تجربه اول : دوستی سنی مذهب داشتم که در اولین محرمی که با هم بودیم می گفت شما شیعه ها مرده پرست هستید. یک انسان خبیثی در ۱۴۰۰ سال پیش انسان خوبی را کشته و این موضوع هر چه بوده تمام شده رفته و حالا شما ول نمی کنید. خوب که چی؟ آیا با سر و سینه زدن امامتان زنده می شود؟ آیا کار شما احمقانه و بیهوده نیست؟
تجربه دوم : یکی از دوستان که با فردی غربی وصلت کرده بود می گفت طرف را در ایام محرم به خیابان و مسجد بردم که در آن مردم به شدت عزاداری می کردند. ناگهان در حالی که تحت تاثیر قرار گرفته بود از من پرسید این که کشته شده کیست؟ گفتم امام ما بوده و چنین و چنان گفت مسیحیان او را کشته اند؟ گفتم نه. گفت یهودیان؟ جوابم منفی بود. خلاصه طرفداران چندین دین را به عنوان قاتلان امام حسین مورد سوال قرار داد که در آخر گفتم مسلمانان او را کشته اند. بسیار متعجب شد و گفت خوب خودتان طرف را کشته اید بعد خودتان دارید برایش عزاداری می کنید؟ راستی چند سال پیش او را کشته اید که با جواب من بسیار متعجب تر شد و گفت خوب حالا این کارهای شما و صدمه زدن به خودتان و کار و زندگی را رها کردن شما چه فایده ای برای او دارد؟ به چه درد شما می خورد؟
تناقضات منطقی عزاداری
در صورتی که با افراد غیر مومن به شیعه هم صحبت شویم از این سوالات بیشتر خواهیم شنید که شاید بسیاری از ما ناگهان نتوانیم جواب پرسش های بی غرض و عقلانی طرف مقابل را بدهیم. واقعا جواب منطقی و درست به سوالات زیر چیست؟
- آیا امام حسین به عزاداری ما نیازمند است؟
- عزاداری ما برای فردی که ۱۴۰۰ سال پیش به شهادت رسیده به فرد ایشان و خود ما چه فایده ای می رساند؟
- لعنت فرستادن بر ابن زیاد، شمر، سنان و یزید چه فایده ای برای ما و امام و چه زیانی برای آنها دارد؟
- آیا درست است که برای گرم شدن یک مجلس عزاداری میلیونها تومان به یک مداح بپردازیم؟ پرداخت این پول چه دردی از ما در این دنیا و آخرت دوا می کند و آیا گرفتن این پول برای مداح مذکور درست است؟
دلیل عقلانی برای عزاداری چیست ؟
از این سوالات فراوان می توان مطرح کرد. واقعا با بسیاری از مردم برخورد کرده ام که جواب روشنی برای این سوالات ندارند و با عرض پوزش در این صورت این سوال مطرح می شود که این کارها از دید یک ناظر بیرونی اگر احمقانه به نظر نرسد پس چه واقعیتی باید از ذهن آنها عبور کند؟
اگر فایده این عزاداری ها را زنده نگه داشتن نام امام حسین بدانیم سوال دیگری که می تواند مطرح شود این است که خوب که چه بشود؟ نام امام زنده بماند و واقعه فراموش نشود که چه؟
تنها جواب منطقی که به این سوال دوم می توان داد این است که بگوییم می خواهیم از تاریخ درس بگیریم. که هیچ وقت چنین واقعه ای به دست ما تکرار نشود. یعنی امام حسین زمان ما وقتی با یزید زمان مواجه شد نه تنها در صف یزید نایستیم بلکه به صف امام حسینمان برویم و نگذاریم تاریخ تکرار شود.
مذهبیونی که اصرار بر بی خردی دارند
جالب اینجاست که در صحبت با بسیاری از عزاداران دیده می شود که برخی از آنها تکرار تاریخ را قبول ندارند و اصلا معتقد نیستند که بتوان شبیه سازی تاریخی کرد. یعنی از قول آنها هیچ وقت نباید کسی را به جای امام حسین گذاشت . این افراد حتی می گویند : تو یعنی می خواهی بگویی مثلا فلانی مثل امام حسین است؟ صد سال دیگر!!
