مجارستان به مساحت 93030 کيلومتر مربع، کشوري است در اروپاي شرقي و از معدود کشورهاي اروپايي است که با درياهاي آزاد جهان احاطه نشده است.
اين سرزمين از شمال با اسلواکي، شمال شرقي با اوکراين، از شرق و جنوب شرقي به روماني، از جنوب به جمهوري يوگسلاوي و ترادي و از غرب به اسلوني و اتريش همسايه است.
اين کشور سرزمين رودهاي پرآب و زيباست. دانوب، تيسا، دراوا، رابا و کوروش از مهمترين رودهاي اين کشور به شمار مي‌آيند.
تاريخ:
مجارستان در اولين سده‌هاي ميلادي بخشي از امپراتوري روم به شمار مي‌رفت. حاکمان اوليه اين سرزمين را اسلاوها تشکيل مي‌دادند، اما بعد از شکست از امپراتوري مقدس روم از حکومت کنار رفتند، در قرون 17 و 18 امپراتوري عثماني و اتريش مشترکاً زمام آن را در دست گرفتند اما در سال 1686 از تصرف ترکان عثماني خارج شد و سرانجام در سال 1739 به اتريش سپرده شد.
در سال 1849 و پس از کشمکش‌هاي ميان اتريش و انقلابيون به رهبري فرانسوا ژوزف، جمهوري مستقل مجار تشکيل شد.
از سال 1849 تا 1919 استقلال مجارستان با فراز و نشيب‌هاي فراواني روبه‌رو شد، تا اينکه در سال 1919 و به علت بي‌ثباتي اين کشور کمونيست‌ها به رهبري بلاتون زمام حکومت را در دست گرفتند.
فرهنگ و مردم:
مجارها، اقوام و نژاد اصيل مردم، در حدود هزار و صد سال پيش از منطقه دريايي خزر و درياي سياه به منطقه مجارستان معاصر رسيدند.
مجارستان سرزمين رودهاي دوقولو بودا(Buda) و پست(Pest) و داراي دشت‌هاي وسيعي است که تا مرزهاي اوکراين ادامه دارند. اين کشور ميراث‌دار امپراتوري اتريش- مجار بوده و همواره به‌عنوان پلي ميان بسياري از کشورهاي اروپايي مطرح شده و تأثيري ويژه بر فرهنگ‌هاي همجوار خود داشته است.
مجارها نزديک به 94 درصد از کل جمعيت ساکن را تشکيل مي‌دهند. 3 درصد از مابقي جمعيت متعلق به کولي‌ها (Rama) است.
اما همين اقليت داراي سبک خاصي از موسيقي محلي است که شهرتي جهاني را به‌وجود آورده است. اين موسيقي ترکيبي از نواهاي هنري با ملودي‌هاي يوناني، عربي، ايواني، ترکي، اسلاوي، رومانيايي، آلماني، فرانسوي، اسپانيايي، سلستي و در يک کلام برآيندي از موسيقي شرق و غرب است.
در حدود 55 درصد از جمعيت اين کشور مسيحي، کاتوليک و در حدود 20 درصد پروتستان هستند. نکته قابل ملاحظه در مورد مجارستان را مي‌توان به ساکنان منطقه شمال‌غربي آن نسبت داد. مردمي که در منطقه‌اي به نام "ياس" زندگي کرده و خود را ايراني الاصل ناميده و يزد را خواهر خوانده خود مي‌داند.
زبان مجاري برخلاف ساير زبان‌هاي اروپايي که منشا هند و اروپايي دارند، ريشه‌اي فينو- يوگريک (Fino- Vegric) دارد.
در حدود 15 ميليون نفر در دنيا به اين زبان صحبت مي‌کنند که سهم مجارستان تنها 10 ميليون نفر است مابقي در 7 کشور ديگر دنيا مخصوصاً در روماني قرار دارند.
