كشف فسيل كامل دايناسور در چين
جام جم آنلاين: كاوش‌هاي ديرينه‌شناسان آمريكايي در چين، به كشف فسيل كاملي از يك سوروپود با قدمت نزديك به 200 ميليون سال انجاميد.
به گزارش فارس، اين دايناسور كه به عقيده محققان حلقه گمشده سير تكاملي سوروپودهاي گردن دراز به شمار مي‌رود، ييژوسوروس نام داشته و در حدود 200 ميليون سال پيش در جنوب چين مي‌زيسته است.
اين فسيل در مكاني كشف شد كه در حدود 50 ميليون سال پيش زيستگاه گونه‌هاي ديگري از دايناسورهايي بوده كه پس از سوروپودها پا بر اين كره خاكي نهاده بودند.
بيشتر ديرينه‌شناسان، اين دو گونه را از يك خانواده دانسته‌اند زيرا به اعتقاد آنها سوروپودها نوع تكامل يافته‌اي از پروسوروپودها بوده‌اند. با اين وجود تاكنون هيچ نشان يا مدركي دال بر اين جهش ژنتيكي در اختيار دانشمندان قرار نگرفته است.
اگر چه گونه جديد، به اندازه سوروپودهاي عظيم الجثه نيست اما نشانه‌هايي از تكامل و تبديل شدن به نسل‌هاي بعدي در آن ديده مي‌شود كه از آن جمله مي‌توان به گردني دراز، اسكلتي نيرومند و وضع ايستادن چهار دست و پا اشاره كرد.
از ديگر ويژگي‌هاي اين فسيل كه شناخت گونه آن را براي دانشمندان آسان كرده است، سالم بودن جمجمه اين دايناسور بوده كه شباهت زيادي با دايناسورهاي گياه خوار بعدي داشته است. حالت آراوره‌ها و نحوه قرار گرفتن و نوع دندان‌ها نيز از ديگر علائم تشخيص بوده اند.
دانشمندان معتقدند، اين يافته كمك فراواني به آنها در بررسي نحوه تكامل دايناسورهاي گياه خوار خواهد كرد.
جام جم آنلاين: كاوش‌هاي ديرينه‌شناسان آمريكايي در چين، به كشف فسيل كاملي از يك سوروپود با قدمت نزديك به 200 ميليون سال انجاميد.
به گزارش فارس، اين دايناسور كه به عقيده محققان حلقه گمشده سير تكاملي سوروپودهاي گردن دراز به شمار مي‌رود، ييژوسوروس نام داشته و در حدود 200 ميليون سال پيش در جنوب چين مي‌زيسته است.
اين فسيل در مكاني كشف شد كه در حدود 50 ميليون سال پيش زيستگاه گونه‌هاي ديگري از دايناسورهايي بوده كه پس از سوروپودها پا بر اين كره خاكي نهاده بودند.
بيشتر ديرينه‌شناسان، اين دو گونه را از يك خانواده دانسته‌اند زيرا به اعتقاد آنها سوروپودها نوع تكامل يافته‌اي از پروسوروپودها بوده‌اند. با اين وجود تاكنون هيچ نشان يا مدركي دال بر اين جهش ژنتيكي در اختيار دانشمندان قرار نگرفته است.
اگر چه گونه جديد، به اندازه سوروپودهاي عظيم الجثه نيست اما نشانه‌هايي از تكامل و تبديل شدن به نسل‌هاي بعدي در آن ديده مي‌شود كه از آن جمله مي‌توان به گردني دراز، اسكلتي نيرومند و وضع ايستادن چهار دست و پا اشاره كرد.
از ديگر ويژگي‌هاي اين فسيل كه شناخت گونه آن را براي دانشمندان آسان كرده است، سالم بودن جمجمه اين دايناسور بوده كه شباهت زيادي با دايناسورهاي گياه خوار بعدي داشته است. حالت آراوره‌ها و نحوه قرار گرفتن و نوع دندان‌ها نيز از ديگر علائم تشخيص بوده اند.
دانشمندان معتقدند، اين يافته كمك فراواني به آنها در بررسي نحوه تكامل دايناسورهاي گياه خوار خواهد كرد.