نگذارید دلـخوری های کـوچک بـزرگ شـوند
گرچه روابط میان همسران در جامعه امروزی در معرض خطرهای عمده ای مانند خیانت، اعتیاد، سوءاستفاده و مانند اینهاست، اما گاهی مشکلاتی کوچک رابطه عاشقانه میان همسران را تحت تاثیر قرار می دهد...
این مسایل جزئی از جوراب های کثیف رها شده در اتاق گرفته تا سروصدای زیاد هنگام غذا خوردن، ممکن است به شیوه ای پنهان در درازمدت رابطه میان زوج را تحت تاثیر قرار دهد و صمیمیت میان آنها را از بین ببرد. البته دلخور شدن از رفتارهای طرف مقابل در روابط انسانی اجتناب ناپذیر است و اصولا نمی توان انسانی را یافت که همه عادت ها و سلایقش دقیقا مانند خود ما باشد. یکی از مشکلات بنیادی در روابط میان همسران، یافتن شیوه هایی برای مصالحه با همسر و کنار آمدن با عادت های آزارنده اوست به نحوی که پیوند زناشویی پایدار بماند. خیلی وقت ها هنگامی که زندگی مشترک دو نفر به بن بست می رسد، علت مجادله های آنها نه بر سر موضوعات بزرگ، بلکه تفاوت های جزئی در سبک رفتاری شان است. ما بسیاری از رفتارهایمان را از والدینمان می آموزیم و این الگوها ریشه عمیقی در ذهنمان دارد و تغییر آنها مشکل است. گاهی یک جوراب کثیف که کف اتاق افتاده، فقط جورابی روی زمین است. اما به خصوص در زوج هایی که مدت طولانی با هم زندگی کرده اند، این بی توجهی ممکن است نشانه ای از مشکلات عمیق تر باشد. رفتارهای آزارنده جزئی باعث دلخوری می شوند اما معنای عمیق تری ندارند.
چنین رفتارهایی ممکن است شما را عصبانی کنند، اما آسیب رسان نیستند. اما گاهی این مشکلات کوچک به هم می پیوندند و نیروی قدرتمندی ایجاد می کنند که معنای متفاوتی را در ذهن شما به وجود می آورد. در این وضعیت این رفتارهای جزئی از نظر شما نشانه ای از یک نقص شخصیتی یا خطای اخلاقی است. مثلا ممکن است همسرتان علاقه ای به بحث درباره رویدادهای روزانه نداشته باشد و هنگامی که شما می خواهید در مورد اتفاق های مهم روز با او گفت و گو کنید، حرفتان را قطع کند و به موضوعی دیگر بپردازد ولی ممکن است این کار باعث شود فکر کنید همسرتان خودخواه و خودمحور است و پیش از هر چیز به نیازهای خودش فکر می کند. پس به تدریج به دنبال شواهد دیگری در تایید نظرتان درباره خودخواهی همسرتان می گردید و البته این شواهد را هم پیدا می کنید. شیوه دریافت شما در طول زمان تغییر می کند؛ همسرتان که او را فوق العاده می دانستید، کم کم از چشمتان می افتد...
اگر بخواهید رابطه تان با همسرتان ادامه پیدا کند، لازم است چیزی تغییر کند و آن خود شما هستید! هر موضوع آزاردهنده ای در روابط میان همسران مانند یک جاده دوطرفه است. هریک از همسران به چیزی که از دیگری به دست می آورد، متمرکز می شود، نه بر چیزی که به دیگری می دهد. حذف این موانع آزاردهنده به هر دوی شما و چگونگی تفسیرتان از این مشکلات بستگی دارد. دختری که از دوران کودکی یادش می آمد پدرش همیشه خرخر می کرده، از مادرش سوال کرد چطور این وضعیت را تحمل کرده است؟ و او پاسخ داد: «هنگامی که صدای خرخرش را می شنیدم، می فهمیدم سالم و زنده به خانه رسیده است!»
بنابراین واکنش ما به عامل آزاردهنده، از شدت آن عامل اهمیت بیشتری دارد. خرخرکردن همسر به خودی خود مشکلی در روابط ایجاد نمی کند، مشکل معنایی است که شما به آن می دهید. ممکن است هر کدام از ما عملی را عمدی یا تصادفی، آگاهانه یا ناآگاهانه، یک امر شخصی کم اهمیت یا نشانه ای از بی توجهی دیگران به خودمان بشماریم وقتی به چیزی که می خواهیم نمی رسیم، به تفسیر وضعیت می پردازیم. تفسیر ما ممکن است این باشد: «به قدر کافی مرا دوست نداری. اگر واقعا به فکرم بودی با این رفتارهای آزاردهنده، عصبی ام نمی کردی.» متاسفانه بسیاری از ما رفتارهایمان را بدون اینکه در موردشان فکر کنیم، انجام می دهیم. اینکه در همه اوقات به واکنش دیگران به رفتارهایمان توجه داشته باشیم، مطلوب است، اما افرا د خیلی وقت ها رفتارهای «خودکاری» انجام می دهند که خودمحورانه و بر مبنای عادت هایشان است و در انجام آنها به افراد دیگر توجهی ندارند.
