[h=3]لابراتوآر دیجیتال پیشگامان سینمای آریا یکی از معدود لابراتوآرهای سینمایی در ایران است که فیلمخانه ملی با ارائه آثار مطرح سینمای ایران به بازسازی آنها برای ایجاد شرایطی برای نگهداری بهتر و طولانی‌تر و نمایش دوباره این فیلم‌ها اقدام می‌کند.
به گزارش سینما خبر، با نزدیک شدن به سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر، فیلم هایی که تمایل به حضور در این دوره از جشنواره را دارند تمام تلاش خود را می‌کنند تا هرچه سریعتر مراحل تولید را در لابراتوآرها به پایان رسانند.
یکی از لابراتوآرهای فعال در سینمای ایران که این روزها بسیاری از فیلم‌های کارگردانان سرشناس کشور به آن سپرده شده است، لابراتوآر دیجیتال پیشگامان سینمای آریا است.
این لابراتوآر با داشتن سیستم‌های روز سینمای دیجیتال را می توان تنها لابراتوآر بخش خصوصی در کشور دانست که حتی از لابراتوار دیجیتال صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران کامل‌تر است.
هومان شیدرنگ مدیر اجرایی این لابراتوآر درباره سیستم های استاندارد در این مجموعه به خبرنگار می‌گوید: خوشبختانه سیستم‌های موجود در این مجموعه به گونه‌ای است که تمام پروسه های دیجیتال کردن فیلم های سینمایی را به راحتی می‌توانیم انجام دهیم. دستگاه‌های اسکن فیلم‌های نگاتیو با دستگاه‌هایARRILASER تا سیستم های مربوط به تصحیح رنگ در این لابراتوآر همگی از سیستم های به‌روز دنیا است.
وی می‌افزاید: به عنوان مثال در ایران تنها سه دستگاه LASER ARRI وجود دارد که هر سه در لابراتوآر پیشگامان آریا مستقر است و دو دستگاه ARRISCAN، دیگری در لابراتوآر آریا و دیگری در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. البته کار ظهور و چاپ نسخه‌های 35 در لابراتوار فیلمساز و لابراتور صدا و سیما انجام می‌گیرد.
بنابرگزارش مهر، مدیر اجرایی این لابراتوآر ادامه می‌دهد: یکی از نمونه های شاخص و موفق بازسازی فیلم در سینمای ایران که بعد از گذشت سال ها بازسازی و آماده نمایش شد، فیلم سینمایی "آن شب که باران آمد" به کارگردانی کامران شیردل است. این فیلم سینمایی در سال 1347 ساخته شده و بعد از آن در فیلمخانه ملی نگهداری شد. متاسفانه این فیلم سینمایی طی گذشت سال ها به دلیل فعل و انفعلات ماده شیمیایی نگهدارنده نگاتیو، قارچ هایی زده بود که این مساله روی کیفیت نمایش فیلم اثر گذاشته و کیفیت را پایین می آورد. ما این فیلم سینمایی را با تخفیف 50 درصدی بازسازی کردیم تا هم کمکی به نگهداری نسخه‌های ارزشمند سینمای ایران کرده باشیم و هم توانایی فنی در کشور را در این زمینه نشان دهیم.
شیدرنگ می‌گوید: در حال حاضر نیز فیلم سینمایی "گاو" به کارگردانی داریوش مهرجویی به خواسته خود این کارگردان و موافقت حجت‌الله ایوبی و همکاری فیلمخانه در حال بازسازی است. خوشبختانه کیفیت این فیلم سینمایی نسبت به "آن شب که باران آمد" بهتر و روند بازسازی آن راحت‌تر از فیلم قبلی است و هم اکنون در دست اجرا است.
به گفته وی، از دیگر فیلم‌هایی که تا امروز توسط این لابراتوآر بازسازی شده "خیلی دور، خیلی نزدیک" و "به همین سادگی" به کارگردانی رضامیرکریمی، "رقص در غبار" و "شهر زیبا" به کارگردانی اصغر فرهادی است. دو فیلم سینمایی فرهادی به سفارش بنیاد سینمایی فارابی برای نمایش در خارج از کشور بازسازی شده که با استقبال بالای فرهادی بعد از دیدن بازسازی همراه بود.
