ستاره شناسان در مورد زمين شناسي و هواشناسي سيارات كاوش مي كنند. آنها همچنين رسيدگي خود را به كوچكترين اجسامي كه در منظومه ي شمسي ما هستند اختصاص مي دهند. مجمو عه هاي گوناگوني شامل ماهها(قمرها)،سياركها و ستارههاي دنباله دار.
در دوره هاي زماني يكسان ، جهان هاي ديگري كشف شدند كه بدور خورشيدهايشان در يك حركت دايره اي مي گردند.
بعضي از اين نمونه ها در پيشرفت مطالعه اي كه منجر به پيشگويي ما در مورد منظومه ي شمسي خود و كشف كردن منظومه هاي شمسي ديگر مي شود مهم هستند.
منظومه ي شمسي ما شامل چهار قسمت كوچك است. جهان صخره اي شامل (عطارد، زهره، زمين، مريخ) كه در مدارهاي دايره اي شكلي سريع و نزديك به خورشيد در حركتند(مي چرخند)
در بخشي دورتر چهار سياره ي گازي مشتري، زحل ، اورانوس و نپتون قرار گرفته اند. همه ي اينها از هسته ي سنگي كه از گاز و يخ احاطه شده است ساخته شده اند. اين غولهاي گازي داراي اتمسفر غليظ(ضخيم) و حلقه هاي دايره اي (حلقه هايي كه بصورت دايره وار دور سياره را فرا گرفته اند.) و خانواده اي از قمرهاي يخي هستند.
بين سيارات داخلي خاكي و سيارات غولي گازي بيروني يك كمربند از دهها هزار سياركهاي سنگي كه منبع و منشا شهاب سنگها هستند قرار دارند. كمربند سيارك هاي سنگي در لبه ي بيروني كمربند حيات منظومه قرار گرفته اند. نام اين كمربند كويي پر است كه يك باند پهن از شهاب ها(ستارگان دنباله دار)را بدور خورشيد پديد مي آورد.
سر چشمه ي دوره ي طولاني ستارههاي دنباله دار وابسته به موقعيت گودال عميقي كه داخل يا درون منظومه ي شمسي است. مدار همه ي سيارات بدور خورشيد در يك جهت يكسان و تقريبا مسطح است. خورشيد نيز خودش به آرامي در جهت يكسان بدور خودش مي چرخد.اين بخشي از حركت زاويه اي خورشيد است.سيارات و اجسام كمربند كويي پر باقيمانده ي سحابي خورشيدي و دايره اي چرخان از گاز و غبار هستند كه منظومه ي شمسي را در حدود 4.6 ميليارد سال پيش شكل دادند.
تكه هاي ابرهاي سرد كه به دنبال ستاره ي دنباله دار هستند هيچ گاه از ستاره هاي دنباله دار پيشي نمي گيرند و هيچ گاه به طرف سيارات از مسر خود منحرف نمي شوند، بلكه در يك جهت حركت مي كنند.
در ميان دوازده عدد از ماههاي منظومه ي شمسي ، هفت عدد از آنها بزرگ و برجسته اند. ماه زمين، چهار قمر گاليله اي از مشتري (آيو،اروپا،گانيمد،كاليستو) ، تيتان از زحل و تريتون از نپتون.اين قمرها بيشتر از 2700 كيلومتر ضخامت دارند و آنها همگي از پلوتو بزرگترند. دو تا از آنها (گانيمد و تيتان) در حقيقت از بعضي از سيارات بزرگترند. عطارد و تيتان داراي يك اتمسفر متراكم(غليظ) هستند مانند زمين. ماه زمين خشك و بي آب و داراي سطح سنگي است. وقتيكه ماه زمين شكل گرفت گرماي استثنايي و بيش از حد باعث شد آب و عناصر بخار شدني ديگر بخار شوند تا شكل واقعي آن (شكل سنگلاخي) بوجود آيد.قلمرو قمرهاي غول پيكر سيارات بيروني بمراتب زياد از خورشيد دور است.وقتي كه بعضي از قمرها در بيرون منظومه ي شمسي حضور دارندبصورت جامد يخ زده هستند اما تعدادي از آنها با سايش و اصطكاكي كه از كشند متناوب حاصل از جسم جامد دور از آنها بوده است گرم شده بودند. اين ذخيره ي انرژي دروني به قدر كافي شديد هست تا فعاليت زمين شناسي اين قمرها را تحت تاثير قرار دهد.يك جهان منحصر به فرد در اروپا كوچكترين قمر از چهار قمر گاليله اي مشتري وجود دارد. نشامه ها (علامتها ) حاكي از وجود اقيانوسي عميق از آب مايع در زير يخ هاي قشر اروپا است،همچنين وجود آب مايع و انرژي در حال گردش و احتمال وجود حيات در اروپا وجود دارد.
