همانطور كه در مبحث جنسيت و ساختار زوجين در منظومه شمسي گفته شد ، جنسيت سياره زمين در منظومه شمسي مونث است ، پس بار الكتريكي آن ميبايست مثبت باشد .
در شكل فوق قطب‌هاي جغرافيايي سياره زمين نشان داده شده است . همانطور كه ميدانيم خورشيد از شرق طلوع كرده و از غرب ، غروب مي‌كند . پس جهت چرخش ( اسپين ) سياره زمين همان جهت فلش آبي رنگ است ، يعني اگر سياره زمين را از بالاي قطب شمال جغرافيايي بنگريم دوران آن پاد ساعت گرد خواهد بود ، يعني مخالف جهت چرخش عقربه‌هاي ساعت . به شكل زير توجه نماييد .
با توجه به اينكه طبق قرارداد جهت ميدان الكتريكي بار مثبت از داخل به طرف خارج ( به طرف بار منفي ) است ، فلش قرمز رنگ جهت دوران ميدان الكتريكي را نشان مي‌دهد و با قانون دست راست ميتوانيم جهت ميدان مغناطيسي و قطبين مغناطيسي را مشخص كنيم . به شكل زير توجه كنيد :
در رسم فوق دايره قرمز رنگ سياره زمين با بار الكتريكي مثبت فرض شده كه حول محور عمودي در حال دوران ( اسپين ) است . فلش قرمز رنگ جهت دوران ميدان الكتريكي و فلش سبز رنگ جهت دوران ( اسپين ) سياره زمين است . در اين وضعيت قطب شمال جغرافيايي قطب S مغناطيسي و قطب جنوب جغرافيايي قطب N مغناطيسي خواهد بود يعني شكل زير :
اين پديده دو نظريه ارايه شده مبني بر دوران ميادين الكتريكي و ساختار زوجين ( مذكر و مونث [منفي و مثبت] ) در منظومه شمسي را ثابت مي‌كند . ولي اينك دو سوال مهم مطرح ميشود .
1- سرعت زاويه‌اي سياره زمين خيلي كم است ، يعني يك دور در بيست و چهار ساعت ، اين اسپين چگونه ميتواند ميدان الكتريكي سياره زمين را دوران دهد ؟ 2- چنين به نظر ميرسد كه سطح سياره زمين بار الكتريكي منفي دارد ، چگونه بار الكتريكي آن مثبت خواهد بود ؟ 3- همانطور كه میدانیم حرارت باعث كاهش خاصیت مغناطیسی در فلزات میشود ، در حالی كه هسته زمین فلزی و از جنس نیكل است با این دمای خیلی زیاد هسته ، چرا خاصیت مغناطیسی آن از بین نرفته و نمی رود ؟
جواب : 1- همانطور كه ميدانيم هسته زمين مايع و فلزي است . مايع بودن به علت حرارت زياد است ، در واقع هسته زمين به حالت مذاب و گداخته است كه مسلما به علت يونيزه شدن بار الكتريكي مثبت خواهد داشت و همانطور كه در مبحث فضاي مشبك ، الكتروگراويتي و نيروهاي پيشران و اسپين در فضا گفته شد اين هسته با سرعت بسيار زيادي شروع به دوران خواهد كرد كه علت اصلي سرعت زاويه‌اي سياره زمين همين مسئله است . در اين شرايط ميدان الكتريكي دوران پيدا كرده و قطبين مغناطيسي پديدار خواهند شد .
2- وقتي بار الكتريكي هسته سياره زمين مثبت باشد ، مسلما سطح سياره زمين همانند اتم‌ها بار الكتريكي منفي پيدا خواهد كرد ، ولي چون سرعت زاويه‌اي سطح سياره زمين كم است ، اين ميدان الكتريكي منفي دوران قابل ملاحظه‌اي نخواهد داشت و دوران ميدان الكتريكي مثبت هسته ، همواره قالب خواهد بود .
در اشكال فوق مارپيچ‌هاي قرمز رنگ بيانگر دوران ميدان الكتريكي سياره زمين است ، كه فقط سه‌تاي آنها رسم شده است . منحني‌هاي آبي رنگ بيانگر خطوط ميدان مغناطيسي است كه فقط يك سطح از آن رسم شده است . همانطور كه قبلا گفته شد خورشيد مونث است ، پس بار الكتريكي آن نيز مثبت خواهد بود و چنين به نظر ميرسد كه در زمان دفع بارهاي الكتريكي ، بيشتر از همه بار الكتريكي مثبت يعني پروتونها به طرف فضاي بيرون خورشيد پرتاب شوند كه اين ذرات با سرعت به طرف سياره زمين ميرسند و به دام ميدان الكترومغناطيسي آن مي‌افتند . با توجه به اينكه انتهاي اين مارپيچ‌ها به طرف قطبين مغناطيسي و جغرافيايي است و امتداد و راستاي ميدان الكتريكي سياره زمين از طرف داخل به سمت بيرون است ، تراكم و چگالي اين ذرات در قطبين افزايش پيدا كرده و تصادم آنها با لايه‌هاي بالايي اتمسفر ، باعث يونيزه شدن گازها شده و اين گازها در حالت برانگيخته از خود نور ساتع خواهند كرد .
