می: شراب قرمز
باده: شراب به طور کل
نبیذ: می خرما
سیکی: می پرمایه و گیرا
صهبا: می سفید
مُل: لیکور، می معمولی را هم میگویند
بگماز: گونه‌ای می
***نام انواع ظروفی که در زبان فارسی برای نوشیدن شراب و برخی دیگر از نوشیدنی‌های الکلی به کار می‌رود:
پیک: لیوانک شیشه‌ای عرق خوری
چَتوَر: بطری به اندازه یک چهارم شیشه‌های معمولی، چتول هم میگویند
پیمانه: لیوان باده خوری، رطل هم میگویند
جام: لیوان شیشه‌ای باده خوری
پیاله: کاسه کوچک بی پایه
تغار: آوند نسبتآ کوچک
مینا: شیشه باده خوری
ساغر: کاسه پایه دار
سبو: کاسه سفالی دسته دار
سبوچه: سبوی کوچک
تُنگ: آوند شیشه‌ای گردن باریک، صراحی هم گفته اند.
سَکره: تنگ سفالین بزرگ (از گویش لارستانی)
هَسی: تشت سفالین (از گویش لارستانی)
تَکوک: آوندهایی که به شکل جانوران درست می‌شده.
ساتگین: آوند شیشه‌ای بزرگ و استوار باده خوری
زیغال: جام شکم بزرگ یک نفره، قدح هم گفته اند.
پارچ: کاسه‌ای بزرگ که دور میگردانند.
قرابه: آوند شیشه‌ای شکم بزرگ
چمانه: نیم-کدوی تراشیده و نگارینی که با آن می میخوردند.
کوزه: آوند سفالین نسبتآ بزرگ
خُم: بزرگترین آوند باده سازی و باده خوری (در اصل خُنب بوده)
خمره: همان خم
بشکه:ضرف نسبتا حجیم
شرابه: بشکه شراب
تهیه کننده : محمد حسین بر