منبع : کتاب Cosmic Horizons
در دوره هاي زماني يكسان ، جهان هاي ديگري كشف شدند كه بدور خورشيدهايشان در يك حركت دايره اي مي گردند.
بعضي از اين نمونه ها در پيشرفت مطالعه اي كه منجر به پيشگويي ما در مورد منظومه ي شمسي خود و كشف كردن منظومه هاي شمسي ديگر مي شود مهم هستند.
منظومه ي شمسي ما شامل چهار قسمت كوچك است. جهان صخره اي شامل (عطارد، زهره، زمين، مريخ) كه در مدارهاي دايره اي شكلي سريع و نزديك به خورشيد در حركتند(مي چرخند)
در بخشي دورتر چهار سياره ي گازي مشتري، زحل ، اورانوس و نپتون قرار گرفته اند. همه ي اينها از هسته ي سنگي كه از گاز و يخ احاطه شده است ساخته شده اند. اين غولهاي گازي داراي اتمسفر غليظ(ضخيم) و حلقه هاي دايره اي (حلقه هايي كه بصورت دايره وار دور سياره را فرا گرفته اند.) و خانواده اي از قمرهاي يخي هستند.
بين سيارات داخلي خاكي و سيارات غولي گازي بيروني يك كمربند از دهها هزار سياركهاي سنگي كه منبع و منشا شهاب سنگها هستند قرار دارند. كمربند سيارك هاي سنگي در لبه ي بيروني كمربند حيات منظومه قرار گرفته اند. نام اين كمربند كويي پر است كه يك باند پهن از شهاب ها(ستارگان دنباله دار)را بدور خورشيد پديد مي آورد.
سر چشمه ي دوره ي طولاني ستارههاي دنباله دار وابسته به موقعيت گودال عميقي كه داخل يا درون منظومه ي شمسي است. مدار همه ي سيارات بدور خورشيد در يك جهت يكسان و تقريبا مسطح است. خورشيد نيز خودش به آرامي در جهت يكسان بدور خودش مي چرخد.اين بخشي از حركت زاويه اي خورشيد است.سيارات و اجسام كمربند كويي پر باقيمانده ي سحابي خورشيدي و دايره اي چرخان از گاز و غبار هستند كه منظومه ي شمسي را در حدود 4.6 ميليارد سال پيش شكل دادند.
تكه هاي ابرهاي سرد كه به دنبال ستاره ي دنباله دار هستند هيچ گاه از ستاره هاي دنباله دار پيشي نمي گيرند و هيچ گاه به طرف سيارات از مسر خود منحرف نمي شوند، بلكه در يك جهت حركت مي كنند.
در ميان دوازده عدد از ماههاي منظومه ي شمسي ، هفت عدد از آنها بزرگ و برجسته اند. ماه زمين، چهار قمر گاليله اي از مشتري (آيو،اروپا،گانيمد،كاليستو) ، تيتان از زحل و تريتون از نپتون.اين قمرها بيشتر از 2700 كيلومتر ضخامت دارند و آنها همگي از پلوتو بزرگترند. دو تا از آنها (گانيمد و تيتان) در حقيقت از بعضي از سيارات بزرگترند. عطارد و تيتان داراي يك اتمسفر متراكم(غليظ) هستند مانند زمين. ماه زمين خشك و بي آب و داراي سطح سنگي است. وقتيكه ماه زمين شكل گرفت گرماي استثنايي و بيش از حد باعث شد آب و عناصر بخار شدني ديگر بخار شوند تا شكل واقعي آن (شكل سنگلاخي) بوجود آيد.قلمرو قمرهاي غول پيكر سيارات بيروني بمراتب زياد از خورشيد دور است.وقتي كه بعضي از قمرها در بيرون منظومه ي شمسي حضور دارندبصورت جامد يخ زده هستند اما تعدادي از آنها با سايش و اصطكاكي كه از كشند متناوب حاصل از جسم جامد دور از آنها بوده است گرم شده بودند. اين ذخيره ي انرژي دروني به قدر كافي شديد هست تا فعاليت زمين شناسي اين قمرها را تحت تاثير قرار دهد.يك جهان منحصر به فرد در اروپا كوچكترين قمر از چهار قمر گاليله اي مشتري وجود دارد. نشامه ها (علامتها ) حاكي از وجود اقيانوسي عميق از آب مايع در زير يخ هاي قشر اروپا است،همچنين وجود آب مايع و انرژي در حال گردش و احتمال وجود حيات در اروپا وجود دارد.
منبع : کتاب Cosmic Horizons