ساختار اسپيرال لكاريتمي ( مارپيچ طلايي يا فيبوناچي ) در عكس فوق كاملا مشهود است كه اشاره به دوران ميادين الكتريكي دارد .
aurora 3- زمین شناسان با برسی امواج زلزله حدس میزنند كه هسته زمین فلزی و از جنس نیكل است در حالی كه فشار در هسته زمین چیزی در حدود 2 الی 3 میلیون اتمسفر است و در این شرایط ، گاز هیدروژن به صورت فلز در آمده كه به آن هیدروژن فلزی می گویند چه برسد به سایر عناصر . در واقع تمامی عناصر در این فشار ، بسیار چگال و سخت هستند كه با فلزات اشتباه گرفته شده اند . ولی همانطور كه توضیح داده شد علت مغناطیسی بودن زمین یونیزه شدن عناصر در هسته و دوران آنها با سرعت زاویه ای است كه گشتاور مغناطیسی را پدیدار و باعث میشود . اكتشافات جديد : دانشمندان مي‌گويند براي فوران‌هاي ناگهاني و حركات سريع كه گاه در نورهاي شمالي و جنوبي مشاهده ميشود توضيحاتي يافته‌اند .
به گفته آنها اين پديده ناشي از انتشار مقدار عظيمي انرژي ذخيره شده است كه 100 هزار كيلومتر بالاتر از سطح زمين در ميدان مغناطيسي محافظ آن روي مي‌دهد . اين حوادث انفجار گونه زماني اتفاق مي‌افتد كه خطوط ميدان مغناطيسي زمين تحت فشار زياد ، ناگهان شكل تازه‌اي به خود مي‌گيرند . اين نتيجه گيري بر اطلاعات جمع آوري شده توسط پنج ماهواره سازمان هوا - فضاي آمريكا ، ناسا ، كه دور زمين مي‌گردند استوار است . واسيليس آنجلوپولوس از دانشگاه كاليفرنيا در لس آنجلس گفت : " ما عاملي كه نورهاي شمالي را به رقص در مي‌آورد كشف كرده‌ايم ." وي دانشمند ارشد ماموريت تميس (Time History of Events and Macroscale Interactions during Substorms) است . محققان با استفاده از پنج ماهواره همانند تميس كه در فاصله زياد از يكديگر مي‌گردند و همچنين شبكه حمايتي آنها روي زمين ، سلسله حوادثي را رديابي كردند كه با يك " زير توفان " اوليه شروع شده و در نهايت به يك رقص رنگارنگ نور در آسمان شب دو قطب زمين منجر مي شود . اين مطالعات تاييد كرد كه توفانها با يك به اصطلاح " باز اتصال " در خطوط ميدان مغناطيسي شروع ميشود . نيكولا فاكس دانشمند دانشگاه جانز هاپكينز توضيح داد : " زمين غرق بادهاي خورشيدي است ، كه ميدان مغناطيسي خورشيد را با خود حمل مي كنند . " " اين ميدان ميتواند در جهت‌هاي مختلف قرار گيرد اما وقتي در جهت مقابل ميدان مغناطيسي زمين قرار مي گيرد ، درست همانطور كه دو قطب مخالف يك آهنربا همديگر را جذب مي كنند ، خطوط دو ميدان شكسته شده و به هم مي پيوندند ." " اين اتصال مجدد باعث ورود مقدار عظيمي انرژي خورشيدي به داخل اتمسفر مغناطيسي زمين مي شود . اين به نوبه خود يك زير توفان ايجاد مي كند كه در نهايت منجر به نورهاي قطبي مي شود . " رصدهاي تميس نشان مي دهد كه يك زير توفان در منطقه‌اي از فضا به فاصله تقريبا يك سوم مسافت زمين از ماه روي مي دهد و يك الگوي مشخص را دنبال مي كند . اين الگو حاوي يك دوره باز اتصال ، و بعد روشنايي سريع نورها و گسترش سريع اين نورها به سوي قطب‌هاست . اين فرآيند در توزيع مجدد جريانهاي الكتريكي كه در اطراف زمين در فضا جريان مي يابند به اوج مي رسد . درك زير توفانها مهم است چون اين پديده مي تواند ذرات پرانرژي زيانبار را به زمين نزديك كند ، جايي كه فضانوردان و ماهواره‌ها قرار دارند . جريانهاي عظيم همچنين مي تواند وارد اتمسفر شده و خطوط برق و سيستم هاي ارتباطي را مختل كند . دانشمندان مايل هستند امكان پيش بيني مشكلات احتمالي اين پديده را داشته باشند .
اما قبل از اين اكتشاف دانشمندان در مبحث هندسه دوجيني و ساختار خورشيد ؛ ذره يا ماده اوليه ( دخان ) را باور كنيم عنوان شده بود كه شفق قطبي حاصل تخليه انرژي توسط بادها ( طوفانهاي ) خورشيدي در اتمسفر سياره زمين است . در واقع همانطور كه انرژي خورشيد در اتمسفر خودش تخليه ميشود ، اين انرژي توان تخليه شدن در اتمسفر سياره زمين را نيز دارد . استنباط ما اين است ، همانطور كه امواج الكترومغناطيس بسته به فركانس يا طول موجشان در لايه‌ها و زير لايه‌ها ( ترازهاي انرژي ) از اتم‌ها القا يا جذب ميشوند ، بادها و طوفانهاي الكترومغناطيسي خورشيد نيز توان القا يا جذب در لايه‌هاي بخصوصي از اتمسفر سياره زمين را دارند كه به اين پديده ، شفق قطبي گفته ميشود
