یکی از نسخههای معرفی شده بسیار جالب در Windows Server 2008، Server Core نام دارد. این قابلیت، در حقیقت روش دیگری جهت استفاده از سیستم عامل Windows Server 2008 می باشد. به طور کلی Server Core همان Windows Server 2008 می باشد که نمی توان آن را مستقیما از طریق محیط گرافیکی مدیریت نمود.
سروری که نسخه Server Core بر روی آن نصب شده است می تواند نقش های زیر را در شبکه بر عهده بگیرد:
* این نسخه به صورت کامل از سرویس IIS پشتیبانی نمی نماید. در حقیقت تنها می توان صفحات استاتیک با نقش IIS معرفی شده در این نسخه بوجود آورد. به عبارت دیگر نمی توان ASP.NET را در سرویس IIS در این نسخه از سیستم عامل نصب نمود.
همچنین علاوه بر نقش های فوق، می توان قابلیت های زیر را بر روی Server Core فعال نمود:
[*]Microsoft Failover Cluster
[*]Network Load Balancing
[*]Subsystem for UNIX-based applications
[*]Windows Backup
[*]Multipath I/O
[*]Removable Storage Management
[*]Windows BitLocker Drive Encryption
[*]SNMP
[*]WINS
[*]Telnet client
[*]QoS
همانطور که در بالا نیز بدان اشاره شد، در نسخه Server Core خبری از محیط گرافیکی نیست. به شکل زیر نگاه کنید:
همانطور که در شکل بالا مشاهده می نمایید، غیر از پنجره Command Prompt، آیکن و یا پنجره دیگری وجود ندارد.
البته باید بگویم که تعداد بسیار محدودی رابط گرافیکی به منظور مدیریت بعضی از اجزای Server Core در این نسخه گنجانده شده است که در ادامه به آنها اشاره می شود.
ابزار Task Manager
ابزار Notepad
ابزار مدیریت زمان و تاریخ
ابزار مدیریت منطقه جغرافیایی
با توجه به آنکه Server Core دارای محیط گرافیکی جهت انجام امور مدیریتی ندارد، می بایست تنظیمات اولیه را از طریق محیط کامندی به انجام رسانید. بعد از انجام تنظیمات مقدماتی، روش های دیگری نیز جهت مدیریت Server Core در دسترس قرار می گیرند که در ادامه به آنها اشاره می شود:
[*]با استفاده از برقراری ارتباط از یک رایانه دیگر به Server Core از طریق Remote Desktop
[*]با استفاده از کنسول های MMC
[*]با استفاده از محیط کامندی و البته به صورت از راه دور
بررسی نسخه های Server Core
Server Core در دو ویرایش 64 بیتی و 32 بیتی برای نسخه های Standard، Enterprise و Datacenter به بازار عرضه شده است. به دلیل آنکه نسخهی Standard تفاوت اندکی با نسخه Enterprise دارد، ما شاهد استفاده بیشتر از این نسخه در سازمان ها هستیم.
نکته: تنها تفاوت نسخه Standard و Enterprise در پشتیبانی بالاتر نسخه Enterprise از مقدار RAM و تعداد پردازشگرها و همچنین پشتیبانی از قابلیت Clustering می باشد.
به منظور نصب و راه اندازی Server Core در سازمان خود، دانستن مزایای استفاده از این نسخه می تواند کمک شایانی در پیاده سازی صحیح آن نماید.
نکته: قبل از بررسی مزایای Server Core مایلم به یکی از چالشهای این نسخه از سیستم عامل Windows Server 2008 بپردازم. خیلی ها بر این عقیده هستند که یکی از مزایای استفاده از Server Core، بالا بودن عملکرد آن نسبت به نسخهی کامل Windows Server 2008 می باشد. در این خصوص باید عرض کنم که از دیدگاه عملکرد، Server Core هیچگونه مزیتی نسبت به نسخهی کامل ندارد. به منظور درک بهتر این مطلب جالب است که بدانید بیشتر اجزای نسخهی کامل Windows Server 2008 که در Server Core وجود ندارد، تا زمانی که کاربری به سرور لاگین ننموده باشد در حالت بلااستفاده و بیکار (idle) قرار دارند. بدان دلیل که به ندرت رخ می دهد که کاربری بخواهد به یک سرور لاگین نماید (مگر در زمانهایی که می خواهد یک عملیات مدیریتی بر روی سرور مورد نظر به انجام برساند)، عملکرد نسخهی کامل Windows Server 2008 و Server Core تقریبا یکسان خواهد بود.
