روستای «پالنگان » در 15 كیلومتری شهر كامیاران و ابتدای منطقه اورامان قرار دارد . در 800 متری روستا در دره زیبای «تنگیور» و در محل چشمه های پر آب «شیخ خاتون » و «شیخ عمر » ، قلعه پالنگان وجود داشت كه اكنون بقایای اتاق ها ، آتشكده ها و پل های قدیمی آن پابرجاست . آثار به دست آمده از قلعه مانند یك دروازه سنگی بزرگ و بقایای پل های ساخته شده بر روی رودخانه ، قدمت آن را به دوره پیش از اسلام می رساند . نویسنده كتاب «تحفه ناصری » قلعه را مدتها محل سكونت امرای «كلهر » دانسته و می نویسد : خسروخان اردلان در سال 564 ه.ق قلعه را متصرف و جزو قلمرو خود در آورد و از آنجا كه آب و هوای قلعه «زلم » در شهر زور آباد مناسب نبود ،مركز فرمانروایی خود را به «پالنگان » انتقال داد . مدارك حاصل از كاوش های باستان شناسی مرتبط با این دوره و نزدیك بودن قلعه به كتیبه «تنگیور » ،انتقال از قلعه «زلم » به پالنگان را محرز می سازد . قلعه تا بعد از انتقال مركز حكومت خاندان اردلان از پالنگان به «حسن آباد » یعنی در حدود قرن دهم ه.ق ، آباد بود .
