینندگان و … تمام این مسایل می‌تواند از امتیازات و دلایل موفقیت سریال «پرستاران» محسوب شود.