بعضی از مزایای استفاده از Server Core عبارتند از:
پایداری بیشتر:
بدان علت که در Server Core سرویس های کمتری نسبت به نسخه کامل Windows Server 2008 در حال اجرا و فعال قرار دارند، پایداری کلی آن بالاتر است. همیشه این قانون را به خاطر بسپارید: سرویس ها و نرم افزارهای نصب شدهی بیشتر، احتمال بالاتر در مواجه شدن با مشکلات نرم افزاری و همچنین احتمال بالاتر در پیکربندی اشتباه.
مدیریت سادهتر: بدان علت که در Server Core اجزای کمتری وجود دارند که می بایست شما نگران آنها باشید، پیکربندی و پشتیبانی از آن در مقابل نسخهی کامل Windows Server 2008 بسیار سادهتر می باشد.
نیاز به نگهداری کمتر:
بدان علت که Server Core اجزای کمتری دارد، به همین علت نیاز به نگهداری کمتری نیز دارد. به عنوان مثال تعداد کمتری از بروزرسانی های تولید شده برای نسخه کامل Windows Server 2008 بر روی Server Core کاربرد دارند. در تحقیقاتی که مایکروسافت به تازگی به انجام رسانیده است، مشخص شده است که اگر نسخهی Server Core برای Windows 2000 نیز وجود داشت، 60 درصد از وصله های امنیتی تولید شده برای نسخه کامل Windows 2000 بر روی نسخه Server Core کاربردی نداشتند. همچنین این درصد برای Windows Server 2003، 40 درصد می بود.
نیاز کمتر به حافظهی RAM و فضای هارد دیسک:
Server Core ویرایش 32 بیتی، بدون نصب سرویس های قابل پشتیبانی، تنها 180 مگابایت از فضای RAM را اشغال می نماید و این در حالیست که مقدار فضای RAM اشغالی در شرایط یکسان در نسخه کامل Windows Server 2008، مقدار 310 مگابایت می باشد. همچنین بلافاصله بعد از نصب Server Core، شاهد اشغال 1.6 گیگابایت از فضای هارد دیسک هستیم و این در حالیست که بعد از نصب نسخهی کامل Windows Server 2008، شاهد اشغال 7.6 گیگا بایت هستیم. البته پر واضح است که در محاسبه مقدار فضای هارد دیسک، حجم فایل pagefile.sys محاسبه نشده است.
بالا بودن توان امنیتی:
بدان علت که در Server Core تعداد سرویس هایی فعال نسبت به نسخهی کامل Windows Server 2008 کمتر می باشد، لذا احتمال وقوع حملات رایانهایی در نسخهی Server Core نسبت به نسخهی کامل پایین تر است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که Server Core از امنیت بالاتری در مقایسه با نسخهی کامل برخوردار است.
بررسی سناریوهایی که می توان از نسخهی Server Core در آنها استفاده کرد
در ادامه به نقشهایی که نسخهی Server Core می تواند در شبکه ایفا نماید، اشاره می کنم:
* این نسخه به صورت کامل از سرویس IIS پشتیبانی نمی نماید. در حقیقت تنها می توان صفحات استاتیک با نقش IIS معرفی شده در این نسخه بوجود آورد. به عبارت دیگر نمی توان ASP.NET را در سرویس IIS در این نسخه از سیستم عامل نصب نمود.
با توجه به نقشهای فوق می توان سناریوهای زیر را جهت استفاده از Server Core در شبکه یک سازمان در نظر گرفت:
Server Coreبه عنوان سرورهای ساختاری:
از یک منظر می توان دامین کنترلرها، DHCP سرورها و DNS سرورها را به عنوان ستون فقرات (backbone) شبکه یک سازمان در نظر گرفت. لذا استفاده از این سرویس های کلیدی بر روی Server Core می تواند ساختار شبکه را تا حد بسیار بالایی قدرت بخشد.