و چه حیرت انگیز اینکه همین افراد به دلایلی از جمله ژست روشنفکری و باکلاسی در دسته بندی های سیاسی علنا در دسته یزیدیان زمان قرار می گیرند. در دسته افرادی که علنا با دین و امور دینی در ستیز بوده و به زبان خود درصدد بیرون راندن دین از صحنه زندگی افراد با اسم سکولاریسم هستند.
چه بسیارند مسلمانانی که نمازهایشان بسیار بر جا و عزاداری شان هم به راست اما در دسته بندی های سیاسی علنا به عنوان مثال گوش در شبکه های غربیانی دارند که علنا به دنبال بی دین کردن مردم هستند. در موضع گیری در زمینه قضیه فلسطین، امور سیاسی داخلی و خارجی علنا دنباله روی نظریات غربیان بوده و استدلالهای آنها را به خورد ما می دهند . این افراد در تمامی موارد که بین غرب و جمهوری اسلامی تضادی پیش می آید غرب را بر حق دانسته و به آن سو قرار می گیرند و این همان معنی پیروی از امامت است. یعنی امام این افراد علی رغم نماز خواندن و عزاداری و غیره همان غرب و رسانه های آنهاست.
بدیهی است که اگر این افراد با این نگرش در زمان امام حسین بودند مثل کوفیان با زبان روزه و عبادت گونه امام حسین را می کشتند. سوال این است آیا عزاداری های این افراد و نماز خواندن های این افراد مشمول همان پرسشهای تعجب آمیز غیر شیعیان نمی شود؟واقعا این افراد نامی غیر از جاهلان مقدس ماب دارند؟جواب این افراد برای عبادات فردی و گریه های آنچنانی بیهوده در عزاداری امامان شیعه چیست؟
جالب است که برخی از این افراد به کرات زیارت عاشورا می خوانند، بدون اینکه لحظه ای به متن آن توجه کنند و اگر توجه کنند معنی سلم لمن سالمکم و . . . را واقعا در موضوع امام حسین وارد می دانند و چون با دیگر اندیشان مواجه نیستند با این سوال مواجه نمی شوند که این موضوع چه ربطی به الان دارد و البته در بسیاری از موارد به دلیل پیروی از یزیدیان زمان و رسانه های آنها وقتی با سوالات آنها در این موارد مواجه می شوند به دلیل پذیرفتن امامت آنها ناگزیر به ترک رفتارهای مذهبی بی عمق خود می شوند چون براین موضوع نایستاده اند که تمام این موارد برای شناخت یزدیان زمان و دوری از آنها بوده و لاغیر. این افراد در دوحالت خواهند بود . مذهب گرایی بی خردانه و حالت دوم بی اعتقادی به مذهب به دلیل پذیرفتن امامت غربیان ضد دین.
چه باید کرد ؟
ممکن است برخی در پس نوشتار بالا بر این نتیجه گیری باشند که اصلا عزاداری مفید فایده نیست و همان نام امام حسین و روش او زنده نگه داشته شود کافی است چون هدف را می رساند که باید گفت هدف این نوشتار این نیست.
دلیل این امر در این است که اگر زنده نگه داشتن نام امام حسین را در راستای عمل به عبارت مشهور "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" بدانیم باید گفت که خود عزاداری فی نفسه یکی از بهترین روشها برای زنده نگه داشتن این موضوع است که البته تا کنون نیز به خوبی توانسته از این مهم پاسداری کند ولی مشکل آنجاست که خود این عزاداری (که یکی از روشهای زنده نگه داشتن یاد روش و عمل امام حسین است) در اصل قرار گرفته و صرفا انجام مناسکی تهی از معنی شده و افراد دلیل اصلی این کار را فراموش کرده و همان می شود که عده ای با وجود عزاداری خالصانه در صف یزدیان زمان می ایستند و عده ای دیگر در حین عزاداری واجباتی مانند نماز را ترک کرده و برخی دیگر حتی به گناه هم مشغول می شوند. عزاداری اگر بی مغز باشد همان می شود که عده ای حتی به عنوان تفریح یا جذابیت صرف به آن نگاه می کنند و عاشورا در این حالت کارکردی جشنواره ای به خود می گیرد.
