ahmadfononi
معاونت انجمن
حرم حضرت معصومه - قم تاریخ ایجاد فضای معماری بر تربت پاک حضرت فاطمه معصومه (س) به نیمه دوم قرن دوم هجری قمری باز می گردد
به استناد کتاب های معتبر تاریخی این بنا درمیانه های قرن پنجم هجری قمری توسط یکی از رجال دوره طغرل اول سلجوقی؛ تجدید بنا شد. با آغاز قرن دهم و شروع فرمان روایی سلسله صفویه, آستانه قم بیش تر مورد توجه قرار گرفت. درعصر قاجاریه فتح علی شاه قاجار؛ به آستانه مقدس توجهی خاص داشت و تزیینات کنونی به همراه رواق ها و بیوتات فعلی اغلب متعلق به آن دوره است.مرقد شریف حضرت فاطمه معصومه (س) با کاشی های نفیس و زیبای زرفام متعلق به قرن هفتم هجری قمری پوشیده شده است. گرداگرد مرقد منور, دیواری به بلندی دو متر و درازا و پهنای 80/4 و 40/4 قرار گرفته است که در سال 950 بنا شده و با کاشی های معرق آراسته شده است. اکنون دیوار با ضریح مشبک از جنس نقره پوشیده شده است. محدوده هاى نزدیک تر به ضریح مطهر را رواق مى گویند که هر یک اسامی خاصی دارند. رواق بالاسر محوطه اى است بین مسجد بالاسر تا ضریح مطهر که با آیینه کارى و گچ کارى هاى بسیار زیبا آراسته شده و محل زیارت مؤمنان است.محوطه بین ایوان طلا و ضریح مطهر را رواق دارالحفاظ می گویند که ازسابق در این محل خادمان و قاریان قرآن مراسم ویژه اى داشته اند و هم اکنون نیز خطبه شامگاهى خادمان در آن جا اجرا مى شود. رواق آینه(شهید بهشتى) نیز دربخش زنانه و پایین پاى حضرت معصومه (س) واقع است ومحل بسیار با صفا و نورانى مخصوص زیارت بانوان است. محوطه بین مسجد طباطبایى تا ضریح مطهر را رواق پیش روگویند که از سال های گذشته محل برگزارى مراسم خطبه صبحگاهى و عرض ادب خادمان و مسؤولان آستانه مقدسه بوده است و هم اکنون نیز این سنت ادامه دارد.اولین گنبدى که «پس از سایبان حصیرى موسى بن خزرج» برفراز تربت پاک فاطمه معصومه (س) بنا شد، قبه اى برجى شکل بود که به همت حضرت زینب دخترامام جواد (ع) از مصالح آجر و سنگ و گچ در اواسط قرن سوم هجرى ساخته شد. به مرور زمان و پس از دفن بعضى از بانوان علوى در جوار حضرت فاطمه معصومه (س) دو گنبد دیگر در کنار گنبد اول ساخته شد. این سه گنبد تا سال 447 هجرى قمرى برقرار بودند تا این که در همان سال, وزیر طغرل کبیر به تشویق شیخ طوسى (ره) به جاى آن سه گنبد، گنبد مرتفعى آراسته به نقش هاى رنگ آمیزى و تزیینات آجرى و کاشى بدون ایوان و حجره بنا نهاد، که قبرهای همه سادات و بانوان مدفون را فرا مى گرفت. در سال 925 هجرى قمرى همین گنبد به همت «شاه بیگى بیگم» دختر شاه اسماعیل تجدید بنا و سطح خارجى گنبد با کاشى هاى معرق آراسته شد و ایوان بلندی با دو مناره در صحن عتیق ساخته شد. در نهایت در سال 1218 هجرى قمری هم زمان با سلطنت فتح علی شاه قاجار؛ گنبد مطهر, با خشت هایى طلایى تزیین شد که این گنبد تاکنون نیز باقی مانده است.در صحن عتیق بر فراز ایوان طلا دو مأذنه استوانه اى رفیع قرار دارد. پوشش مأذنه ها کاشى گرهى به شکل مارپیچ است که در میان پیچ ها نام هاى مبارک «الله»، «محمد»، «على» به خط بنایى خوانده مى شود. این مأذنه ها به دستور «محمد حسین خان شاهسون شهاب الملک»، در سال 1285 هجرى قمرى، طلا کارى شد.مناره هاى ایوان آینه برفراز پایه هاى دو طرف ایوان دومأذنه قرار دارد که از بلندترین بناهاى آستانه است. در بالاى مأذنه ها کتیبه اى با پهناى حدود یک متر دیده مى شود که متن آن در یکى از مأذنه ها «لا حول ولا قوه الا بالله العلى العظیم» و در دیگرى «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر» است. پوشش هر دو مأذنه از بالا تا پایین سرتاسر کاشى گرهى است که در میان آن ها نام هاى پروردگار متعال خوانده مى شود. دو مأذنه نیز در صحن بزرگ (نو یا اتابک) است که در روبه روى ایوان آینه واقع شده که تا سال هاى اخیر نیز مؤذنین در بالاى آن ها اذان و مناجات خوانى داشتند. این دو مأذنه نیز زیبایى خاصى را در صحن ایجاد نموده است و به مأذنه هاى صحن بزرگ معروف هستند.
