عضو انجمن گوش، گلو و بيني با اشاره به اينكه آلودگي صوتي شايع‌ترين علت كاهش شنوايي عصبي اكتسابي بزرگسالان است، گفت: صداهاي بلند در طولاني‌مدت موجب كاهش شنوايي مي‌شود.
ابراهيم رزم‌پا در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعي فارس با عنوان اين مطلب اظهار داشت: اصولاً سر و صداي زياد و آلودگي صوتي نوعي عامل استرس‌زاي بيولوژيك است كه نه تنها بر سيستم شنوايي بلكه بر كل بدن انسان اثر مي گذارد.
چرا كه باعث تحريك سيستم اعصاب مركزي، تأثير بر سيستم غده هيپوفيزوآدرنال، ايجاد اختلالات هورموني و عدم سلامت مي شود و هنگامي كه موجب كاهش شنوايي شود ، شخص نمي تواند به راحتي با افراد اجتماع ارتباط برقرار كند و اين خود باعث كاهش كيفيت زندگي و سلامت رواني او مي شود و باري را بر دوش اجتماع و جامعه مي‌گذارد.
وي با اشاره به انواع آلودگي‌هاي صوتي بيان داشت: صوت به 2 صورت حاد و مزمن موجب صدمه به گوش مي شود كه نوع حاد آن مانند انفجار ناگهاني ، شليك گلوله ونارنجك و ترقه نزديك گوش، معمولاً يك طرفه است و نوع مزمن آن بيشتر در افرادي مشاهده مي‌شود كه بدون آگاهي و استفاده از امكانات كافي حفاظتي در كارخانه‌هاي پر سر و صدا سال‌ها كار كرده‌اند و هنگامي متوجه سنگين‌شدن گوش خود شده‌اند، كه آسيب جدي به دستگاه اعصاب شنوايي وارد شده و خيلي دير شده است.
اين متخصص گوش، گلو و بيني تصريح كرد: موج انفجار ناگهاني مي تواند منجر به پارگي پرده گوش و حتي گاهي همراه با گسيختگي استخوانچه‌هاي گوش مياني شود و خوشبختانه اين نوع آسيب گوش مياني، دستگاه انتقالي گوش را در بر مي گيرد و اين حالت در اغلب موارد بر خلاف انواع عصبي با عمل جراحي قابل درمان است.
وي با اشاره به علائم بيمار در معرض آلودگي صوتي مزمن افزود: اين افراد خصوصيات باليني مشخصي ندارد كه بتوان آن را از بقيه بيماريهاي گوش كه باعث كاهش شنوايي عصبي مي‌شوند جدا كرد و تشخيص آن از راه گرفتن شرح حال، محل كار فرد و معاينه و آزمايشات شنوايي سنجي امكان‌پذير است و گاهي بيمار ممكن است وز وز گوش هم داشته باشد.
رزم‌پا گفت: بعضي از داروها مانند آمينوگليكوزيدها ( مثل جنتامايسين )، يا قرص آسپيرين و يا بعضي از داروهاي ادرار آور اثر سمي بر سلول‌هاي شنوايي دارند و افرادي كه از اين داروها استفاده مي‌كنند در صورتي كه در معرض آلودگي شديد قرار گيرند، اعصاب شنوايي آنها آسيب پذيرتر مي‌شود.
وي يادآور شد: گروه‌هاي شغلي مانند راهنمايان باند فرودگاه، كارگران مته‌كار، آهنگران، نجاران، كارگراني كه در كارخانه‌هاي ريسندگي و بافندگي و يا چاپ‌خانه‌هاي داراي ماشين‌هاي با سر و صداي زياد كار مي‌كنند، شكارچيان، افراد نظامي، موسيقي‌دان‌ها و كساني كه دائماً از دستگاه‌ها صوتي با صداي بلند استفاده مي‌كنند و حتي انفجار ترقه به خصوص در بچه‌ها در معرض كاهش آسيب شنوايي قرار دارند.
رزم‌پا خاطرنشان كرد: پديده سر و صدا و آلودگي صوتي، مخصوص شهرهاي بزرگ است و افرادي كه در روستاها زندگي مي‌كنند بسيار كمتر از افراد شهرنشين به پيرگوشي و آسيب دستگاه شنوايي مبتلا مي شوند.
وي اضافه كرد: انجام آزمايش‌هاي شنوايي‌سنجي قبل از استخدام، آزمايشات شنوايي‌سنجي ساليانه، استفاده از محافظ گوش در كارخانه
و كنترل سر و صداي محيط كارخانه توسط مهندسين آن از مهمترين برنامه حفاظتي براي پيشگيري از آسيب صوتي به گوش كساني است كه در محيط‌هاي پر سروصدا مانند كارخانجات كار مي‌كنند.
رزم‌پا بيان داشت: اگر فردي در محيطي كار مي كند كه شدت صوت آن 90 دسي بل است و 5 روز در هفته هر روز 8 ساعت كار مي‌كند، در صورتي كه شدت صوت به 95 دسي بل برسد ساعت كار او بايد 4 ساعت شود و اگر شدت صوت باز هم بيشتر شود ساعت كار بايد باز هم كاهش يابد.