سلامت > عمومی- گروه دانش و سلامت - فتانه انفرادی:
تماس زیاد با فلزات سنگین، احتمال بروز بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهد.
دکتر فرزاد اشرافی، متخصص مغز و اعصاب و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به همشهری گفت: علاوه براین، تماس با سموم علفکش و حشره‌کش، مسمومیت با دی سولفید کربن، تماس با منگنز، مسمومیت با مونواکسید کربن ومصرف داروهای ضد‌روان‌پریشی و ضد‌تهوع، احتمال بروز بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهد.او افزود: پارکینسون، یک بیماری مزمن با سیرطولانی است که نام آن در پزشکی به نام جیمز پارکینسون کسی است که در سال 1817علائم این بیماری را توصیف کرد.این متخصص مغز و اعصاب بابیان اینکه در پارکینسون، قسمتی از مغز به نام ماده سیاه Substantia nigra بیشتر درگیر می‌شود گفت: این ناحیه از مغز ماده شیمیایی به نام دوپامین ترشح می‌کند که با اثر روی قسمت‌های مغز و نخاع باعث کنترل و تنظیم حرکات عضلات بدن می‌شود. به‌عبارت دیگر، در پارکینسون تعدادی از سلول‌های ماده سیاه مغز تخریب شده و ماده شیمیایی دوپامین کاهش پیدا می‌کند که در‌نهایت باعث اختلال در کنترل حرکات بدن شده و سبب آهستگی حرکات، لرزش دست‌ها و سفتی اندام می‌شود.
او با بیان اینکه علت تخریب ماده سیاه ناشناخته است گفت: آهستگی و کندی در شروع حرکت معمول روزانه، توقف در حرکات اندام، کاهش حرکات خودبه‌خود دست‌ها حین راه رفتن، سفتی در اندام‌ها، لرزش اندام که بیشتر حین استراحت وجود دارد، لرزش در انگشتان و دست‌ها و بازو و گاهی در پاها از دیگر علائم بیماری پارکینسون است.این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه علائم لرزش و کندی و سفتی اندام بیشتر از یک طرف بدن شروع می‌شود و به‌تدریج علائم دوطرفه می‌شود، علائم دیگر این بیماری را شامل کاهش حرکات صورت، کاهش تعداد پلک‌زدن، اختلال در نوشتن، صحبت‌کردن آهسته و با توان پایین ذکر کرد و گفت: اختلال تعادل و اختلال در وضعیت بدن از علائم دیررس پارکینسون است.
او با بیان اینکه به‌طور مشخص در افراد مبتلا، فلج اندام وجود نداشته و قدرت عضلات نرمال است، از علائم دیگر پارکینسون را درد عضلات و مفاصل ذکر کرد و افزود: گاهی قبل از شروع لرزش و کندی حرکات، درد مفاصل و عضلات در بیماران مبتلا به پارکینسون وجود دارد.او اضطراب و افسردگی، اختلال ادراری، یبوست، اختلال بویایی، اختلال خواب و کاهش وزن را از دیگر علائم غیرحرکتی پارکینسون ذکر کرد.این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه پارکینسون بیشتر در افراد بالای 50سال رخ می‌دهد و با افزایش سن شیوع آن بیشتر می‌شود، اظهار کرد: شیوع پارکینسون، در سن 50 تا51 سال 17نفر در هر 100هزار نفر و در افراد بین 79-70 سال، 93نفر در هر 100هزار نفر است و این بیماری در مردها کمی بیشتر از زنان و به ندرت زیر 50سال رخ می‌دهد.دکتر اشرافی گفت: این بیماری معمولاً ارثی نیست ولی در تعداد کمی از افراد که زیر 50سال مبتلا می‌شوند، ممکن است ارثی باشد.دکتر اشرافی ادامه داد: برای تشخیص پارکینسون تست خاصی وجود ندارد. تشخیص براساس شرح حال و شروع علائم بالینی و معاینه فیزیکی است و در موارد خفیف تشخیص برای پزشکان سخت است اما با پیشرفت علائم تشخیص راحت‌تر می‌شود.او افزود: در مواردی که علائم مشخصه پارکینسون وجود ندارد (شروع در سن پائین‌تر، علائمی مثل اختلال حسی و فلج اندام، سابقه ضربه به سر) تصویربرداری و آزمایش‌های مخصوص خونی انجام می‌شود. این متخصص مغز و اعصاب، مصرف داروهای حاوی ترکیبات دوپامین را سبب کاهش و بهبود علائم پارکینسون ذکر کرد. او افزود:در مواردی که پارکینسون پیشرفته باشد (از شروع بیماری 6سال گذشته باشد) و یا مصرف دارو پاسخ مناسب را نداشته باشد و یا عوارض دارویی برای بیمار رخ دهد جراحی توصیه می‌شود اما تصمیم‌گیری برای جراحی بر عهده متخصص مغز و اعصاب بوده و هر بیمار مبتلا به پارکینسون کاندید مناسب جراحی نیست و در عین حال، عمل جراحی به‌صورت الکترود‌گذاری داخل مغز (هسته ساب تالامیک) است.دکتر اشرافی تصریح کرد: عمل جراحی الکترود‌گذاری باعث قطع دارو پس از جراحی نمی‌شود بلکه دوز داروی مصرفی کاهش می‌یابد. او درمان غیردارویی این بیماری را توانبخشی و ورزش دانست و گفت: فعالیت بدنی باعث افزایش قدرت عضلات، بهبودی و نرمی حرکات اندام و بهبودی تعادل و کاهش سفتی و درد مفاصل می‌شود. این متخصص مغز و اعصاب، افراد مبتلا به پارکینسون را به ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی، تردمیل، شنا و دوچرخه‌سواری توصیه کرد.
