هاینریش هاینه ( نويسنده آلماني )

[melika]

کریستین یوهان هاینریش هاینه (به آلمانی: Christian Johann Heinrich Heine) (رادهٔ ۱۳ دسامبر ۱۷۹۷ در دوسلدورف ؛ درگذشتهٔ ۱۷ فوریه ۱۸۵۶ در پاریس)، یکی از مشهورترین شاعران و خبرنگاران آلمانی در سده ۱۹ (میلادی) بود.

 

[melika]

زندگی
هاینه در یک خانواده آلمانی‌شدهٔ یهودی در دوسلدرف زاده شد و زندگی حرفه‌ای خود را با تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه‌های گوتینگن، بن و برلین آغاز کرد. بعدها ولی به ادبیات بیشتر علاقه‌مندی پیدا کرد و با این وجود، تحصیلاتش در رشته حقوق را سال ۱۸۲۵ به پایان رسانید. در همین زمان نیز او از یهودیت به مسیحیت پروتستانی گروید، زیرا قبل از همه، در آلمان و اروپا عقاید فاشیستی ضدیهودیت در حال رشد بود.
هاینه سال ۱۸۳۱ ، آلمان را به قصد پاریس ترک کرد و تا پایان عمرش، زندگی خود را در پایتخت فرانسه گذرانید. در فرانسه او با نظریه‌پردازان سوسیالیسم آرمانشهری (Utopian socialism) از جمله کونت ساینت-سیمون همکار شد. انتقاد سیاسی او همچنین با نام «آلمان، یک داستان زمستانی» از طرف کارل مارکس در روزنامه فوروِرتس (Vorwärts) به چاپ رسید.

 

[melika]

آثار ادبی
هاینه بیشتر به خاطر اشعار غنایی‌اش مشهور شده‌است. او درضمن هم‌زمان ، شاعر رمانتیسیسم نیز بود. آثار او یکی از پرترجمه‌ترین نوشتارها در ادبیات آلمانی به شمار می‌روند.
هاینریش هاینه منظومه‌ای نیز با عنوان «فردوسی شاعر» در بزرگداشت شاهنامه و سراینده او دارد. او در این منظومه با اشاراتی به رنجی که فردوسی در سرودن شاهنامه کشید، بیش از همه به ستمی که در حق او روا داشتند پرداخته و از ناسپاسی سلطان محمود عزنوی بسیار گفته‌است و از پشیمانی دیرهنگام او. هاینه در ابیات پایانی منظومهٔ «فردوسیِ شاعر»، صحنهٔ دردناکی را به‌تصویر کشیده‌است: در حالی که صدای جرس کاروان هدایای سلطان محمود غزنوی و بانگ لااله‌الاالله شتررانان از بیرون دروازهٔ غربی شهر توس به‌گوش می‌رسد، کاروان تشییع جنازهٔ فردوسی از دروازهٔ شرقی شهر خارج می‌شود... (خسرو ناقد [۱]) [۲]
از آثار مشهور ادبی او عبارت هستند از:
سوگ‌نامه‌ها همراه با قسمت‌های غنایی (قسمتی از آن المنصور) (Tragödien nebst einem lyrischen Intermezzo)، ۱۸۲۳
تصویرهای سفر (Reisebilder)، ۱۸۲۶-۱۸۳۱
کتاب سروده‌ها (Buch der Lieder)، ۱۸۲۷
مدرسه رومانتیک (Die romantische Schule)، ۱۸۳۶
رابیِ باخاراخ (Der Rabbi von Bacharach)، ۱۸۴۰
آلمان، یک داستان زمستانی (Deutschland. Ein Wintermärchen)، ۱۸۴۴
هنگام به قدرت رسیدن نازیسم و سوزاندن کتاب‌ها در برلین سال ۱۹۳۳، در میان نوشتارهای سوخته شده، «المنصور» نوشته هاینریش هاینه نیز وجود داشت، که در آن نوشته شده بود:
« این ابتدای کار است. آنجا که کتاب‌ها را می‌سوزانند، انسان‌ها را نیز خواهند سوزاند. المنصور، ۱۸۲۱، مصرع ۲۴۳