کشور سریلانکا طی سال های اخیر توانسته است نام خود را در کنار کشور های معروف توریستی جهان به ثبت برساند. این کشور به لحاظ برخورداری از طبیعت زیبا، پارک های طبیعی، مناظر باستانی و فرهنگی با تمدن ۳هزار ساله همواره توجه گردشگران زیادی را به خود جلب کرده است. صنعت گردشگری یکی از منابع ارزی سریلانکا محسوب می‌شود و پس از نیروی کار، منسوجات و چای مقام چهارم را داراست. به عبارتی دیگر صنعت گردشگری، ۲۰درصد تولید ناخالص ملی در سریلانکا را تشکیل می دهد. آمارهای موجود، نشان می دهد که ورود نزدیک به ۶۰۰هزار گردشگر در سال به سریلانکا، نزدیک به ۶۰۰میلیون دلار برای این کشور در آمد در پی داشته است. با این حال صنعت گردشگری در سریلانکا هم‌اکنون تحت تاثیر دو عامل مهم با رکود قابل ملاحظه ای مواجه شده است. جنگ داخلی چندین ساله شورشیان تامیل با دولت سریلانکا و نیز تشدید آن طی سال های اخیر به عنوان عامل نخست، ضربه سنگینی را به صنعت گردشگری این کشور وارد کرده است.. همچنین گسترش دامنه این درگیری ها به مراکز عمومی و شهر کلمبو پایتخت این کشور و افزایش احساس ناامنی مانع از سفر گردشگران خارجی به این کشور شده است. اما بر اساس اعلام برخی منابع رسمی ، علی رغم وجود این درگیری ها تاکنون هیچ گردشگر خارجی صدمه ندیده است و دو طرف درگیر تلاش دارند از هرگونه اقدامی که ممکن است صنعت گردشگری را در این کشور به خطر اندازد، پرهیز می کنند. دومین عامل، وقوع سونامی ناشی از زمین لرزه پرقدرت در ۲۶دسامبر سال ۲۰۰۴میلادی در اقیانوس هند خسارات سنگینی را به صنعت گردشگری سریلانکا وارد کرد. اثرات مرگبار این رویداد طبیعی و ترس از وقوع دوباره آن سبب شد تا برخی کشور ها به اتباع خود برای سفر کردن به کشور های حاشیه اقیانوس هند از جمله سریلانکا هشدار جدی دهند. مقامات گردشگری در سریلانکا هم‌اکنون برای جبران خسارات به صنعت گردشگری ناشی از کاهش شمار گردشگران و رفع گمان ناامنی در مورد این کشور اقدامات قابل ملاحظه‌ای را در دستور کار خود قرار داده‌اند. یکی از این اقدامات دعوت از نمایندگان رسانه های جمعی برخی کشور ها برای پوشش اخبار و معرفی جاذبه های گردشگری سریلانکا است. در همین چارچوب به تازگی گروهی از خبرنگاران کشورمان از جمله خبرنگار و عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی(ایرنا) به دعوت وزارت خارجه سریلانکا به این کشور سفر کردند. در مدت این سفر فشرده یک هفته‌ای برخی از مکان های باستانی و گردشگری سریلانکا مورد مشاهده گروه قرار گرفت. گزارش پیش رو نگاهی گذرا به سریلانکا و برخی جاذبه های گردشگری آن دارد: جزیره سریلانکا با مساحت ۶۵هزار و ۶۲۵کیلومتر مربع در اقیانوس هند در منتهی‌الیه آسیای جنوبی قرار دارد. سریلانکا در فاصله ۱۹کیلومتری هند واقع و توسط تنگه "پالک" از این کشور جدا شده است. این کشور با ۱۹/۶میلیون نفر جمعیت دارای ۱۹استان و ۲۵شهر بزرگ است. شهر کلمبو پایتخت و یکی از مهمترین بنادر تجاری سریلانکا در غرب این جزیره واقع گردیده است. شهر "جایاوارداناپورا" در ۲۰کیلومتری شرق کلمبو نیز به عنوان پایتخت سیاسی سریلانکا در نظر گرفته شده است. "کندی"، "جفنا"، بندر "ترینکومالی"، "باتیکولا"، "پوتلام"، "دهی والا" دیگر شهر های مهم سریلانکا محسوب می‌شوند. "روپیه" واحد پول سریلانکاست. نیروی کار، منسوجات، چای، گردشگری و سنگ های قیمتی عمده صادرات سریلانکا را تشکیل می دهند. نزدیک به ۹۰درصد از مردم سریلانکا نیز باسواد هستند. تعطیلات رسمی در سریلانکا ۲۶روز است که سه روز عید سعید فطر، عید قربان و عید میلاد پیامبر(ص) نیز تعطیل رسمی این کشور محسوب می‌شوند.
این کشور پس از چندین سال سلطه استعمارگران هلندی، پرتغالی و انگلیسی در چهارم فوریه ۱۹۴۸میلادی به استقلال دست یافت. طبق قانون اساسی سریلانکا یک جمهوری سوسیالیست دمکراتیک در این کشور برقرار است. دولت در واقع تلفیقی از سیستم ریاست جمهوری و پارلمانی است و رییس جمهوری به عنوان مقام اول کشور محسوب می‌شود. وی ضمن آنکه فرماندهی ارشد نیرو های مسلح را بر عهده دارد، رییس دولت نیز محسوب می شود. انتخاب رییس جمهوری با آرای مردم و برای یک دوره شش ساله است. رییس جمهوری همچنین مسئولیت انتصاب ریاست کابینه وزیران را که متشکل از اعضای پارلمان است، بر عهده دارد. نخست وزیر معاون رییس جمهوری محسوب می شود و رهبری حزب حاکم را در مجلس در اختیار دارد. مجلس سریلانکا ۲۲۵نماینده دارد و دوره نمایندگی شش سال است. رییس جمهوری از قدرت عزل و نصب نمایندگان مجلس پارلمان برخوردار است و این توان را دارد که حداقل یک سال پس از تشکیل مجلس آن را منحل کند. "ماهیندرا راجپاکسه" رییس جمهوری کنونی سریلانکا در ۲۱نوامبر سال ۲۰۰۵ میلادی در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی دست یافت. "راتناسیری میکرمانایاکه" نیز هم اکنون مقام نخست وزیری سریلانکا را بر عهده دارد. "اصل بیطرفی" همواره در سیاست خارجی سریلانکا مورد توجه قرار گرفته است و هم اکنون اصل عدم تعهد پایه اصلی سیاست خارجی این کشور را تشکیل می دهد. عدم دخالت در امور داخلی کشورها، عدم تجاوز و توسل به زور، احترام به حق حاکمیت و تمامیت ارضی و همزیستی مسالمت آمیز از اصول سیاست خارجی سریلانکا محسوب می شود. این کشور در سال ۱۹۵۵میلادی به عضویت سازمان ملل متحد در آمد. سریلانکا همچنین درسازمان هایی نظیر جنبش عدم تعهد(NAM )، سازمان بین‌المللی انرژی اتمی(IAEA ) ، اتحادیه همکاری های منطقه‌ای جنوب آسیا(SAARK) ، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل(UNESCO)، سازمان گردشگری جهانی(WTO ) سازمان بهداشت جهانی(WHO)عضویت دارد.