گرچه روابط میان همسران در جامعه امروزی در معرض خطرهای عمده ای مانند خیانت، اعتیاد، سوءاستفاده و مانند اینهاست، اما گاهی مشکلاتی کوچک رابطه عاشقانه میان همسران را تحت تاثیر قرار می دهد...
این مسایل جزئی از جوراب های کثیف رها شده در اتاق گرفته تا سروصدای زیاد هنگام غذا خوردن، ممکن است به شیوه ای پنهان در درازمدت رابطه میان زوج را تحت تاثیر قرار دهد و صمیمیت میان آنها را از بین ببرد. البته دلخور شدن از رفتارهای طرف مقابل در روابط انسانی اجتناب ناپذیر است و اصولا نمی توان انسانی را یافت که همه عادت ها و سلایقش دقیقا مانند خود ما باشد. یکی از مشکلات بنیادی در روابط میان همسران، یافتن شیوه هایی برای مصالحه با همسر و کنار آمدن با عادت های آزارنده اوست به نحوی که پیوند زناشویی پایدار بماند. خیلی وقت ها هنگامی که زندگی مشترک دو نفر به بن بست می رسد، علت مجادله های آنها نه بر سر موضوعات بزرگ، بلکه تفاوت های جزئی در سبک رفتاری شان است. ما بسیاری از رفتارهایمان را از والدینمان می آموزیم و این الگوها ریشه عمیقی در ذهنمان دارد و تغییر آنها مشکل است. گاهی یک جوراب کثیف که کف اتاق افتاده، فقط جورابی روی زمین است. اما به خصوص در زوج هایی که مدت طولانی با هم زندگی کرده اند، این بی توجهی ممکن است نشانه ای از مشکلات عمیق تر باشد. رفتارهای آزارنده جزئی باعث دلخوری می شوند اما معنای عمیق تری ندارند.
چنین رفتارهایی ممکن است شما را عصبانی کنند، اما آسیب رسان نیستند. اما گاهی این مشکلات کوچک به هم می پیوندند و نیروی قدرتمندی ایجاد می کنند که معنای متفاوتی را در ذهن شما به وجود می آورد. در این وضعیت این رفتارهای جزئی از نظر شما نشانه ای از یک نقص شخصیتی یا خطای اخلاقی است. مثلا ممکن است همسرتان علاقه ای به بحث درباره رویدادهای روزانه نداشته باشد و هنگامی که شما می خواهید در مورد اتفاق های مهم روز با او گفت و گو کنید، حرفتان را قطع کند و به موضوعی دیگر بپردازد ولی ممکن است این کار باعث شود فکر کنید همسرتان خودخواه و خودمحور است و پیش از هر چیز به نیازهای خودش فکر می کند. پس به تدریج به دنبال شواهد دیگری در تایید نظرتان درباره خودخواهی همسرتان می گردید و البته این شواهد را هم پیدا می کنید. شیوه دریافت شما در طول زمان تغییر می کند؛ همسرتان که او را فوق العاده می دانستید، کم کم از چشمتان می افتد...
اگر بخواهید رابطه تان با همسرتان ادامه پیدا کند، لازم است چیزی تغییر کند و آن خود شما هستید! هر موضوع آزاردهنده ای در روابط میان همسران مانند یک جاده دوطرفه است. هریک از همسران به چیزی که از دیگری به دست می آورد، متمرکز می شود، نه بر چیزی که به دیگری می دهد. حذف این موانع آزاردهنده به هر دوی شما و چگونگی تفسیرتان از این مشکلات بستگی دارد. دختری که از دوران کودکی یادش می آمد پدرش همیشه خرخر می کرده، از مادرش سوال کرد چطور این وضعیت را تحمل کرده است؟ و او پاسخ داد: «هنگامی که صدای خرخرش را می شنیدم، می فهمیدم سالم و زنده به خانه رسیده است!»
بنابراین واکنش ما به عامل آزاردهنده، از شدت آن عامل اهمیت بیشتری دارد. خرخرکردن همسر به خودی خود مشکلی در روابط ایجاد نمی کند، مشکل معنایی است که شما به آن می دهید. ممکن است هر کدام از ما عملی را عمدی یا تصادفی، آگاهانه یا ناآگاهانه، یک امر شخصی کم اهمیت یا نشانه ای از بی توجهی دیگران به خودمان بشماریم وقتی به چیزی که می خواهیم نمی رسیم، به تفسیر وضعیت می پردازیم. تفسیر ما ممکن است این باشد: «به قدر کافی مرا دوست نداری. اگر واقعا به فکرم بودی با این رفتارهای آزاردهنده، عصبی ام نمی کردی.» متاسفانه بسیاری از ما رفتارهایمان را بدون اینکه در موردشان فکر کنیم، انجام می دهیم. اینکه در همه اوقات به واکنش دیگران به رفتارهایمان توجه داشته باشیم، مطلوب است، اما افرا د خیلی وقت ها رفتارهای «خودکاری» انجام می دهند که خودمحورانه و بر مبنای عادت هایشان است و در انجام آنها به افراد دیگر توجهی ندارند.