به استناد کتاب های معتبر تاریخی این بنا درمیانه های قرن پنجم هجری قمری توسط یکی از رجال دوره طغرل اول سلجوقی؛ تجدید بنا شد. با آغاز قرن دهم و شروع فرمان روایی سلسله صفویه, آستانه قم بیش تر مورد توجه قرار گرفت. درعصر قاجاریه فتح علی شاه قاجار؛ به آستانه مقدس توجهی خاص داشت و تزیینات کنونی به همراه رواق ها و بیوتات فعلی اغلب متعلق به آن دوره است.مرقد شریف حضرت فاطمه معصومه (س) با کاشی های نفیس و زیبای زرفام متعلق به قرن هفتم هجری قمری پوشیده شده است. گرداگرد مرقد منور, دیواری به بلندی دو متر و درازا و پهنای 80/4 و 40/4 قرار گرفته است که در سال 950 بنا شده و با کاشی های معرق آراسته شده است. اکنون دیوار با ضریح مشبک از جنس نقره پوشیده شده است. محدوده هاى نزدیک تر به ضریح مطهر را رواق مى گویند که هر یک اسامی خاصی دارند. رواق بالاسر محوطه اى است بین مسجد بالاسر تا ضریح مطهر که با آیینه کارى و گچ کارى هاى بسیار زیبا آراسته شده و محل زیارت مؤمنان است.محوطه بین ایوان طلا و ضریح مطهر را رواق دارالحفاظ می گویند که ازسابق در این محل خادمان و قاریان قرآن مراسم ویژه اى داشته اند و هم اکنون نیز خطبه شامگاهى خادمان در آن جا اجرا مى شود. رواق آینه(شهید بهشتى) نیز دربخش زنانه و پایین پاى حضرت معصومه (س) واقع است ومحل بسیار با صفا و نورانى مخصوص زیارت بانوان است. محوطه بین مسجد طباطبایى تا ضریح مطهر را رواق پیش روگویند که از سال های گذشته محل برگزارى مراسم خطبه صبحگاهى و عرض ادب خادمان و مسؤولان آستانه مقدسه بوده است و هم اکنون نیز این سنت ادامه دارد.اولین گنبدى که «پس از سایبان حصیرى موسى بن خزرج» برفراز تربت پاک فاطمه معصومه (س) بنا شد، قبه اى برجى شکل بود که به همت حضرت زینب دخترامام جواد (ع) از مصالح آجر و سنگ و گچ در اواسط قرن سوم هجرى ساخته شد. به مرور زمان و پس از دفن بعضى از بانوان علوى در جوار حضرت فاطمه معصومه (س) دو گنبد دیگر در کنار گنبد اول ساخته شد. این سه گنبد تا سال 447 هجرى قمرى برقرار بودند تا این که در همان سال, وزیر طغرل کبیر به تشویق شیخ طوسى (ره) به جاى آن سه گنبد، گنبد مرتفعى آراسته به نقش هاى رنگ آمیزى و تزیینات آجرى و کاشى بدون ایوان و حجره بنا نهاد، که قبرهای همه سادات و بانوان مدفون را فرا مى گرفت. در سال 925 هجرى قمرى همین گنبد به همت «شاه بیگى بیگم» دختر شاه اسماعیل تجدید بنا و سطح خارجى گنبد با کاشى هاى معرق آراسته شد و ایوان بلندی با دو مناره در صحن عتیق ساخته شد. در نهایت در سال 1218 هجرى قمری هم زمان با سلطنت فتح علی شاه قاجار؛ گنبد مطهر, با خشت هایى طلایى تزیین شد که این گنبد تاکنون نیز باقی مانده است.در صحن عتیق بر فراز ایوان طلا دو مأذنه استوانه اى رفیع قرار دارد. پوشش مأذنه ها کاشى گرهى به شکل مارپیچ است که در میان پیچ ها نام هاى مبارک «الله»، «محمد»، «على» به خط بنایى خوانده مى شود. این مأذنه ها به دستور «محمد حسین خان شاهسون شهاب الملک»، در سال 1285 هجرى قمرى، طلا کارى شد.مناره هاى ایوان آینه برفراز پایه هاى دو طرف ایوان دومأذنه قرار دارد که از بلندترین بناهاى آستانه است. در بالاى مأذنه ها کتیبه اى با پهناى حدود یک متر دیده مى شود که متن آن در یکى از مأذنه ها «لا حول ولا قوه الا بالله العلى العظیم» و در دیگرى «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر» است. پوشش هر دو مأذنه از بالا تا پایین سرتاسر کاشى گرهى است که در میان آن ها نام هاى پروردگار متعال خوانده مى شود. دو مأذنه نیز در صحن بزرگ (نو یا اتابک) است که در روبه روى ایوان آینه واقع شده که تا سال هاى اخیر نیز مؤذنین در بالاى آن ها اذان و مناجات خوانى داشتند. این دو مأذنه نیز زیبایى خاصى را در صحن ایجاد نموده است و به مأذنه هاى صحن بزرگ معروف هستند.