تماس زیاد با فلزات سنگین، احتمال بروز بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهد.
دکتر فرزاد اشرافی، متخصص مغز و اعصاب و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به همشهری گفت: علاوه براین، تماس با سموم علفکش و حشره‌کش، مسمومیت با دی سولفید کربن، تماس با منگنز، مسمومیت با مونواکسید کربن ومصرف داروهای ضد‌روان‌پریشی و ضد‌تهوع، احتمال بروز بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهد.او افزود: پارکینسون، یک بیماری مزمن با سیرطولانی است که نام آن در پزشکی به نام جیمز پارکینسون کسی است که در سال 1817علائم این بیماری را توصیف کرد.این متخصص مغز و اعصاب بابیان اینکه در پارکینسون، قسمتی از مغز به نام ماده سیاه Substantia nigra بیشتر درگیر می‌شود گفت: این ناحیه از مغز ماده شیمیایی به نام دوپامین ترشح می‌کند که با اثر روی قسمت‌های مغز و نخاع باعث کنترل و تنظیم حرکات عضلات بدن می‌شود. به‌عبارت دیگر، در پارکینسون تعدادی از سلول‌های ماده سیاه مغز تخریب شده و ماده شیمیایی دوپامین کاهش پیدا می‌کند که در‌نهایت باعث اختلال در کنترل حرکات بدن شده و سبب آهستگی حرکات، لرزش دست‌ها و سفتی اندام می‌شود.
او با بیان اینکه علت تخریب ماده سیاه ناشناخته است گفت: آهستگی و کندی در شروع حرکت معمول روزانه، توقف در حرکات اندام، کاهش حرکات خودبه‌خود دست‌ها حین راه رفتن، سفتی در اندام‌ها، لرزش اندام که بیشتر حین استراحت وجود دارد، لرزش در انگشتان و دست‌ها و بازو و گاهی در پاها از دیگر علائم بیماری پارکینسون است.این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه علائم لرزش و کندی و سفتی اندام بیشتر از یک طرف بدن شروع می‌شود و به‌تدریج علائم دوطرفه می‌شود، علائم دیگر این بیماری را شامل کاهش حرکات صورت، کاهش تعداد پلک‌زدن، اختلال در نوشتن، صحبت‌کردن آهسته و با توان پایین ذکر کرد و گفت: اختلال تعادل و اختلال در وضعیت بدن از علائم دیررس پارکینسون است.
او با بیان اینکه به‌طور مشخص در افراد مبتلا، فلج اندام وجود نداشته و قدرت عضلات نرمال است، از علائم دیگر پارکینسون را درد عضلات و مفاصل ذکر کرد و افزود: گاهی قبل از شروع لرزش و کندی حرکات، درد مفاصل و عضلات در بیماران مبتلا به پارکینسون وجود دارد.او اضطراب و افسردگی، اختلال ادراری، یبوست، اختلال بویایی، اختلال خواب و کاهش وزن را از دیگر علائم غیرحرکتی پارکینسون ذکر کرد.این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه پارکینسون بیشتر در افراد بالای 50سال رخ می‌دهد و با افزایش سن شیوع آن بیشتر می‌شود، اظهار کرد: شیوع پارکینسون، در سن 50 تا51 سال 17نفر در هر 100هزار نفر و در افراد بین 79-70 سال، 93نفر در هر 100هزار نفر است و این بیماری در مردها کمی بیشتر از زنان و به ندرت زیر 50سال رخ می‌دهد.دکتر اشرافی گفت: این بیماری معمولاً ارثی نیست ولی در تعداد کمی از افراد که زیر 50سال مبتلا می‌شوند، ممکن است ارثی باشد.دکتر اشرافی ادامه داد: برای تشخیص پارکینسون تست خاصی وجود ندارد. تشخیص براساس شرح حال و شروع علائم بالینی و معاینه فیزیکی است و در موارد خفیف تشخیص برای پزشکان سخت است اما با پیشرفت علائم تشخیص راحت‌تر می‌شود.او افزود: در مواردی که علائم مشخصه پارکینسون وجود ندارد (شروع در سن پائین‌تر، علائمی مثل اختلال حسی و فلج اندام، سابقه ضربه به سر) تصویربرداری و آزمایش‌های مخصوص خونی انجام می‌شود. این متخصص مغز و اعصاب، مصرف داروهای حاوی ترکیبات دوپامین را سبب کاهش و بهبود علائم پارکینسون ذکر کرد. او افزود:در مواردی که پارکینسون پیشرفته باشد (از شروع بیماری 6سال گذشته باشد) و یا مصرف دارو پاسخ مناسب را نداشته باشد و یا عوارض دارویی برای بیمار رخ دهد جراحی توصیه می‌شود اما تصمیم‌گیری برای جراحی بر عهده متخصص مغز و اعصاب بوده و هر بیمار مبتلا به پارکینسون کاندید مناسب جراحی نیست و در عین حال، عمل جراحی به‌صورت الکترود‌گذاری داخل مغز (هسته ساب تالامیک) است.دکتر اشرافی تصریح کرد: عمل جراحی الکترود‌گذاری باعث قطع دارو پس از جراحی نمی‌شود بلکه دوز داروی مصرفی کاهش می‌یابد. او درمان غیردارویی این بیماری را توانبخشی و ورزش دانست و گفت: فعالیت بدنی باعث افزایش قدرت عضلات، بهبودی و نرمی حرکات اندام و بهبودی تعادل و کاهش سفتی و درد مفاصل می‌شود. این متخصص مغز و اعصاب، افراد مبتلا به پارکینسون را به ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی، تردمیل، شنا و دوچرخه‌سواری توصیه کرد.