زندگی
فرانچسکو پترارکا (Francesco Petrarca) در ۲۰ جولای ۱۳۰۴ در شهر آرتزو زاده شد. وی تا هشت سالگی همراه خانواده‌اش در استان توسکانی زندگی کرد، سپس در سال ۱۳۱۲ به آوینون فرانسه نقل مکان کرد.
پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۶، پتراک که در بولونیا حقوق می‌خواند به آوینون فرانسه بازگشت و تا سال ۱۳۳۰ در خدمت کلیسا بود. در این دوران و در روز جمعهٔ قبل از عید پاک سال ۱۳۲۷ بود که برای اولین بار لورا را دید. دختری فرانسوی که نامش در ترانه‌های پتراک جاودانه شده‌است.
در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانوادهٔ ویسکونتی بود، علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه، آلمان و دیگر کشورها کرد. سال ۱۳۵۰ در فلورانس جیووانی بوکاچیو را دید. آن‌ها قبلاً با هم به صورت مکاتبه‌ای ارتباط داشتند.
از سال ۱۳۵۳ تا پایان عمرش در سال ۱۳۷۴را، پترارک در ایتالیا و در دولت‌شهرهای میلان، پادوا، ونیز و آرکوا به سر برد. احتمالاً در همین سفرها بود که ایدهٔ ایجاد ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد.
وی در طول زندگی بسیار مورد احترام بود به‌طوری که در سال ۱۳۴۱ سنای رم به او لقب ملک الشعرا را داد.
وی در ۱۸ یا ۱۹ ژوئیه سال ۱۳۷۴ در آرکوای ایتالیا در گذشت.
[h=2]آثار
پترارک در نثر و نظم استاد بود و باعث اعتبار زبان لاتین شد. پترارک بود که با زحمت زیاد آثار نویسندگان و اندیشمندان قدیم از جمله سیسرو را جمع آوری کرد.
شروع عصر رنسانس در اواخر قرن چهاردهم، موجب توسعه اقتصادی، سیاسی و پیشرفت فرهنگی زیادی در ایتالیا شد و از این زمان بود که کتاب‌های صرف و نحو ایتالیایی تألیف شد و در کنار ترقی زبان ایتالیایی، از رونق زبان لاتین کاسته شد. فرانچسکو پترارکا معروف به پترارک یکی از مشهورترین شاعران و نویسندگان این دوره است که به زبان لاتین و ایتالیایی آثار مهمی تألیف کرده است.
یکی از مشهورترین کارهای وی جمع‌آوری اشعار ایتالیایی بود که به نام «کتاب ترانه» منتشر شد و با نام غزلیات پتراک به انگلیسی ترجمه شده است.
از نوشته‌های لاتین او می‌توان به آفریقا شعری حماسی در وصف حال شیپیو آفریقانوس فاتح رومی - و دربارهٔ مردان مشهور (De Viris Illustribus) شامل مجموعه‌ای از زندگینامه‌ها، اشاره نمود. همچنین مجموعه مراسلات وی که به لحاظ جزئیات تاریخی و اجتماعی مهم هستند، نیز به زبان لاتین است.
تعبیر «عصر ظلمت در اروپا» از پترارک است که عنوان اوضاع قرون وسطی در این قاره قرار گرفته است.
از پترارک علاوه بر تألیفات تاریخی و مجموعه آثار دیگران با حاشیه‌نویسی، یک مجموعه شعر مرکب از ۳۶۶ قطعه عمدتاً غزل باقی مانده است. وی همانند شاعر معاصر ایرانی خود، حافظ شیرازی، زنی خیالی را وصف کرده است. زن خیالی پترارک «لورا» نام داشت که قسمتی از اشعار او مربوط به دوران زنده بودن این زن خیالی و قسمتی دیگر پس از مرگ اوست که در این قسمت کوشیده است مردم را از دلبستگی به مال و مقام دنیوی دور سازد. سروده‌هایی درباره زندگی و مرگ بانو لورا از جمله مشهورترین آثار وی به ایتالیایی است. این غزل‌ها و قصیده‌ها، تقریباً همگی الهام‌گرفته از احساسات شدید پتراک نسبت لورا هستند. عشق فراوان پتراک به لورا در مجموعه اشعار ایتالیایی وی با نام موفقیت نیز مشهود است.
