فائزه حسین زاده
متخصص روانشناسی
ایسنا: محققان دانشگاه کالیفرنیا در پژوهش جدید خود دریافته‌اند که برخلاف تصور پیشین، عشق می‌تواند دوام زیادی داشته باشد.:nicolnici:
محققان مغز ۱۷ داوطلب را که بیشتر آنها در دهه ۵۰ سالگی قرار داشته و بطور میانگین حدود ۲۱ سال بود که ازدواج کرده بودند،
در زمان مشاهده تصویر همسرانشان اسکن کردند
.
نتایج به دست آمده کاملا متفاوت با نظر روانشناسانی بوده که به گفته آنها، احساس عشق شدید تنها حدود ۱۸ ماه و در بهترین حالت سه سال طول خواهد کشید.
محققان دریافتند که مغز زنان و مردان عشاق میانسال همان فعالیتی را نشان داده که مغز عشاق جوان با تجربه هفت ماه ارتباط نشان می‌دادند.
اگرچه تنها یک تفاوت میان این دو گروه وجود داشت.
در میان عاشقان میانسال، مناطق مغزی مرتبط با اضطراب دیگر فعال نبوده بلکه مناطق مرتبط با آرامش از بیشترین فعالیت برخوردار بودند.
گفته می‌شود که ازدواجهای شاد بر اساس ارتباط خوب، ارزشهای مشترک، حمایت محکم از اقوام و دوستان، شادی، کودکی باثبات، گفت‌و‌گوهای منصفانه و اراده سخت و …هستند.
این در حالیست که دکتر مارسل زنتر از دانشگاه ژنو در بررسی ۴۷۰ مطالعه انجام شده در مورد سازگاری دریافت که هیچ ترکیب خاصی از صفات شخصی وجود نداشته که منجر به قرار
گرفتن فرد در یک رابطه عاشقانه پایدار شود بجز یک استثنا که آن قابلیت حفظ تصورات مثبت است.
محققان مغز ۱۷ داوطلب را که بیشتر آنها در دهه ۵۰ سالگی قرار داشته و بطور میانگین حدود ۲۱ سال بود که ازدواج کرده بودند،
در زمان مشاهده تصویر همسرانشان اسکن کردند
.
نتایج به دست آمده کاملا متفاوت با نظر روانشناسانی بوده که به گفته آنها، احساس عشق شدید تنها حدود ۱۸ ماه و در بهترین حالت سه سال طول خواهد کشید.
محققان دریافتند که مغز زنان و مردان عشاق میانسال همان فعالیتی را نشان داده که مغز عشاق جوان با تجربه هفت ماه ارتباط نشان می‌دادند.
اگرچه تنها یک تفاوت میان این دو گروه وجود داشت.
در میان عاشقان میانسال، مناطق مغزی مرتبط با اضطراب دیگر فعال نبوده بلکه مناطق مرتبط با آرامش از بیشترین فعالیت برخوردار بودند.
گفته می‌شود که ازدواجهای شاد بر اساس ارتباط خوب، ارزشهای مشترک، حمایت محکم از اقوام و دوستان، شادی، کودکی باثبات، گفت‌و‌گوهای منصفانه و اراده سخت و …هستند.
این در حالیست که دکتر مارسل زنتر از دانشگاه ژنو در بررسی ۴۷۰ مطالعه انجام شده در مورد سازگاری دریافت که هیچ ترکیب خاصی از صفات شخصی وجود نداشته که منجر به قرار
گرفتن فرد در یک رابطه عاشقانه پایدار شود بجز یک استثنا که آن قابلیت حفظ تصورات مثبت است.