علی بن محمد نوفلی نقل می کند که:
از امام هادی (ع) شنیدم می فرمود:
بنده ای برای نماز شب بر می خیزید و در حالی که از خواب آلودگی چانه ی او بر سینه اش افتاده و به راست و چپ خم می شود، خدای سبحان فرمان می دهد تا در های آسمان را بگشایند.
سپس به فرشتگان خود می فرماید: به بنده ام بنگرید که در راه تقرب من، با عبادتی که به او واجب نکرده ام چقدر سختی می کشد.
او از من سه امید دارد: گناهی که ببخشم،یا توبه ای که تازه کنم، یا رزقی که بیفزایم. ملائکه من! گواه باشید که من همه را به او دادم.
ثواب الاعمال، ص 42 فرهنگ جامع، ص314
از امام هادی (ع) شنیدم می فرمود:
بنده ای برای نماز شب بر می خیزید و در حالی که از خواب آلودگی چانه ی او بر سینه اش افتاده و به راست و چپ خم می شود، خدای سبحان فرمان می دهد تا در های آسمان را بگشایند.
سپس به فرشتگان خود می فرماید: به بنده ام بنگرید که در راه تقرب من، با عبادتی که به او واجب نکرده ام چقدر سختی می کشد.
او از من سه امید دارد: گناهی که ببخشم،یا توبه ای که تازه کنم، یا رزقی که بیفزایم. ملائکه من! گواه باشید که من همه را به او دادم.
ثواب الاعمال، ص 42 فرهنگ جامع، ص314
منبع:مادحین