Silver Star
مدير ارشد تالار
ناسا تصویری دیجیتالی از تابلوی «مرنالیزا» یا «لبخند ژکوند» داوینچی را با اشعه لیزر از زمین به فضاپیمای مستقر در مدار ماه ارسال کرده و به نمایش درآورد. در این نوشتار با جزییات این خبر و اطلاعاتی درباره اثر مونالیزا آشنا خواهید شد.
مهندسان مرکز پرواز فضایی گدارد در مریلند آمریکا موفق شدند با استفاده از اشعه لیزر، تصویر مونا لیزا را از روی زمین به فضاپیمایی که از سال 2009 تا به حال به دور ماه در حال گردش است، منتقل کنند.
سیگنال‌های لیزر از تاسیساتی در مریلند امریکا ارسال شد و تصویر این نقاشی به ایستگاه فضایی ناسا مستقر در مدار ماه که در فاصله 240 هزار مایلی زمین قرار دارد فرستاده شد.
به گفته دانشمندان ناسا، انتقال مونا لیزا پیشرفتی شگفت در برقراری ارتباطات لیزری برای فضاپیماهای واقع در بین سیارات است.
به گفته محققان اعزامی به ایستگاه فضایی لونار اوربیتر، این نخستین باری است که یک ارتباط لیزری یک طرفه به فواصل بین سیاره‌ای ارسال می‌شود.
این تصویر لیزری پیکسل به پیکسل به فضا پیمای یاد شده منتقل شد و سپس با استفاده از نرم افزارهای رایانه ای تصحیح شد.
کارشناسان می گویند موفقیت این روش زمینه را برای انتقال اطلاعات به شیوه ای نوین و با سرعت بالا فراهم خواهد آورد. ارتباطات لیزری در واقع به عنوان پشتیبان ارتباطات رادیویی به کار گرفته خواهد شد و سرعت این ارتباطات را هم افزایش خواهد داد.
متخصصان علوم رایانه و ارتباطات امیدوارند در سال های آتی بتوانند امواج لیزر را جایگزین امواج میکرو ویو کنند و آنها را در عمق فضا به کار بگیرند، زیرا این امواج بهتر، سریع تر و با احتیاج به تجهیزات محدودتری عمل می کنند.
قبل از انجام موفقیت آمیز این آزمایش دانشمندان به مدت چهار ماه به طور آزمایشی از اشعه لیزر برای انتقال تصاویر ساده به فضا استفاده کرده بودند.
متخخصان در مورد علت انتخاب تصویر مونالیزا گفتند: آشنا بودن بسیاری از مردم با این تصاویر و ظرائف و جزییاتی که در آن وجود داشت علت انتخاب تابلوی یاد شده بوده، زیرا از این طریق کنترل نقاط ضعف و قوت سیستم انتقال لیزری اطلاعات هم به سادگی ممکن بود.
لازم به ذکر است که مونالیزا که به لبخند ژوکوند نیز شهرت دارد، نام یکی از معروف‌ترین تابلوهای نقاشی لئوناردو داوینچی هنرمند مشهور ایتالیایی است که با رنگ روغن بر روی صفحه چوب سپیدار نقاشی شده‌است و هم اکنون در تملک دولت فرانسه می باشد و در موزه لوور در پاریسنگهداری می‌شود.
تابلوی مشهور لبخند ژوکوند به دلیل لبخند بسیار مرموز مونالیزا و همچنین سبک نوین نقاشی لئوناردو داوینچی در آن زمان، به شهرت جهانی رسید. گفته شده‌است که داوینچی سفارش نقاشی این اثر را بین سال‌های 1503 تا 1506 دریافت کرد، اما آن را به موقع تحویل نداد و چند بار آن را عوض کرد.
آنچه مسلم است مونالیزا در طول زمانی حدود 400 سال حوادث بسیاری را از سر گذرانده که از جمله می توان به این مورد اشاره کرد که ناپلئون آنرا از موزه برمی دارد و به اتاق خواب خصوصی خود می‌برد ولی پس از تبعید ناپلئون این اثر دوباره به لوور بازگردانده می‌شود و یا در سال 1956 شخصی اقدام به پاشیدن اسید به قسمت پایینی تابلو نمود که مرمت آن سال‌ها به طول انجامید.
. به گفته جورجیو واساری ، (یكی از هم دوره ای های داوینچی) او پس از چهار سال تاخیر نقاشی را نا تمام رها كرد . که چنین رفتاری در بسیاری از نقاشی های لئوناردو شایع است که بعدها در زندگی اش ابراز پشیمانی می كند : " ... هرگز یك كار را به پایان نرساندم ... " تصور می شود که او همچنان به کار بر روی مونا لیزا به مدت سه سال پس از اینكه به فرانسه نقل مکان کرد تا مدت کوتاهی قبل از مرگش در سال 1519 ادامه داد تا آن را به پایان رساند .
از تاریخ این چنین بر می‌آید که فردی بنام فرانسیسکو بارتولومئو از اشراف شهر فلورانس از داوینچی خواسته است که پرتره همسر سوم خود یعنی لیزا آنتونیو ماریا را برای او نقاشی کند.
همانطور که گفته شد داوینچی نزدیک به چهار سال روی این اثر هنر کار کرد و پس از اتمام نقاشی در سال 1507 این تابلوی زیبا را به فرانسیسکو نفروخت، فلورانس را ترک کرد و آنرا نزد خود نگاه داشت.
برخی معتقد هستند از آنجایی که لئوناردو تابلو را تمام نکرده بود آنرا به فرانسیسکو نفروخت و بسیاری دیگر معتقد هستند که لئوناردو عاشق این تابلو بود.
داوینچی در سال 1516 هنگامی که تابلو مونالیزا را در چمدان‌های خود داشت وارد فرانسه می‌شود و آنرا به پادشاه وقت فرانسه فرانسیس اول می فروشد. پس از آن به مرور زمان این اثر زیبا در شهرهای مختلف فرانسه نقل مکان می‌کند تا اینکه پس از انقلاب فرانسه، مونالیزا موزه لوور را به‌عنوان خانه خود انتخاب می‌کند.
آنچه مسلم است مونالیزا در طول زمانی حدود 400 سال حوادث بسیاری را از سر گذرانده که از جمله می توان به این مورد اشاره کرد که ناپلئون آنرا از موزه برمی دارد و به اتاق خواب خصوصی خود می‌برد ولی پس از تبعید ناپلئون این اثر دوباره به لوور بازگردانده می‌شود و یا در سال 1956 شخصی اقدام به پاشیدن اسید به قسمت پایینی تابلو نمود که مرمت آن سال‌ها به طول انجامید.
در دهه‌های 60 و 70 میلادی شهرهای نیویورک، توکیو و مسکو میزبان این تابلو بودند و در قرن حاضر این ماه میزبان این تابلوی زیبا است!