فرانچسکو پترارکا (Francesco Petrarca) در ۲۰ جولای ۱۳۰۴ در شهر آرتزو زاده شد. وی تا هشت سالگی همراه خانواده‌اش در استان توسکانی زندگی کرد، سپس در سال ۱۳۱۲ به آوینون فرانسه نقل مکان کرد.
پس از مرگ پدرش در ۱۳۲۶، پتراک که در بولونیا حقوق می‌خواند به آوینون فرانسه بازگشت و تا سال ۱۳۳۰ در خدمت کلیسا بود. در این دوران و در روز جمعهٔ قبل از عید پاک سال ۱۳۲۷ بود که برای اولین بار لورا را دید. دختری فرانسوی که نامش در ترانه‌های پتراک جاودانه شده‌است.
در طول مدتی که در خدمت کلیسا یا خانوادهٔ ویسکونتی بود، علاوه بر ایتالیا مسافرت‌های زیادی به فرانسه، آلمان و دیگر کشورها کرد. سال ۱۳۵۰ در فلورانس جیووانی بوکاچیو را دید. آن‌ها قبلاً با هم به صورت مکاتبه‌ای ارتباط داشتند.
از سال ۱۳۵۳ تا پایان عمرش در سال ۱۳۷۴را، پترارک در ایتالیا و در دولت‌شهرهای میلان، پادوا، ونیز و آرکوا به سر برد. احتمالاً در همین سفرها بود که ایدهٔ ایجاد ایتالیای متحد و وارث امپراتوری رم را گسترش داد.
وی در طول زندگی بسیار مورد احترام بود به‌طوری که در سال ۱۳۴۱ سنای رم به او لقب ملک الشعرا را داد.
وی در ۱۸ یا ۱۹ ژوئیه سال ۱۳۷۴ در آرکوای ایتالیا در گذشت.
[h=2]آثار
پترارک در نثر و نظم استاد بود و باعث اعتبار زبان لاتین شد. پترارک بود که با زحمت زیاد آثار نویسندگان و اندیشمندان قدیم از جمله سیسرو را جمع آوری کرد.
شروع عصر رنسانس در اواخر قرن چهاردهم، موجب توسعه اقتصادی، سیاسی و پیشرفت فرهنگی زیادی در ایتالیا شد و از این زمان بود که کتاب‌های صرف و نحو ایتالیایی تألیف شد و در کنار ترقی زبان ایتالیایی، از رونق زبان لاتین کاسته شد. فرانچسکو پترارکا معروف به پترارک یکی از مشهورترین شاعران و نویسندگان این دوره است که به زبان لاتین و ایتالیایی آثار مهمی تألیف کرده است.
یکی از مشهورترین کارهای وی جمع‌آوری اشعار ایتالیایی بود که به نام «کتاب ترانه» منتشر شد و با نام غزلیات پتراک به انگلیسی ترجمه شده است.
از نوشته‌های لاتین او می‌توان به آفریقا شعری حماسی در وصف حال شیپیو آفریقانوس فاتح رومی - و دربارهٔ مردان مشهور (De Viris Illustribus) شامل مجموعه‌ای از زندگینامه‌ها، اشاره نمود. همچنین مجموعه مراسلات وی که به لحاظ جزئیات تاریخی و اجتماعی مهم هستند، نیز به زبان لاتین است.
تعبیر «عصر ظلمت در اروپا» از پترارک است که عنوان اوضاع قرون وسطی در این قاره قرار گرفته است.
از پترارک علاوه بر تألیفات تاریخی و مجموعه آثار دیگران با حاشیه‌نویسی، یک مجموعه شعر مرکب از ۳۶۶ قطعه عمدتاً غزل باقی مانده است. وی همانند شاعر معاصر ایرانی خود، حافظ شیرازی، زنی خیالی را وصف کرده است. زن خیالی پترارک «لورا» نام داشت که قسمتی از اشعار او مربوط به دوران زنده بودن این زن خیالی و قسمتی دیگر پس از مرگ اوست که در این قسمت کوشیده است مردم را از دلبستگی به مال و مقام دنیوی دور سازد. سروده‌هایی درباره زندگی و مرگ بانو لورا از جمله مشهورترین آثار وی به ایتالیایی است. این غزل‌ها و قصیده‌ها، تقریباً همگی الهام‌گرفته از احساسات شدید پتراک نسبت لورا هستند. عشق فراوان پتراک به لورا در مجموعه اشعار ایتالیایی وی با نام موفقیت نیز مشهود است.