Maryam
متخصص بخش ادبیات
پخش سلول های سرطانی در بدن بیمار، مهم‌ترین مشکل بالینی در خصوص سرطان است. اکنون گروهی از محققان موفق شده اند با استفاده از لیزر، از گسترش سرطان در بدن جلوگیری کنند.
محمود حاج‌زمان: لیزرهای ضدسرطانی خط مقدم دیگری را در نبرد علیه سرطان گشوده‌اند. نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این لیزرها می‌توانند با نابودی رگ‌های لنفاوی که به عنوان شاهراه جابجایی سلول‌های تغییر شکل یافته عمل می‌کنند، از گسترش سرطان در بدن جلوگیری کنند.
به گزارش نیوساینتیست، پزشکان در روش پرتودرمانی یا PDT، دارویی حساس به نور را به درون تومورهای نزدیک سطح پوست تزریق کرده و سپس پرتوهای لیزر فروسرخ را به آن می‌تابانند. لیزر با تحریک دارو باعث تولید اکسیژن می‌شود که سلول‌های سرطانی را نابود می کند.
این روش معالجه در حال حاضر در درمان انواع مختلف از تومورهای سرطانی به کار برده می‌شود. اما نتایج مطالعات توماس تامیلا و همکارانش در دانشگاه هلسینکی فنلاند نشان می‌دهد که با استفاده از این روش در مجاورت رگ‌ها به جای زیر پوست، می‌توان به جلوگیری از گسترش سرطان در بدن کمک کرد.
گسترش سرطان یا در اصطلاح پزشکی متاستاز، هنگامی اتفاق می‌افتد که سلول‌های سرطانی به درون رگ‌های لنفاوی یا خونی وارد می‌شوند. متاستاز از عملکرد معمول رگ‌های لنفاوی در استخراج مایعات درون سلولی، حذف باکتری‌ها از آن، و بازگرداندن مایع به درون جریان گردش خون سوءاستفاده می‌کند. تومور با ایجاد رگ‌های لنفاوی خود برای گسترش سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند.
نورپردازی لنف
برای متوقف کردن گسترش سرطان از طریق سیستم لنفاوی، گروه تامیلا رگ‌های لنفاوی نزدیک تومور را از بین بردند. آنها کار خود را با تزریق سلول‌های سرطانی به گوش موش‌های آزمایشگاهی آغاز کردند و منتظر شدند تا تومور شکل بگیرد. سپس آنها یک داروی حساس به نور به نام ورتوپورفین را انتخاب کردند. اندازه این دارو برای قرارگیری در رگ‌های لنفاوی ایده‌آل بود و گروه آن را به زیر پوست گوش موش‌ها تزریق کرد. عکس‌برداری‌های پزشکی نشان می‌داد که طی دو روز، این دارو توسط رگ‌های لنفاوی اطراف تومور جذب شد.
آن‌طور که محققان گزارش داده‌اند، با انجام سه یا چهار تزریق می‌توان تقریبا تمام رگ‌های لنفاوی گوش موش را توسط ورتوپورفین پر کرد. سپس با تاباندن لیزر فروسرخ به گوش موش، گروه توانست تمام رگ‌های لنفاوی و سلول‌های سرطانی درون تومور را از بین ببرد. یک روز پس از درمان، تنها در یکی از هشت موش آزمایشگاهی نشانه‌هایی از باقی ماندن سرطان مشاهده می‌شد.
استیون استاکر از مرکز سرطان پیتر مک‌کالوم ملبورن می‌گوید: «متاستاز مهم‌ترین مشکل بالینی در خصوص سرطان است. این مطالعه، قطعا راه را برای استفاده از این روش برای درمان انسانی هموار می‌کند.»