نازت کشم که ناز تو زیبا کشیدنی است

[fatemeh]

نازت کشم که ناز تو زیبا کشیدنی است
قهر و عتاب چون تو عزیزی خریدنی است

بار بلای ناز تو را می کشم به جان
ای نازنین بناز ، که نازت کشیدنی است

ابرو بتاب و رخ بنما ، زلف برفشان
خورشید و ماه در شب تاریک دیدنی است

ای من فدای آن دهن شکرین تو
لب بر لبم نه که لبانت مکیدنی است

لب باز کن چو غنچه و چون گل به ناز خند
با من سخن بگو ، که حدیثت شنیدنی است

خود را به تربتم برسان ای بلای جان
کاین جان در آرزوی تو بر لب رسیدنی است

شورش کنون که فصل گل و موسم می است
از باغ حسن یار ، گل عشق چیدنی است​

شورش شیرازی
​

 

[taha moien]

چشم تو خواب می‌رود یا که تو ناز می‌کنی		نی به خدا که از دغل چشم فراز می‌کنی
چشم ببسته‌ای که تا خواب کنی حریف را		چونک بخفت بر زرش دست دراز می‌کنی
سلسله‌ای گشاده‌ای دام ابد نهاده‌ای		بند کی سخت می‌کنی بند کی باز می‌کنی
عاشق بی‌گناه را بهر ثواب می‌کشی		بر سر گور کشتگان بانگ نماز می‌کنی
گه به مثال ساقیان عقل ز مغز می‌بری		گه به مثال مطربان نغنغه ساز می‌کنی
طبل فراق می‌زنی نای عراق می‌زنی		پرده بوسلیک را جفت حجاز می‌کنی
جان و دل فقیر را خسته دل اسیر را		از صدقات حسن خود گنج نیاز می‌کنی
پرده چرخ می‌دری جلوه ملک می‌کنی		تاج شهان همی‌بری ملک ایاز می‌کنی
عشق منی و عشق را صورت شکل کی بود		اینک به صورتی شدی این به مجاز می‌کنی
گنج بلا نهایتی سکه کجاست گنج را		صورت سکه گر کنی آن پی گاز می‌کنی
غرق غنا شو و خمش شرم بدار چند چند		در کنف غنای او ناله آز می‌کنی