هستی

[baroon]

هستی


رعد خروشان هستی را روشن می کند
نسیم دست نوازشی بر گیسوانم می دهد
و صورتم سیلی آرام آن را در آغوش می گیرد

چک چک باران روحم را تطهیر می دهد
و نگاهی نو به زمین می کنم

صدای قمری عاشقی که هو هو کنان می خواند...
عاشقانه هایش زیباست

درخت بیدی که مجنون است و
منتظر لیلی دیرینه خود که بگذرد...
منتظر است که او را در آغوش بگیرد

بار دیگر
نسیم شروع به وزیدن می کند
حال بید مجنون دستانش را باز می کند
چشمان خود را می بندد
و نسیم را در آغوش می گیرد

چشمانم را آرام باز می کنم
به بید می نگرم
سر بید پایین است
آری نسیم رفته است!



*رضا تاج آبادی*
​