B a R a N
مدير ارشد تالار
محققان می گویند چاقی نقش مهمی در آغاز حملات بیماری های خود ایمن مانند ام اس ایفا می کند. بیماری های خود ایمن مانند ام اس ، بیماری هایی هستند که در آنها دستگاه ایمنی بدن به اشتباه خود بدن را هدف حمله قرار می دهد.
مطالعه محققان مرکز تحقیقات بیماری های خود ایمن آمریکا نشان می دهد که چاقی در بروز حملات بیماری های خودایمنی، نقش مهمی ایفا می کند.
بر اساس این مطالعه، چاقی ظرفیت محافظتی بدن را کاهش می دهد و محیطی مناسب برای بروز بیماری های خودایمن فراهم می سازد.
به گفته دانشمندان، تاکنون عواملی مانند عفونت ها، سیگار، آفت کش ها و کمبود ویتامین به عنوان آغازگر بیماری های خود ایمن شناخته شده اند، ولی محققان می گویند باید به این عوامل چاقی را نیز افزود.
طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، تقریبا 35 درصد از جمعیت جهان اضافه وزن دارند و یا چاق هستند و بیش از 10 بیماری خودایمن شناخته شده اند که با افزایش وزن ارتباط دارند. بنابراین بررسی دخالت چاقی در پاتولوژی چنین بیماری هایی حیاتی است.
از جمله بیماری های خود ایمن می توان به بیماری کرون و ام اس اشاره کرد.
بیماری کرون از بیماری های التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص می شود و می تواند هر قسمتی از لوله گوارش را درگیر کند. بیماری می تواند تمام لایه های روده را درگیر سازد و حتی موجب فیبروز شود.
بیماری ام.اس (مولیتپل اسکلروزیس ) یکی از شایع ترین بیماری های سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) است و بر اثر تخریب غلاف میلین ایجاد می شود.
میلین غلافی است که فیبرهای عصبی را احاطه می کند و در انتقال سریع امواج عصبی نقش بسیار مهمی دارد.
در حالت طبیعی با وجود این غلاف، امواج عصبی به سرعت منتقل شده و موجب توانایی بدن در ایجاد حرکات هماهنگ و موزون می گردند.
در بیماری ام اس، این غلاف عصبی به تدریج تخریب می شود و بدین ترتیب امواج عصبی از مغز به خوبی منتقل نمی شود و علایم مختلف بیماری ام.اس ظاهر می شود.
این بیماری مسری نبوده و از دسته بیماری های ارثی هم محسوب نمی شود، اما نقش ژنتیک در ایجاد آن تایید شده است.
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما شیوه های درمان موجود در تغییر سرعت روند بیماری موثر هستند.
درمان بیماری های خودایمنی
افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی باید عادات سالمی مانند انجام مداوم ورزش، برنامه غذایی مناسب و داشتن خواب کافی را برگزینند.
از دیگر کارهایی که در درمان این بیماری‌ها انجام می‌شود، کار روی سلول‌های بنیادی مغز استخوان است. سلول‌های بنیادی روی محیط کشت رشد داده شده و سپس به سلول‌های مختلف که می‌توانند در مهار یا درمان بیماری‌های خودایمن مورد استفاده قرار گیرند، تمایز می‌یابند.
اینکه چرا از سلول‌های بنیادی استفاده می‌شود این است که از یک طرف سلول‌های بنیادی مغز استخوان خودشان موادی ترشح می‌کنند که سیستم ایمنی را مهار می‌کند و از طرف دیگر اگر بتوان آن را به سلول‌هایی که توسط بیماری خودایمن تخریب شده‌اند، تمایز داد، می‌توان آنها را جایگزین بافت آسیب‌دیده کرد، مثل درمان ام‌اس یا دیابت نوع یک.
مطالعه محققان مرکز تحقیقات بیماری های خود ایمن آمریکا نشان می دهد که چاقی در بروز حملات بیماری های خودایمنی، نقش مهمی ایفا می کند.
بر اساس این مطالعه، چاقی ظرفیت محافظتی بدن را کاهش می دهد و محیطی مناسب برای بروز بیماری های خودایمن فراهم می سازد.
به گفته دانشمندان، تاکنون عواملی مانند عفونت ها، سیگار، آفت کش ها و کمبود ویتامین به عنوان آغازگر بیماری های خود ایمن شناخته شده اند، ولی محققان می گویند باید به این عوامل چاقی را نیز افزود.
طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، تقریبا 35 درصد از جمعیت جهان اضافه وزن دارند و یا چاق هستند و بیش از 10 بیماری خودایمن شناخته شده اند که با افزایش وزن ارتباط دارند. بنابراین بررسی دخالت چاقی در پاتولوژی چنین بیماری هایی حیاتی است.
از جمله بیماری های خود ایمن می توان به بیماری کرون و ام اس اشاره کرد.
بیماری کرون از بیماری های التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص می شود و می تواند هر قسمتی از لوله گوارش را درگیر کند. بیماری می تواند تمام لایه های روده را درگیر سازد و حتی موجب فیبروز شود.
بیماری ام اس مسری نبوده و از دسته بیماری های ارثی هم محسوب نمی شود، اما نقش ژنتیک در ایجاد آن تایید شده است
بیماری ام.اس (مولیتپل اسکلروزیس ) یکی از شایع ترین بیماری های سیستم اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) است و بر اثر تخریب غلاف میلین ایجاد می شود.
میلین غلافی است که فیبرهای عصبی را احاطه می کند و در انتقال سریع امواج عصبی نقش بسیار مهمی دارد.
در حالت طبیعی با وجود این غلاف، امواج عصبی به سرعت منتقل شده و موجب توانایی بدن در ایجاد حرکات هماهنگ و موزون می گردند.
در بیماری ام اس، این غلاف عصبی به تدریج تخریب می شود و بدین ترتیب امواج عصبی از مغز به خوبی منتقل نمی شود و علایم مختلف بیماری ام.اس ظاهر می شود.
این بیماری مسری نبوده و از دسته بیماری های ارثی هم محسوب نمی شود، اما نقش ژنتیک در ایجاد آن تایید شده است.
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما شیوه های درمان موجود در تغییر سرعت روند بیماری موثر هستند.
درمان بیماری های خودایمنی
افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی باید عادات سالمی مانند انجام مداوم ورزش، برنامه غذایی مناسب و داشتن خواب کافی را برگزینند.
از دیگر کارهایی که در درمان این بیماری‌ها انجام می‌شود، کار روی سلول‌های بنیادی مغز استخوان است. سلول‌های بنیادی روی محیط کشت رشد داده شده و سپس به سلول‌های مختلف که می‌توانند در مهار یا درمان بیماری‌های خودایمن مورد استفاده قرار گیرند، تمایز می‌یابند.
اینکه چرا از سلول‌های بنیادی استفاده می‌شود این است که از یک طرف سلول‌های بنیادی مغز استخوان خودشان موادی ترشح می‌کنند که سیستم ایمنی را مهار می‌کند و از طرف دیگر اگر بتوان آن را به سلول‌هایی که توسط بیماری خودایمن تخریب شده‌اند، تمایز داد، می‌توان آنها را جایگزین بافت آسیب‌دیده کرد، مثل درمان ام‌اس یا دیابت نوع یک.
فرآوری: نیره ولدخانی
بخش سلامت تبیان