شاید گمان کسانی این باشد که قسمت اعظم غبار و گازی که طی هزاران سال ستارگان را ساخته اند میبایست در این فرایند به مصرف رسیده باشدن. اما چنین نیست،زیرا ماده ناچگالیده میان ستاره ای از خود ستارگان بیشتر است . سحابی جبار ابر زیبای خاصی از گاز است که جلوه ی درخشانی دارد.زیرا درون این ابز گاز هیدروژن تعداد ستاارگان بسیار داغ نگین وار جای فرا گرفته اند . این ستارگان اتم های سحابی را بر می انگیزند به طوری که سحابی مانند لامپ نئون تابان می‌شود.بسیاری از مجموع های گاز و غبار دیگر هم وجود دارند که خود را نشان نمی دهند و به این صورت هم تماشایی نیستند.اما با وسایل دقیق تری می‌توان آن ها را کشف کرد.
هرچند که فضای بین ستارگان تقریبا خلا کامل است ، صد ها برابر بهتر از هر خلایی که می‌توان در آزمایشگاه های فیزیک امروزی تهیه کرد،اما هنوز بخش چشم گیری از جرم عالم را در بر دارد.محیط میان ستاره ای بنا بر تعریف، حاوی گاز های اتمی ، مولکول ها ، غبار و پرتو ها ی کیهانی و به طور کلی ماده ای مرکب از ذرات بسیار ریز است که با چشم غیر مسلح دیده نمی شود.
هرچند که فضای بین ستارگان تقریبا خلا کامل است ، صد ها برابر بهتر از هر خلایی که می‌توان در آزمایشگاه های فیزیک امروزی تهیه کرد،اما هنوز بخش چشم گیری از جرم عالم را در بر دارد.محیط میان ستاره ای بنا بر تعریف، حاوی گاز های اتمی ، مولکول ها ، غبار و پرتو ها ی کیهانی و به طور کلی ماده ای مرکب از ذرات بسیار ریز است که با چشم غیر مسلح دیده نمی شود.