سرورهای مورد استفاده در شعب راه دور یک سازمان:
بدان علت که نسخهی Server Core نسبت به نسخهی کامل Windows Server 2008 از امنیت بالاتری برخوردار بوده و همچنین نیاز کمتری جهت نصب بروزرسانی های امنیتی دارد، لذا می توان از آنها به عنوان بهترین انتخاب جهت قرارگرفتن در شعب راه دور (که معمولا دارای افراد آموزش دیده و ذی صلاح جهت مدیریت سرورها نبوده و از امنیت فیزیکی پایین تری نسبت به دفاتر مرکزی برخوردار هستند) یک سازمان یاد کرد.
به عنوان مثال می توان سروری را که نسخهی Server Core بر روی آن نصب شده است را به عنوان یک Read-Only Domain Controller که تمامی هارد دیسک های آن توسط قابلیت جدید BitLocker رمزنگاریی شده اند، در نظر گرفت.
سرور جهت تست سناریوهای مختلف:
همانطور که در بالا نیز بدان اشاره شد، می توان بر روی Server Core نقش Hyper-V را نصب و راه اندازی نمود. همانطور که می دانید Hyper-V به عنوان یک Hypervisor عمل نموده که می تواند چندین سیستم عامل را بر روی یک سرور به صورت کاملا ایزوله مدیریت نماید. با توجه به این مطلب می توان بر روی Server Core نقش Hyper-V را نصب نموده و سپس چندین سیستم عامل متفاوت بر روی آن نصب نماییم. بدین ترتیب می توانیم انواع سناریوهای مورد نظر خود را در این محیط آزمایش نموده و سپس در صورت موفقیت آمیز بودن این آزمایشات، سناریو(ها)ی مورد نظر را در شبکه سازمان خود عملیاتی نماییم.
استفاده بهینه از منابع سخت افزاری:
بدان علت که Server Core از نیازمندی های سخت افزاری بسیار پایین تری نسب به نسخه کامل Windows Server 2008 برخوردار است، براحتی می توان آن را بر روی کامپیوترهای قدیمی نصب کرد. به عنوان مثال فرض کنید که می خواهید Exchange Server خود را از نظر سخت افزاری ارتقاء بخشید. به همین منظور اطلاعات مربوط به Exchange Server را به یک سرور قویتر انتقال می دهید. در این حالت می توانید از سرور قبلی به جای مانده به عنوان یک سرور ساختاری که بر روی آن Server Core نصب شده است، استفاده کنید.
بررسی سناریوهایی که نمی توان از Server Core استفاده کرد
در قسمت قبل، به سناریوهایی که می توان از Server Core در آنها استفاده کرد، اشاره کردیم. در این قسمت قصد دارم که به سناریوهایی که نباید در آنها از Server Core استفاده شود، اشاره خواهم نمود.
در ابتدای این مقاله به نقش هایی که می توان بر روی Server Core نصب شوند اشاره کردیم. به عبارت دیگر تنها و تنها می توان نقشهای مذکور را بر روی Server Core نصب نمود. به عنوان مثال سناریویی را مد نظر قرار دهید که می خواهید سرویس Windows Deployment Services را در سازمان خود راه اندازی نمایید. بدان علت که این سرویس در لیست سرویس های قابلت پشتیبانی در Server Core نمی باشد، به همین علت نمی توان در چنین سناریویی از Server Core استفاده کرد.
از Server Core نمی توان به عنوان یک platform جهت نصب نرم افزارهایی از قبیل Exchange Server، SQL Server و حتی Sharepoint استفاده کرد.
از Server Core نمی توان به عنوان یک platform جهت نصب نرم افزارهایی که خود، در سازمانتان تولید نمودهاید، استفاده کرد.
نکته: مایکروسافت پیشنهاد می نماید که اگر چنانچه در سازمان خود نرم افزاری تولید نمودهاید که توانایی نصب بر روی Server Core را دارد، بهتر است که آن را بر روی Server Core نصب ننمایید.
مطالب فوق بدان معنا نیست که شما نمی توانید هیچگونه نرم افزاری بر روی Server Core نصب کنید. به طور کلی می توان تمامی نرم افزارهایی که دارای دو شرط ذیل باشند را بر روی Server Core نصب نمود:
1. نرم افزار مورد نظر با سیستم عامل Windows Server 2008 سازگار باشد.
2. نرم افزار مورد نظر به منظور اجرا شدن نیازی به محیط گرافیکی نداشته باشد. به عبارت دیگر بتوان نرم افزار مورد نظر را در محیط کامندی نیز اجرا کرد.