بازهم مي‌توان نام ايران را در اولين سطح وام واژه‌‌هاي زبان و فرهنگ مجار ديد، آنجايي که اکثر لغات زبان مجاري ريشه‌اي ايراني به خود گرفته است. همچون "ساز" که در فارسي "صد" و "ارز" که در فارسي "هزار" خوانده مي‌شود.
بوداپست:
شهر بوداپست ششمين شهر بزرگ اتحاديه اروپا با قدمتي 3 هزار ساله و با جمعيتي حدود 2 ميليون نفر قلب اروپاي شرقي محسوب مي‌شود. اين شهر در سال 87 ميلادي پايگاه مهم سوق‌الجيشي ارتش رم به شمار مي‌رفت.
بوداپست از شهر مجزا، بودا و پست تشکيل شده که در سال 1361، شهر بودا پايتخت مجارستان شد و در نهايت در سال 1861 با ادغام اين سه شهر نام "بوداپست"، تنها و آخرين نام اين شهر قرار گرفت.
ديدني‌هاي بوداپست:
کاخ سلطنتي يابوداواري پالوتا: اين کاخ عظيم در سال 1214 بنا شد و محل اقامت پادشاه بلادي چهارم بود. اين مجموعه عظيم به سرقت مجزا تفکيک شده است:
موزه تاريخ بوداپست،موزه لودويک و موزه ملي مجارستان
ساير بناهاي ديدني بوداپست عبارتند از:
کليساي ماتياس، خط متروي بوداپست، ميدان هوشوک تده و ساختمان پارلمان
کشور سرسبز و تاريخي مجارستان برخلاف وسعت کم خود، قدمتي طولاني را با خود همراه دارد.
سادگي و بکر بودن مناظر طبيعي، غذاهاي لذيذ مجاري و مهمتر از همه مردمي خونگرم و مهماندوست سبب شده تا سالانه هزاران نفر به اين کشور سفر کنند و پس از بازگشت در حسرت مناطق سفر نکرده بمانند. اين کشور علي‌رغم قرار گرفتن در قلب اروپا، ريشه‌اي ايواني را همراه خود دارد.
اين سرزمين از شمال با اسلواکي، شمال شرقي با اوکراين، از شرق و جنوب شرقي به روماني، از جنوب به جمهوري يوگسلاوي و ترادي و از غرب به اسلوني و اتريش همسايه است.
اين کشور سرزمين رودهاي پرآب و زيباست. دانوب، تيسا، دراوا، رابا و کوروش از مهمترين رودهاي اين کشور به شمار مي‌آيند.
تاريخ:
مجارستان در اولين سده‌هاي ميلادي بخشي از امپراتوري روم به شمار مي‌رفت. حاکمان اوليه اين سرزمين را اسلاوها تشکيل مي‌دادند، اما بعد از شکست از امپراتوري مقدس روم از حکومت کنار رفتند، در قرون 17 و 18 امپراتوري عثماني و اتريش مشترکاً زمام آن را در دست گرفتند اما در سال 1686 از تصرف ترکان عثماني خارج شد و سرانجام در سال 1739 به اتريش سپرده شد.
در سال 1849 و پس از کشمکش‌هاي ميان اتريش و انقلابيون به رهبري فرانسوا ژوزف، جمهوري مستقل مجار تشکيل شد.
از سال 1849 تا 1919 استقلال مجارستان با فراز و نشيب‌هاي فراواني روبه‌رو شد، تا اينکه در سال 1919 و به علت بي‌ثباتي اين کشور کمونيست‌ها به رهبري بلاتون زمام حکومت را در دست گرفتند.
فرهنگ و مردم:
مجارها، اقوام و نژاد اصيل مردم، در حدود هزار و صد سال پيش از منطقه دريايي خزر و درياي سياه به منطقه مجارستان معاصر رسيدند.