وی در پاسخ به این پرسش که بازسازی فیلم های سینمایی قدیمی با توجه به هزینه بالایی که دارد، آیا می تواند بازگشت سرمایه مناسبی هم برای صاحبان فیلم داشته باشد، یا خیر؟ می‌گوید: کارهای ارزشمندی مانند "اجاره‌نشین‌ها"، "باشو غریبه کوچک"، "گاو" و یا حتی فیلم‌های دفاع مقدس که این روزها به فراموشی سپرده شده است، هنوز هم می‌تواند در جذب مخاطب موفق باشد. چنین پروسه ای در سینمای جهان نیز اتفاق افتاده و فیلم های قدیمی که معمولا بازسازی شده و دوباره اکران می شوند از فروش بسیار بالایی برخوردارند.
شیدرنگ از پیشنهاد این لابراتوآر برای بازسازی برخی از فیلم های قدیمی تاریخ سینمای ایران به فیلمخانه خبر داده و ادامه می‌دهد: ما به فیلمخانه پیشنهاد دادیم تا فیلم های قدیمی را بازسازی کنند تا آن را برای پخش توسط موسسه رسانه های تصویری آماده کنیم. به جای دریافت هزینه بازسازی نیز بخشی از فروش این فیلم ها در موسسه رسانه های تصویری را دریافت می کنیم. البته هنوز جوابی در این رابطه از فیلمخانه دریافت نکرده ایم. خانم طاهری و دوستانشان در فیلمخانه ملی امانتداران خوبی بوده و از فیلم های سینمای ایران چه قبل و چه بعد از انقلاب حمایت و حفاظت کرده اند و می توان از این ذخیره ارزشمند استفاده بهینه کرد.
وی بخش مسترینگ را یکی از مهمترین بخش های یک لابراتوآر دانست و بیان می‌کند: در بخش مسترینگ لابراتوآر نیز تولید فیلم ها به صورت DVD، بلو ری و پخش سینمای دیجیتال انجام می‌شود که البته بستگی به درخواست کارگردان و تهیه کننده فیلم دارد که می خواهند فیلم مورد نظر در چه نوعی و فرمتی آماده شود. با توجه به اینکه سالن های سینمایی مجهز به سیستم پخش دیجیتال شده اند اکثر درخواست های ما برای تبدیل فیلم به پخش دیجیتال است. یکی دیگر از بخش های مهم در این لابراتوآر، اتاقهای تصحیح رنگ است. دستگاه مورد نظر برای تصحیح رنگی که ما در این لابراتوآر از آن استفاده می کنیم، دستگاه بسیار گرانی است و تنها 3 ست از آن در کشور وجود دارد که یکی از آن در لابراتوآر پیشگامان و دیگری در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.
مدیر اجرایی لابراتوآر پیشگامان سینمای آریا می‌گوید: با توجه به اینکه نزدیک به برگزاری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر هستیم، تعدادی از فیلم های سینمایی که برای حضور در جشنواره آماده می شوند، برای انجام مراحل فنی از جمله تصحیح رنگ با لابراتوآر دیجیتال پیشگامان قرارداد بسته اند که از آن جمله می توان به "فصل بلوغ" به کارگردانی رهبر قنبری، "چ" به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا، "امروز" به کارگردانی رضا میرکریمی، "50 قدم آخر" به کارگردانی کیومرث پوراحمد، "عصبانی نیستم" به کارگردانی رضا درمیشیان، "تراژدی قاسم سبزی‌کار" به کارگردانی آزاده موگویی، "طبقه حساس" به کارگردانی کمال تبریزی، "نقش نگار" به کارگردانی علی عطشانی، "سایه روشن" به کارگردانی فرزاد موتمن، "بیگانه" به کارگردانی بهرام توکلی، "انارهای نارس" به کارگردانی مجیدرضا مصطفوی، "آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند" به کارگردانی قربان محمدپور، "خانم" به کارگردانی تینا پاکروان، "روز رستاخیز" به کارگردانی احمد رضا درویش "شهر موشها " به کارگردانی مرضیه برومند، "مهمان داریم" به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور و ... اشاره کرد.
به گفته وی، ظرفیت لابراتوآر برای پذیرش فیلم ها در نزدیکی برگزاری جشنواره بین المللی فیلم فجر، 20 فیلم برای تصحیح رنگ است اما تا امروز نزدیک به 28 فیلم برای تصحیح رنگ به این مرکز پیشنهاد داده‌اند.
شیدرنگ در پاسخ به این پرسش که روند تولید فیلم های دیجیتال در ایران نسبت به دیگر کشورهای دارای صنعت فیلمسازی چه تفاوت‌هایی دارد؟ توضیح می دهد: خوشبختانه در ایران ابزارهای استاندارد و با کیفیت که در سراسر دنیا از آن استفاده می شود، وجود دارد و فیلم ها از آن طریق برای اکران آماده می شوند، اما مشکل اصلی سیستم نمایشی نامناسب در سینماهای کشور است که همین مسئله مشکلات بسیاری را برای فیلم ها فراهم کرده است. هرچند از سال گذشته روند دیجیتالی شدن سینماها برای اکران فیلم های سینمایی در کشور آغاز شده است، اما سیستم های مورد استفاده برای نمایش فیلم ها در سینماها از کیفیت چندان مناسبی برخوردار نیست.
وی در توصیف سیستم های نمایش دیجیتال که در سینماهای کشور به کار رفته است، می گوید: سال گذشته برای سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر، سالن های سینما به سیستم E سینما تجهیز شد، سیستم هایی که از کشور هند به ایران وارد شده و در ایران از آن الگوبرداری شده است و چندان کارایی قابل توجهی در دنیا ندارد. این در حالی است که ایران بعد از خرید این تجهیزات، سرورهای مورد نظر برای نمایش فیلم را در کشور بومی کرده و همین مسئله سبب شده تا کیفیت این سیستم ها نسبت به کیفیت اصلی هم کاهش یابد. یکی دیگر از مشکلات موجود در سیستم های اکران دیجیتال E سینما، عمر کم ویدئوپروژکشن HD است که عمر مفید فعالیت لامپ های آن در حالت ایده آل 2هزار ساعت بوده که در خوشبینانه ترین حالت هر 200 روز یک بار باید لامپ‌های سیستم های مورد نظر تعویض شود که هزینه آن در حال حاضر حدود 3میلیون تومان است.
این کارشناس سینمایی ادامه می‌دهد: با توجه به فروش اندک بلیت در سینماهای کشور چنین هزینه‌ای برای سینماداران بسیار گران است به‌خصوص که هزینه نگهداری ویدئو پروژکشن‌ها نیز بسیار بالا است و پس از دو سال هزینه نگهداری آن بسیار زیاد خواهد این در حالی است که سینماهای مجهز به آپارات هزینه کمتری را برای تامین لامپ آپارات پرداخت می کردند و این لامپ ها عمر بیشتری هم داشت و تقریبا آپاراتهای قدیمی هزینه نگهداری چندانی ندارند.
شیدرنگ معتقد است، برای تجهیز لابراتوآر دیجیتال در طول 3 سال گذشته هیچ کوتاهی نشده و بهترین دستگاه های اوریجینال مطابق با استانداردهای روز دنیا در این مجموعه قرار دارد تا بتوان کمکی به صنعت سینمای ایران انجام داد.
وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به این که این لابراتوآر با لابراتوآرهای استاندارد سینمای جهان برابری می کند آیا برای همکاری با پروژه های سینمایی در منطقه نیز تلاش کرده اند یا خیر؟ می‌گوید: تا امروز تلاش های زیادی کردیم تا از کشورهای دیگر نیز کار بگیریم که توافق نامه‌ای بین ایران و عراق برای همکاریهای سینمایی نوشته شده است و فیلم سینمایی یکی از کارگردانان مطرح سینمای عراق به این لابراتوار پیشنهاد شده که متاسفانه این پروژه از نظر فنی در عراق دچار مشکل شد و هنوز تمامی کار فنی آن به اینجا منتقل نشده است. در کنار آن نیز چند پیشنهاد دیگر از کشور ترکیه نیز وجود دارد که هنوز تصمیم نهایی درباره آن گرفته نشده است. البته با توجه به اینکه هزینه لابراتوآر در ایران نسبت به کشورهای دیگر ارزان‌تر است به همین دلیل می‌توان به راحتی از این حرفه در ایران استفاده و آن را تبدیل به یک صنعت در کشور کرد ولی این امر نیاز به مساعدت بخش دولتی است.
یکی از لابراتوآرهای فعال در سینمای ایران که این روزها بسیاری از فیلم‌های کارگردانان سرشناس کشور به آن سپرده شده است، لابراتوآر دیجیتال پیشگامان سینمای آریا است.
این لابراتوآر با داشتن سیستم‌های روز سینمای دیجیتال را می توان تنها لابراتوآر بخش خصوصی در کشور دانست که حتی از لابراتوار دیجیتال صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران کامل‌تر است.
هومان شیدرنگ مدیر اجرایی این لابراتوآر درباره سیستم های استاندارد در این مجموعه به خبرنگار می‌گوید: خوشبختانه سیستم‌های موجود در این مجموعه به گونه‌ای است که تمام پروسه های دیجیتال کردن فیلم های سینمایی را به راحتی می‌توانیم انجام دهیم. دستگاه‌های اسکن فیلم‌های نگاتیو با دستگاه‌هایARRILASER تا سیستم های مربوط به تصحیح رنگ در این لابراتوآر همگی از سیستم های به‌روز دنیا است.
وی می‌افزاید: به عنوان مثال در ایران تنها سه دستگاه LASER ARRI وجود دارد که هر سه در لابراتوآر پیشگامان آریا مستقر است و دو دستگاه ARRISCAN، دیگری در لابراتوآر آریا و دیگری در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. البته کار ظهور و چاپ نسخه‌های 35 در لابراتوار فیلمساز و لابراتور صدا و سیما انجام می‌گیرد.
بنابرگزارش مهر، مدیر اجرایی این لابراتوآر ادامه می‌دهد: یکی از نمونه های شاخص و موفق بازسازی فیلم در سینمای ایران که بعد از گذشت سال ها بازسازی و آماده نمایش شد، فیلم سینمایی "آن شب که باران آمد" به کارگردانی کامران شیردل است. این فیلم سینمایی در سال 1347 ساخته شده و بعد از آن در فیلمخانه ملی نگهداری شد. متاسفانه این فیلم سینمایی طی گذشت سال ها به دلیل فعل و انفعلات ماده شیمیایی نگهدارنده نگاتیو، قارچ هایی زده بود که این مساله روی کیفیت نمایش فیلم اثر گذاشته و کیفیت را پایین می آورد. ما این فیلم سینمایی را با تخفیف 50 درصدی بازسازی کردیم تا هم کمکی به نگهداری نسخه‌های ارزشمند سینمای ایران کرده باشیم و هم توانایی فنی در کشور را در این زمینه نشان دهیم.
شیدرنگ می‌گوید: در حال حاضر نیز فیلم سینمایی "گاو" به کارگردانی داریوش مهرجویی به خواسته خود این کارگردان و موافقت حجت‌الله ایوبی و همکاری فیلمخانه در حال بازسازی است. خوشبختانه کیفیت این فیلم سینمایی نسبت به "آن شب که باران آمد" بهتر و روند بازسازی آن راحت‌تر از فیلم قبلی است و هم اکنون در دست اجرا است.
به گفته وی، از دیگر فیلم‌هایی که تا امروز توسط این لابراتوآر بازسازی شده "خیلی دور، خیلی نزدیک" و "به همین سادگی" به کارگردانی رضامیرکریمی، "رقص در غبار" و "شهر زیبا" به کارگردانی اصغر فرهادی است. دو فیلم سینمایی فرهادی به سفارش بنیاد سینمایی فارابی برای نمایش در خارج از کشور بازسازی شده که با استقبال بالای فرهادی بعد از دیدن بازسازی همراه بود.
وی در پاسخ به این پرسش که بازسازی فیلم های سینمایی قدیمی با توجه به هزینه بالایی که دارد، آیا می تواند بازگشت سرمایه مناسبی هم برای صاحبان فیلم داشته باشد، یا خیر؟ می‌گوید: کارهای ارزشمندی مانند "اجاره‌نشین‌ها"، "باشو غریبه کوچک"، "گاو" و یا حتی فیلم‌های دفاع مقدس که این روزها به فراموشی سپرده شده است، هنوز هم می‌تواند در جذب مخاطب موفق باشد. چنین پروسه ای در سینمای جهان نیز اتفاق افتاده و فیلم های قدیمی که معمولا بازسازی شده و دوباره اکران می شوند از فروش بسیار بالایی برخوردارند.
شیدرنگ از پیشنهاد این لابراتوآر برای بازسازی برخی از فیلم های قدیمی تاریخ سینمای ایران به فیلمخانه خبر داده و ادامه می‌دهد: ما به فیلمخانه پیشنهاد دادیم تا فیلم های قدیمی را بازسازی کنند تا آن را برای پخش توسط موسسه رسانه های تصویری آماده کنیم. به جای دریافت هزینه بازسازی نیز بخشی از فروش این فیلم ها در موسسه رسانه های تصویری را دریافت می کنیم. البته هنوز جوابی در این رابطه از فیلمخانه دریافت نکرده ایم. خانم طاهری و دوستانشان در فیلمخانه ملی امانتداران خوبی بوده و از فیلم های سینمای ایران چه قبل و چه بعد از انقلاب حمایت و حفاظت کرده اند و می توان از این ذخیره ارزشمند استفاده بهینه کرد.
وی بخش مسترینگ را یکی از مهمترین بخش های یک لابراتوآر دانست و بیان می‌کند: در بخش مسترینگ لابراتوآر نیز تولید فیلم ها به صورت DVD، بلو ری و پخش سینمای دیجیتال انجام می‌شود که البته بستگی به درخواست کارگردان و تهیه کننده فیلم دارد که می خواهند فیلم مورد نظر در چه نوعی و فرمتی آماده شود. با توجه به اینکه سالن های سینمایی مجهز به سیستم پخش دیجیتال شده اند اکثر درخواست های ما برای تبدیل فیلم به پخش دیجیتال است. یکی دیگر از بخش های مهم در این لابراتوآر، اتاقهای تصحیح رنگ است. دستگاه مورد نظر برای تصحیح رنگی که ما در این لابراتوآر از آن استفاده می کنیم، دستگاه بسیار گرانی است و تنها 3 ست از آن در کشور وجود دارد که یکی از آن در لابراتوآر پیشگامان و دیگری در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.
مدیر اجرایی لابراتوآر پیشگامان سینمای آریا می‌گوید: با توجه به اینکه نزدیک به برگزاری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر هستیم، تعدادی از فیلم های سینمایی که برای حضور در جشنواره آماده می شوند، برای انجام مراحل فنی از جمله تصحیح رنگ با لابراتوآر دیجیتال پیشگامان قرارداد بسته اند که از آن جمله می توان به "فصل بلوغ" به کارگردانی رهبر قنبری، "چ" به کارگردانی ابراهیم حاتمی‌کیا، "امروز" به کارگردانی رضا میرکریمی، "50 قدم آخر" به کارگردانی کیومرث پوراحمد، "عصبانی نیستم" به کارگردانی رضا درمیشیان، "تراژدی قاسم سبزی‌کار" به کارگردانی آزاده موگویی، "طبقه حساس" به کارگردانی کمال تبریزی، "نقش نگار" به کارگردانی علی عطشانی، "سایه روشن" به کارگردانی فرزاد موتمن، "بیگانه" به کارگردانی بهرام توکلی، "انارهای نارس" به کارگردانی مجیدرضا مصطفوی، "آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند" به کارگردانی قربان محمدپور، "خانم" به کارگردانی تینا پاکروان، "روز رستاخیز" به کارگردانی احمد رضا درویش "شهر موشها " به کارگردانی مرضیه برومند، "مهمان داریم" به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور و ... اشاره کرد.
به گفته وی، ظرفیت لابراتوآر برای پذیرش فیلم ها در نزدیکی برگزاری جشنواره بین المللی فیلم فجر، 20 فیلم برای تصحیح رنگ است اما تا امروز نزدیک به 28 فیلم برای تصحیح رنگ به این مرکز پیشنهاد داده‌اند.
شیدرنگ در پاسخ به این پرسش که روند تولید فیلم های دیجیتال در ایران نسبت به دیگر کشورهای دارای صنعت فیلمسازی چه تفاوت‌هایی دارد؟ توضیح می دهد: خوشبختانه در ایران ابزارهای استاندارد و با کیفیت که در سراسر دنیا از آن استفاده می شود، وجود دارد و فیلم ها از آن طریق برای اکران آماده می شوند، اما مشکل اصلی سیستم نمایشی نامناسب در سینماهای کشور است که همین مسئله مشکلات بسیاری را برای فیلم ها فراهم کرده است. هرچند از سال گذشته روند دیجیتالی شدن سینماها برای اکران فیلم های سینمایی در کشور آغاز شده است، اما سیستم های مورد استفاده برای نمایش فیلم ها در سینماها از کیفیت چندان مناسبی برخوردار نیست.
وی در توصیف سیستم های نمایش دیجیتال که در سینماهای کشور به کار رفته است، می گوید: سال گذشته برای سی و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر، سالن های سینما به سیستم E سینما تجهیز شد، سیستم هایی که از کشور هند به ایران وارد شده و در ایران از آن الگوبرداری شده است و چندان کارایی قابل توجهی در دنیا ندارد. این در حالی است که ایران بعد از خرید این تجهیزات، سرورهای مورد نظر برای نمایش فیلم را در کشور بومی کرده و همین مسئله سبب شده تا کیفیت این سیستم ها نسبت به کیفیت اصلی هم کاهش یابد. یکی دیگر از مشکلات موجود در سیستم های اکران دیجیتال E سینما، عمر کم ویدئوپروژکشن HD است که عمر مفید فعالیت لامپ های آن در حالت ایده آل 2هزار ساعت بوده که در خوشبینانه ترین حالت هر 200 روز یک بار باید لامپ‌های سیستم های مورد نظر تعویض شود که هزینه آن در حال حاضر حدود 3میلیون تومان است.
این کارشناس سینمایی ادامه می‌دهد: با توجه به فروش اندک بلیت در سینماهای کشور چنین هزینه‌ای برای سینماداران بسیار گران است به‌خصوص که هزینه نگهداری ویدئو پروژکشن‌ها نیز بسیار بالا است و پس از دو سال هزینه نگهداری آن بسیار زیاد خواهد این در حالی است که سینماهای مجهز به آپارات هزینه کمتری را برای تامین لامپ آپارات پرداخت می کردند و این لامپ ها عمر بیشتری هم داشت و تقریبا آپاراتهای قدیمی هزینه نگهداری چندانی ندارند.
شیدرنگ معتقد است، برای تجهیز لابراتوآر دیجیتال در طول 3 سال گذشته هیچ کوتاهی نشده و بهترین دستگاه های اوریجینال مطابق با استانداردهای روز دنیا در این مجموعه قرار دارد تا بتوان کمکی به صنعت سینمای ایران انجام داد.
وی در پاسخ به این پرسش که با توجه به این که این لابراتوآر با لابراتوآرهای استاندارد سینمای جهان برابری می کند آیا برای همکاری با پروژه های سینمایی در منطقه نیز تلاش کرده اند یا خیر؟ می‌گوید: تا امروز تلاش های زیادی کردیم تا از کشورهای دیگر نیز کار بگیریم که توافق نامه‌ای بین ایران و عراق برای همکاریهای سینمایی نوشته شده است و فیلم سینمایی یکی از کارگردانان مطرح سینمای عراق به این لابراتوار پیشنهاد شده که متاسفانه این پروژه از نظر فنی در عراق دچار مشکل شد و هنوز تمامی کار فنی آن به اینجا منتقل نشده است. در کنار آن نیز چند پیشنهاد دیگر از کشور ترکیه نیز وجود دارد که هنوز تصمیم نهایی درباره آن گرفته نشده است. البته با توجه به اینکه هزینه لابراتوآر در ایران نسبت به کشورهای دیگر ارزان‌تر است به همین دلیل می‌توان به راحتی از این حرفه در ایران استفاده و آن را تبدیل به یک صنعت در کشور کرد ولی این امر نیاز به مساعدت بخش دولتی است.