عدسی گرانشی صلیب اینشتین

[Maryam]

​

​

معمولا بیشتر کهکشانها تک هسته ای هستند . اما آیا این یکی چهار هسته دارد؟!
پاسخ عجیب این پرسش باعث شده است تا اخترشناسان به این نتیجه برسند که هسته ی اصلی این کهکشان حتی در این تصویر هم دیده نمی شود! شکل برگ شبدری مرکز تصویر در اثر ساطع شدن نور کوازار (اختروش) پس زمینه ی تصویر ایجاد شده به طوری که میدان گرانشی کهکشان مرئی پیش زمینه ی تصویر ، نور ساطع شده از این کوازار دوردست را به چهار قسمت مجزا تقسیم کرده است. برای به وجود آمدن چنین تصویر خیالی و وهم انگیزی ، این کوازار باید دقیقا در راستا و در پشت بخش مرکزی این کهکشان پرجرم قرار گرفته باشد. این پدیده ی عادی که عدسی گرانشی (همگرایی گرانشی) نامیده می شود ، در این مورد به خصوص به صلیب اینشتین شهرت یافته است. جالب اینجاست که در تصاویر مختلفی که از این جرم گرفته شده ، درخشندگی نسبی متفاوتی دیده شده که البته گاهی اوقات اضافه شدن ریز همگرایی گرانشی ستاره های خاصی در پیش زمینه ی تصویر باعث بروز تاثیراتی بر روی آن می شود.

مترجم: کیانوش محسنی

منبع​

 

[parisa]

منبع نور در مسئله صلیب اینشتین یک اختروش است که تقریبا 10 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد، در صورتیکه کهکشان همگرا 10 مرتبه نزدیک‌تر است. میدان گرانشی کهکشان همگرا خمیده شده و پس از تقویت نور اختروش باعث بزرگتر دیده شدن آن می شود. این اثر بزرگنمایی که به ریزهمگرایی(microlensing) معروف است و در آن یک کهکشان نقش یک ذره‌بین کیهانی یا یک تلسکوپ طبیعی را ایفا می‌کند، در اخترشناسی بسیار مفید واقع می‌شود به طوری که امکان رصد اجرام دور دستی را که با استفاده از تلسکوپ‌های کنونی برای مطالعه بسیار کم نور و ضعیف بودند فراهم می‌‌کند.