مجارستان سرزمين رودهاي دوقولو بودا(Buda) و پست(Pest) و داراي دشت‌هاي وسيعي است که تا مرزهاي اوکراين ادامه دارند. اين کشور ميراث‌دار امپراتوري اتريش- مجار بوده و همواره به‌عنوان پلي ميان بسياري از کشورهاي اروپايي مطرح شده و تأثيري ويژه بر فرهنگ‌هاي همجوار خود داشته است.
مجارها نزديک به 94 درصد از کل جمعيت ساکن را تشکيل مي‌دهند. 3 درصد از مابقي جمعيت متعلق به کولي‌ها (Rama) است.
اما همين اقليت داراي سبک خاصي از موسيقي محلي است که شهرتي جهاني را به‌وجود آورده است. اين موسيقي ترکيبي از نواهاي هنري با ملودي‌هاي يوناني، عربي، ايواني، ترکي، اسلاوي، رومانيايي، آلماني، فرانسوي، اسپانيايي، سلستي و در يک کلام برآيندي از موسيقي شرق و غرب است.
در حدود 55 درصد از جمعيت اين کشور مسيحي، کاتوليک و در حدود 20 درصد پروتستان هستند. نکته قابل ملاحظه در مورد مجارستان را مي‌توان به ساکنان منطقه شمال‌غربي آن نسبت داد. مردمي که در منطقه‌اي به نام "ياس" زندگي کرده و خود را ايراني الاصل ناميده و يزد را خواهر خوانده خود مي‌داند.
زبان مجاري برخلاف ساير زبان‌هاي اروپايي که منشا هند و اروپايي دارند، ريشه‌اي فينو- يوگريک (Fino- Vegric) دارد.
در حدود 15 ميليون نفر در دنيا به اين زبان صحبت مي‌کنند که سهم مجارستان تنها 10 ميليون نفر است مابقي در 7 کشور ديگر دنيا مخصوصاً در روماني قرار دارند.
بازهم مي‌توان نام ايران را در اولين سطح وام واژه‌‌هاي زبان و فرهنگ مجار ديد، آنجايي که اکثر لغات زبان مجاري ريشه‌اي ايراني به خود گرفته است. همچون "ساز" که در فارسي "صد" و "ارز" که در فارسي "هزار" خوانده مي‌شود.
بوداپست:
شهر بوداپست ششمين شهر بزرگ اتحاديه اروپا با قدمتي 3 هزار ساله و با جمعيتي حدود 2 ميليون نفر قلب اروپاي شرقي محسوب مي‌شود. اين شهر در سال 87 ميلادي پايگاه مهم سوق‌الجيشي ارتش رم به شمار مي‌رفت.
بوداپست از شهر مجزا، بودا و پست تشکيل شده که در سال 1361، شهر بودا پايتخت مجارستان شد و در نهايت در سال 1861 با ادغام اين سه شهر نام "بوداپست"، تنها و آخرين نام اين شهر قرار گرفت.
ديدني‌هاي بوداپست:
کاخ سلطنتي يابوداواري پالوتا: اين کاخ عظيم در سال 1214 بنا شد و محل اقامت پادشاه بلادي چهارم بود. اين مجموعه عظيم به سرقت مجزا تفکيک شده است:
موزه تاريخ بوداپست،موزه لودويک و موزه ملي مجارستان
ساير بناهاي ديدني بوداپست عبارتند از:
کليساي ماتياس، خط متروي بوداپست، ميدان هوشوک تده و ساختمان پارلمان
کشور سرسبز و تاريخي مجارستان برخلاف وسعت کم خود، قدمتي طولاني را با خود همراه دارد.
سادگي و بکر بودن مناظر طبيعي، غذاهاي لذيذ مجاري و مهمتر از همه مردمي خونگرم و مهماندوست سبب شده تا سالانه هزاران نفر به اين کشور سفر کنند و پس از بازگشت در حسرت مناطق سفر نکرده بمانند. اين کشور علي‌رغم قرار گرفتن در قلب اروپا، ريشه‌اي ايواني را همراه خود دارد.
ئئئئ