امام صادق (علیه‌السلام) فرموده‌اند: پشیمان‌ترین شخص در روز قیامت، کسی است که برای مردم از عدالت سخن بگوید، اما خودش به دیگران عدالت روا ندارد.
یُۆتی بِاَحَدٍ یَومَ القیامَةِ یوقَفُ بَینَ یَدَیِ اللّه وَ یُدفَعُ إِلَیهِ کِتابُهُ فَلایَری حَسَناتِهِ فَیَقولُ: اِلهی لَیسَ هذا کِتابی فَاِنّی لا اَری فیها طاعَتی! فَیُقالُ لَهُ: اِنَّ رَبَّکَ لا یَضِلُّ وَ لایَنسی ذَهَبَ عَمَلُکَ بِاغتیابِ النّاسِ ثُمَّ یُۆتی به آخرَ وَ یُدفَعُ اِلَیهِ کِتابُهُ فَیَری فیهِ طاعاتٍ کَثیرَةً فَیَقولُ: اِلهی ما هذا کِتابی فَاِنّی ما عَمِلتُ هذِهِ الطّاعاتِ فَیُقالُ: لاَنَّ فُلانا اغتابَکَ فَدُفِعَت حَسَناتُهُ اِلَیکَ؛
روز قیامت فردی را می‌آورند و او را در پیشگاه خداوند نگه می‌دارند و کارنامه‌اش را به او می‌دهند، اما حسنات خود را در آن نمی‌بیند. عرض می‌کند: الهی، این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمی‌بینم! به او گفته می‌شود: پروردگار تو، نه خطا می‌کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگری را می‌آورند و کارنامه‌اش را به او می‌دهند. در آن طاعت بسیاری را مشاهده می‌کند. عرض می‌کند: الهی، این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را به جا نیاورده‌ام! گفته می‌شود: فلانی از تو غیبت کرد، حسنات او به تو داده شد. (جامع‌الاخبار(شعیری) ص 147)
حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله):
وَ مَن شَهِدَ شَهادَةَ حَقٍّ لِیُحیِیَ بِها حَقَّ امرِی‌ءٍ مسلماتی یَومَ القیامَةِ وَ لِوَجهِهِ نورٌ مَدَّ البَصَرِ تَعرِفُهُ الخَلایِقُ بِاسمِهِ وَ نَسَبِهِ؛
کسی که برای زنده کردن حق یک مسلمان، شهادت حق بدهد، روز قیامت در حالی آورده می‌شود که پرتو نور چهره‌اش، تا چشم کار می‌کند دیده می‌شود و خلایق او را به نام و نسب می‌شناسند. (کافی (ط-الاسلامیه) ج 7، ص 381)
حدیثی از امام حسین (علیه‌السلام):
لا یأمَن یومَ القیامَةِ إلاّ مَن خافَ الله فِی الدُّنیا؛
کسی در قیامت در امان نیست مگر کسی که در دنیا، ترس از خدا در دل داشت. (مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (ابن شهرآشوب) ج 4، ص 69)
حدیثی از امام باقر (علیه‌السلام):
إِنَّمَا یُدَاقُّ اللَّهُ الْعِبَادَ فِی الْحِسَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَی قَدْرِ مَا آتَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ فِی الدُّنْیَا
خدا در روز قیامت نسبت به حساب بندگانش به اندازه عقلی که در دنیا به آن‌ها داده است، باریک‌بینی می‌کند. (محاسن ج 1، ص 195 - کافی (ط-الاسلامیه) ج 1، ص 1955)
حدیثی از امام رضا (علیه‌السلام):
مَـن فـرّج عن مـومـن فـرّج الله عَن قَلبه یـَوم القیامة؛
هر کس اندوه و مشکلی را از مومنی بر طرف نماید، خداوند در روز قیامت، اندوه را از قلبش بر طرف سازد. (کافی (ط-الاسلامیه) ج 2، ص 200)
حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله):
فانّ احدکم اذا مات فقد قامت قیامته یری ما له من خیر و شر
هرگاه یکی از شما بمیرد، قیامتش بر پا می‌شود و خوبی‌ها و بدی‌های خود را می‌بیند. (ارشادالقلوب (ترجمه‌ی سلگی) ج 1، ص 64)
حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه و آله):
اَوَّلُ ما یوضَعُ فی میزانِ العَبدِ یَومَ القیامَةِ حُسنُ خُلقِهِ؛
نخستین چیزی که روز قیامت در ترازوی اعمال بنده گذاشته می‌شود، اخلاق خوب اوست. (قرب‌الاسناد (ط-الحدیثه) ص 46، ح 149)
حدیثی از امام صادق (علیه‌السلام):
اِنَّ مِن اَعظَمِ النّاسِ حَسرَهً یَومَ القِیامَهِ، مَن وَصفَ عَدلاً ثُمَّ خالَفَهُ اِلَی غَیرِه؛
پشیمان‌ترین شخص در روز قیامت، کسی است که برای مردم از عدالت سخن بگوید، اما خودش به دیگران عدالت روا ندارد. (وسائل الشیعه، ج 15، ص 295 - کافی (ط-الاسلامیه) ج 2، ص 3000)
حدیثی از امام محمد باقر (علیه‌السلام):
الجَبّارونَ اَبعَدُ النّاس منَ اللهِ عزُّ و جلَّ یومَ القیامَةِ؛
دورترین مردم از خداوند عزوجل در روز قیامت، سرکشانِ متکبر هستند. (وسایل الشعیه ج 15، ص 381 - ثواب الاعمال (ترجمه‌ی حسن زاده) ص 6888)
حدیثی از امام رضا (علیه‌السلام):
انما امروا بالصوم لکی یعرفوا الم الجوع و العطش فیستدلوا علی فقر الاخره؛
مردم به انجام روزه امر شده‌اند تا درد گرسنگی و تشنگی را بفهمند و به واسطه آن، فقر و بیچارگی آخرت را بیابند. (وسایل الشیعه ج 10، ص 9 - هدایه الائمه علیهم السلام ج 4، ص 169)
حدیثی از امام علی (علیه‌السلام):
إنَّ اعظَمَ الحَسَرَاتِ یَومَ القیامَةِ حَسرَةُ رَجُل کَسَبَ مالاً فی غَیرِ طاعَةِ اللهِ فوَرِثَهُ رَجُلٌ فانفَقَهُ فی طاعَةِ اللهِ سُبحانَهُ فَدَخَلَ بِهِ الجَنّة وَ دَخَلَ الاوَّلُ بِهِ النّارَ.
روز قیامت، بزرگ‌ترین افسوس، افسوس مردی است که مالی را به ناروا گرد آورده، به دوزخ رود و آن مال را برای کسی به ارث گذارد که در طاعت خداوند سبحان خرجش نموده، به بهشت رود. (نهج‌البلاغه (صبحی صالح) ص 552، حکمت 429)
باشگاه کاربران تبیان - برگرفته از تبلاگ: سازمان زنان انقلاب اسلامی شهرقدس