به عنوان مثال می توان نرم افزارهای زیر را بر روی Server Core نصب نمود:
[*]نرم افزارهای واسطِ (agent) مربوط به آنتی ویروس ها.
[*]نرم افزارهای واسطِ (agent) مربوط به نرم افزارهای مدیریتی
[*]نرم افزارهای واسطِ (agent) مربوط به نرم افزارهای پشتیبان گیری.
در این مقاله قصد دارم به چگونگی نصب Windows Server 2008 Server Core – Enterprise Edition اشاره کنم. بدین منظور کافیست سرور مورد نظر را ابتدا با DVD محتوی Windows Server 2008 بالا آورده و بعد از انجام این کار، طب مراحل زیر اقدام نمایید:
1. اولین قدم بعد از بالا آمدن سیستم از روی DVD محتوی Windows Server 2008، انتخاب زبان ویزارد عملیات نصب می باشد. به شکل زیر نگاه کنید:
2. در این مرحله بر روی عبارت Install Now کلیک کنید. به شکل زیر نگاه کنید:
3. در این مرحله می بایست Product Key مربوط به Windows Server 2008 را وارد نمایید.
اگر چنانچه می خواهید Windows را تنها برای مدت زمان محدودی مورد استفاده قرار دهید، در کادر نمایش داده شده چیزی ننویسید و همچنین گزینه Automatically Activate Windows When I Am Online را از حالت انتخاب خارج نمایید. توجه داشته باشید که در این حالت بعد از کلیک بر روی دگمه Next، پیغامی بر روی صفحه نمایش ظاهر می گردد. در این پیغام بر روی دگمه No کلیک کنید. به شکل زیر نگاه کنید:
4. در ادامه طبق تصاویر زیر اقدام نمایید:
5. در این مرحله عملیات پارتیشن بندی مورد نظر خود را به انجام رسانیده و سپس بر روی دگمه Next کلیک کنید. به شکل زیر نگاه کنید:
6. در این مرحله عملیات نصب آغاز شده و نیازی به انجام کاری از سوی شما نمی باشد. به شکل زیر نگاه کنید:
7. در این مرحله کلیدهای Ctrl+Alt+Delete را بفشارید تا بدین ترتیب بتوانید ادامه عملیات نصب را به انجام برسانید. به شکل زیر نگاه کنید:
8. در این مرحله بر روی آیکن Other User کلیک کنید. به شکل زیر نگاه کنید:
9. در این مرحله در کادر بالایی عبارت administrator را تایپ کرده و سپس بر روی دایره ایی که در درون خود یک فلش دارد، کلیک کنید. توجه داشته باشید که در این مرحله، کاربر administrator بدون رمز عبور می باشد. به شکل زیر نگاه کنید:
10. در این مرحله عملیات نصب از شما می خواهد که رمز عبور کاربر Administrator را تغییر دهید. بدین منظور کافیست بر روی دگمه OK کلیک کنید. به شکل زیر نگاه کنید:
11. در این مرحله در فیلد دوم چیزی تایپ نکنید. در فیلد سوم رمر عبور انتخابی خود را وارد کرده و سپس همان رمز عبور را در فیلد چهارم نیز وارد کرده و در آخر بر روی دایره ایی که در خود یک فلش دارد، کلیک کنید. به شکل زیر نگاه کنید:
نکته: رمز عبور انتخابی در مرحله فوق می بایست دارای شرایط زیر باشد:
1. حداقل از 7 کارکتر تشکیل شده باشد.
2. می بایست شامل سه نوع از چهار نوع انواع کارکترهای زیر باشد:
[*]حروف بزرگ از A تا Z.
[*]حروف کوچک از a تا z
[*]اعداد از 0 تا 9.
[*]کارکترهای خاص مانند # و یا @.
اگر چنانچه رمز عبور انتخابی در این مرحله شامل شرایط فوق نباشد، بعد از کلیک بر روی دایره نمایش داده شده در شکل بالا، پیغام خطای زیر بر روی صفحه نمایش ظاهر می گردد:
اگر چنانچه عملیات تغییر رمز عبور با موفقیت به انجام رسد، پیغام زیر بر روی صفحه نمایش ظاهر می گردد:
12. با تایید پیغام فوق، عملیات نصب به اتمام رسیده و محیط Desktop برای شما به نمایش گذاشته می شود. به شکل زیر نگاه کنید:
