قصر ابن وردان (به انگلیسی: Qasr ibn Wardan) یک مجموعه نظامی متعلق به قرن ششم میلادی است که در صحرای سوریه، و در فاصله ی ۶۰ کیلومتری شمال شهر حمراء در سوریه قرار دارد.
این مجموعه‌ی نظامی، شامل ساختمان کاخ، کلیسا و سربازخانه است که در اواسط قرن ششم توسط ژوستینین یکم امپراطوری بیزانس اروپایی (شروع: ۵۲۷ میلادی- پایان ۵۶۵ میلادی)، به عنوان قسمتی از خط دفاعی (همراه با رصافه و حلب) در برابر امپراطوری ساسانی پارس ساخته شد.
قصر ابن وردان
ساختار ویژه‌ی این مجموعه، مشابه معماری قسطنطنیه است و در جای دیگری در سوریه مشاهده نمی‌شود.معماری ویژه ی این مجموعه احتمالاً برای تحت تاثیر قراردادن قبایل بادیه و برای افزایش نظارت و بازرسی بر آنان انتخاب شده است.
گمان می‌رود ستون‌ها و سرستون های مرمرین این مجموعه از شهر آفامیا در سوریه آورده شده باشند.امروزه از ساختمان سربازخانه، بقایایی به جا نمانده است. احتمال دارد ساختمان اصلی کاخ، مرکز استقرار حاکم محلی نیز بوده باشد.
سالم ترین قسمت حفظ شده‌ی این مجموعه، نمای جنوبی است که دارای نوارهای زرد و مشکی از سنگ بازالت است. در شمال مجموعه، بقایای اسطبل و در جنوب آن و مجموعه حمام کوچک در قسمت شرقی کاخ با حیاط مرکزی است.
مقام و کارکرد هر اتاق با سنگ حکاکی شده مشخص شده است.ساختمان کلیسا، ساختمانی مربع با صحنی در مرکز و دو راهروی کناری در غرب کاخ قرار داردو از نظر معماری مشابه ساختمان کاخ ولی کوچکتر است.
سقف اصلی کلیسا به صورت گنبدی شکل بوده که امروزه فقط بقایای آن به صورت پایه های گنبد وجود دارد.این گنبد نمونه ای از معماری بیزانس در ساخت سقف های گنبدی با تکنیک های ابتدایی است.
سه ضلع از این کلیسا ( بقایای شمالی و جنوبی) مجهز به اتاق هایی مخصوص بانوان در طبقه ی بالا بوده است. و ضلع چهارم با معماری نیم دایره ای و سقف نیم گنبدی تکمیل شده است.
این مجموعه‌ی نظامی، شامل ساختمان کاخ، کلیسا و سربازخانه است که در اواسط قرن ششم توسط ژوستینین یکم امپراطوری بیزانس اروپایی (شروع: ۵۲۷ میلادی- پایان ۵۶۵ میلادی)، به عنوان قسمتی از خط دفاعی (همراه با رصافه و حلب) در برابر امپراطوری ساسانی پارس ساخته شد.
قصر ابن وردان
ساختار ویژه‌ی این مجموعه، مشابه معماری قسطنطنیه است و در جای دیگری در سوریه مشاهده نمی‌شود.معماری ویژه ی این مجموعه احتمالاً برای تحت تاثیر قراردادن قبایل بادیه و برای افزایش نظارت و بازرسی بر آنان انتخاب شده است.
گمان می‌رود ستون‌ها و سرستون های مرمرین این مجموعه از شهر آفامیا در سوریه آورده شده باشند.امروزه از ساختمان سربازخانه، بقایایی به جا نمانده است. احتمال دارد ساختمان اصلی کاخ، مرکز استقرار حاکم محلی نیز بوده باشد.
سالم ترین قسمت حفظ شده‌ی این مجموعه، نمای جنوبی است که دارای نوارهای زرد و مشکی از سنگ بازالت است. در شمال مجموعه، بقایای اسطبل و در جنوب آن و مجموعه حمام کوچک در قسمت شرقی کاخ با حیاط مرکزی است.
مقام و کارکرد هر اتاق با سنگ حکاکی شده مشخص شده است.ساختمان کلیسا، ساختمانی مربع با صحنی در مرکز و دو راهروی کناری در غرب کاخ قرار داردو از نظر معماری مشابه ساختمان کاخ ولی کوچکتر است.
سقف اصلی کلیسا به صورت گنبدی شکل بوده که امروزه فقط بقایای آن به صورت پایه های گنبد وجود دارد.این گنبد نمونه ای از معماری بیزانس در ساخت سقف های گنبدی با تکنیک های ابتدایی است.
سه ضلع از این کلیسا ( بقایای شمالی و جنوبی) مجهز به اتاق هایی مخصوص بانوان در طبقه ی بالا بوده است. و ضلع چهارم با معماری نیم دایره ای و سقف نیم گنبدی تکمیل شده است.