منبع:http://alef.ir/vdcjhvevvuqeatz.fsfu.html?171391
تجربه دوم : یکی از دوستان که با فردی غربی وصلت کرده بود می گفت طرف را در ایام محرم به خیابان و مسجد بردم که در آن مردم به شدت عزاداری می کردند. ناگهان در حالی که تحت تاثیر قرار گرفته بود از من پرسید این که کشته شده کیست؟ گفتم امام ما بوده و چنین و چنان گفت مسیحیان او را کشته اند؟ گفتم نه. گفت یهودیان؟ جوابم منفی بود. خلاصه طرفداران چندین دین را به عنوان قاتلان امام حسین مورد سوال قرار داد که در آخر گفتم مسلمانان او را کشته اند. بسیار متعجب شد و گفت خوب خودتان طرف را کشته اید بعد خودتان دارید برایش عزاداری می کنید؟ راستی چند سال پیش او را کشته اید که با جواب من بسیار متعجب تر شد و گفت خوب حالا این کارهای شما و صدمه زدن به خودتان و کار و زندگی را رها کردن شما چه فایده ای برای او دارد؟ به چه درد شما می خورد؟
تناقضات منطقی عزاداری
در صورتی که با افراد غیر مومن به شیعه هم صحبت شویم از این سوالات بیشتر خواهیم شنید که شاید بسیاری از ما ناگهان نتوانیم جواب پرسش های بی غرض و عقلانی طرف مقابل را بدهیم. واقعا جواب منطقی و درست به سوالات زیر چیست؟
- آیا امام حسین به عزاداری ما نیازمند است؟
- عزاداری ما برای فردی که ۱۴۰۰ سال پیش به شهادت رسیده به فرد ایشان و خود ما چه فایده ای می رساند؟
- لعنت فرستادن بر ابن زیاد، شمر، سنان و یزید چه فایده ای برای ما و امام و چه زیانی برای آنها دارد؟
- آیا درست است که برای گرم شدن یک مجلس عزاداری میلیونها تومان به یک مداح بپردازیم؟ پرداخت این پول چه دردی از ما در این دنیا و آخرت دوا می کند و آیا گرفتن این پول برای مداح مذکور درست است؟
دلیل عقلانی برای عزاداری چیست ؟
از این سوالات فراوان می توان مطرح کرد. واقعا با بسیاری از مردم برخورد کرده ام که جواب روشنی برای این سوالات ندارند و با عرض پوزش در این صورت این سوال مطرح می شود که این کارها از دید یک ناظر بیرونی اگر احمقانه به نظر نرسد پس چه واقعیتی باید از ذهن آنها عبور کند؟
اگر فایده این عزاداری ها را زنده نگه داشتن نام امام حسین بدانیم سوال دیگری که می تواند مطرح شود این است که خوب که چه بشود؟ نام امام زنده بماند و واقعه فراموش نشود که چه؟
تنها جواب منطقی که به این سوال دوم می توان داد این است که بگوییم می خواهیم از تاریخ درس بگیریم. که هیچ وقت چنین واقعه ای به دست ما تکرار نشود. یعنی امام حسین زمان ما وقتی با یزید زمان مواجه شد نه تنها در صف یزید نایستیم بلکه به صف امام حسینمان برویم و نگذاریم تاریخ تکرار شود.
مذهبیونی که اصرار بر بی خردی دارند
جالب اینجاست که در صحبت با بسیاری از عزاداران دیده می شود که برخی از آنها تکرار تاریخ را قبول ندارند و اصلا معتقد نیستند که بتوان شبیه سازی تاریخی کرد. یعنی از قول آنها هیچ وقت نباید کسی را به جای امام حسین گذاشت . این افراد حتی می گویند : تو یعنی می خواهی بگویی مثلا فلانی مثل امام حسین است؟ صد سال دیگر!!
و چه حیرت انگیز اینکه همین افراد به دلایلی از جمله ژست روشنفکری و باکلاسی در دسته بندی های سیاسی علنا در دسته یزیدیان زمان قرار می گیرند. در دسته افرادی که علنا با دین و امور دینی در ستیز بوده و به زبان خود درصدد بیرون راندن دین از صحنه زندگی افراد با اسم سکولاریسم هستند.
چه بسیارند مسلمانانی که نمازهایشان بسیار بر جا و عزاداری شان هم به راست اما در دسته بندی های سیاسی علنا به عنوان مثال گوش در شبکه های غربیانی دارند که علنا به دنبال بی دین کردن مردم هستند. در موضع گیری در زمینه قضیه فلسطین، امور سیاسی داخلی و خارجی علنا دنباله روی نظریات غربیان بوده و استدلالهای آنها را به خورد ما می دهند . این افراد در تمامی موارد که بین غرب و جمهوری اسلامی تضادی پیش می آید غرب را بر حق دانسته و به آن سو قرار می گیرند و این همان معنی پیروی از امامت است. یعنی امام این افراد علی رغم نماز خواندن و عزاداری و غیره همان غرب و رسانه های آنهاست.
بدیهی است که اگر این افراد با این نگرش در زمان امام حسین بودند مثل کوفیان با زبان روزه و عبادت گونه امام حسین را می کشتند. سوال این است آیا عزاداری های این افراد و نماز خواندن های این افراد مشمول همان پرسشهای تعجب آمیز غیر شیعیان نمی شود؟واقعا این افراد نامی غیر از جاهلان مقدس ماب دارند؟جواب این افراد برای عبادات فردی و گریه های آنچنانی بیهوده در عزاداری امامان شیعه چیست؟
جالب است که برخی از این افراد به کرات زیارت عاشورا می خوانند، بدون اینکه لحظه ای به متن آن توجه کنند و اگر توجه کنند معنی سلم لمن سالمکم و . . . را واقعا در موضوع امام حسین وارد می دانند و چون با دیگر اندیشان مواجه نیستند با این سوال مواجه نمی شوند که این موضوع چه ربطی به الان دارد و البته در بسیاری از موارد به دلیل پیروی از یزیدیان زمان و رسانه های آنها وقتی با سوالات آنها در این موارد مواجه می شوند به دلیل پذیرفتن امامت آنها ناگزیر به ترک رفتارهای مذهبی بی عمق خود می شوند چون براین موضوع نایستاده اند که تمام این موارد برای شناخت یزدیان زمان و دوری از آنها بوده و لاغیر. این افراد در دوحالت خواهند بود . مذهب گرایی بی خردانه و حالت دوم بی اعتقادی به مذهب به دلیل پذیرفتن امامت غربیان ضد دین.
چه باید کرد ؟
ممکن است برخی در پس نوشتار بالا بر این نتیجه گیری باشند که اصلا عزاداری مفید فایده نیست و همان نام امام حسین و روش او زنده نگه داشته شود کافی است چون هدف را می رساند که باید گفت هدف این نوشتار این نیست.
دلیل این امر در این است که اگر زنده نگه داشتن نام امام حسین را در راستای عمل به عبارت مشهور "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" بدانیم باید گفت که خود عزاداری فی نفسه یکی از بهترین روشها برای زنده نگه داشتن این موضوع است که البته تا کنون نیز به خوبی توانسته از این مهم پاسداری کند ولی مشکل آنجاست که خود این عزاداری (که یکی از روشهای زنده نگه داشتن یاد روش و عمل امام حسین است) در اصل قرار گرفته و صرفا انجام مناسکی تهی از معنی شده و افراد دلیل اصلی این کار را فراموش کرده و همان می شود که عده ای با وجود عزاداری خالصانه در صف یزدیان زمان می ایستند و عده ای دیگر در حین عزاداری واجباتی مانند نماز را ترک کرده و برخی دیگر حتی به گناه هم مشغول می شوند. عزاداری اگر بی مغز باشد همان می شود که عده ای حتی به عنوان تفریح یا جذابیت صرف به آن نگاه می کنند و عاشورا در این حالت کارکردی جشنواره ای به خود می گیرد.
منبع:http://alef.ir/vdcjhvevvuqeatz.fsfu.html?171391