baroon
متخصص بخش ادبیات
|
-
توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.
وسـایـل عکـاسـی
- شروع کننده موضوع baroon
- تاریخ شروع
baroon
متخصص بخش ادبیات
انواع فیـــــــــلترها
چشم انسان در برابر رنگ‌هاى مختلف داراى حساسيت‌هاى متفاوت است و آنها را با روشنى‌هاى کم و زياد احساس مى‌کند. در عکاسى سياه و سفيد رنگ‌هاى گوناگون به خاکسترى‌هاى روشن و تيره تبديل مى‌شود. در ساخت فيلم‌ها تلاش مى‌شود که ارزش برابر با اصل رنگ‌ها حفظ شود؛ اما گاهى اختلاف‌هايى ديده مى‌شود. مخصوصاً در رنگ آبى که تبديل به خاکسترى خيلى روشن و گاهى سفيد مى‌شود. هرگونه تغييرى در شرايط نورى موجب تغيير رفتار امولسيون فيلم شده و نتايج متفاوتى ببار مى‌آورد. در اين موارد فيلترها مى‌توانند راه‌حل مناسبى براى رفع اين نقيصه باشند و حاصل کار عکاسى را بهبود بخشند. علاوه بر اين جلوه‌هاى ويژهٔ مختلفى را مى‌توان با استفاده از فيلترهايى که به‌طور ويژه براى اين کار طراحى شده‌اند بدست آورد.
فيلترها اين امکان را فراهم مى‌سازد تا نور مشخص و انتخاب شده‌آى از آن عبور کند؛ دوم اينکه فيلتر از عبور برخى از نورهاى مشخص و انتخاب‌شده جلوگيرى مى‌کند. اما اين عبور و جذب نور بستگى به رنگ نور و نيز رنگ و نوع فيلتر خواهد داشت.
هر فيلترى داراى ضريب خاصى است که در نورسنجى بايد در نظر گرفته شود تا آن مقدار نورى که در موقع عبور از فيلتر جذب مى‌شود، جبران گردد. فيلترها هر چه تيره‌تر باشد، ضريب آن بالاتر خواهد بود. طرز بکار بستن فيلتر به اين صورت است که سرعت فيلم مورد استفاده را به ضريب فيلتر بايد تقسيم کرد و حاصل تقسيم را به‌عنوان سرعت فيلم، پايهٔ محاسبه قرار داد. فيلترها از سه ماده اصلى ساخته مى‌شوند: شيشه، ژلاتين و پلاستيک. بهترين ماده براى ساخت فيلتر شيشه است. فيلترهاى ژلاتينى نازک و انعطاف‌پذيرند و فيلترهاى پلاستيکى محکم و بادوام‌اند.
فيلترها را با استفاده از حروف، اعداد و اسم مشخص مى‌کنند.
به هر شکل فيلتر هنگامى مؤثر واقع مى‌شود که نورسنجى درست انجام شده باشد و ضريب فيلتر رعايت شده باشد.
چشم انسان در برابر رنگ‌هاى مختلف داراى حساسيت‌هاى متفاوت است و آنها را با روشنى‌هاى کم و زياد احساس مى‌کند. در عکاسى سياه و سفيد رنگ‌هاى گوناگون به خاکسترى‌هاى روشن و تيره تبديل مى‌شود. در ساخت فيلم‌ها تلاش مى‌شود که ارزش برابر با اصل رنگ‌ها حفظ شود؛ اما گاهى اختلاف‌هايى ديده مى‌شود. مخصوصاً در رنگ آبى که تبديل به خاکسترى خيلى روشن و گاهى سفيد مى‌شود. هرگونه تغييرى در شرايط نورى موجب تغيير رفتار امولسيون فيلم شده و نتايج متفاوتى ببار مى‌آورد. در اين موارد فيلترها مى‌توانند راه‌حل مناسبى براى رفع اين نقيصه باشند و حاصل کار عکاسى را بهبود بخشند. علاوه بر اين جلوه‌هاى ويژهٔ مختلفى را مى‌توان با استفاده از فيلترهايى که به‌طور ويژه براى اين کار طراحى شده‌اند بدست آورد.
فيلترها اين امکان را فراهم مى‌سازد تا نور مشخص و انتخاب شده‌آى از آن عبور کند؛ دوم اينکه فيلتر از عبور برخى از نورهاى مشخص و انتخاب‌شده جلوگيرى مى‌کند. اما اين عبور و جذب نور بستگى به رنگ نور و نيز رنگ و نوع فيلتر خواهد داشت.
هر فيلترى داراى ضريب خاصى است که در نورسنجى بايد در نظر گرفته شود تا آن مقدار نورى که در موقع عبور از فيلتر جذب مى‌شود، جبران گردد. فيلترها هر چه تيره‌تر باشد، ضريب آن بالاتر خواهد بود. طرز بکار بستن فيلتر به اين صورت است که سرعت فيلم مورد استفاده را به ضريب فيلتر بايد تقسيم کرد و حاصل تقسيم را به‌عنوان سرعت فيلم، پايهٔ محاسبه قرار داد. فيلترها از سه ماده اصلى ساخته مى‌شوند: شيشه، ژلاتين و پلاستيک. بهترين ماده براى ساخت فيلتر شيشه است. فيلترهاى ژلاتينى نازک و انعطاف‌پذيرند و فيلترهاى پلاستيکى محکم و بادوام‌اند.
فيلترها را با استفاده از حروف، اعداد و اسم مشخص مى‌کنند.
به هر شکل فيلتر هنگامى مؤثر واقع مى‌شود که نورسنجى درست انجام شده باشد و ضريب فيلتر رعايت شده باشد.
آخرین ویرایش:
baroon
متخصص بخش ادبیات
فیلم ها
فیلم‌های سیاه و سفید
فیلم‌های رنگی
کارکرد فيلم‌هاى امروزى با فيلم‌هاى عکاسى در قرن نوزدهم شباهت زيادى دارد. نور به‌وسيلهٔ بلورهاى ريزى به‌نام برومور نقره که معمولاً اندکى يدورنقره هم در آن موجود است، ضبط مى‌شود. اين بلورها در قشرى از ژلاتين شفاف که از پوست و استخوان حيوانات بدست مى‌آيد، قرار دارند. اين قسمت که امولسيون يا لايهٔ حساس گفته مى‌شود، به‌صورت ورقهٔ نازکى روى قشرى از مواد پلاستيکى که نگهدارندهٔ آن است، کشيده شده است.
فيلم‌ها يا سياه و سفيد هستند يا رنگى و فيلم‌هاى رنگى يا نگاتيفند يا پوزتيف (اسلايد).
درجه‌بندى فيلم‌ها براساس ميزان سرعت يا حساسيت فيلم است. هر چه حساسيت فيلم بيشتر باشد (ASA)، دانه‌هاى نقره درشت‌تر است؛ در نتيجه وقتى عکس بزرگ شود، دانه‌هاى درشت چاپ مى‌شوند و هر چه حساسيت کمتر باشد، مثلاً ۲۵ASA ، دانه‌ها ريزترند. در درجهٔ بالاى ASA (معيار مؤسسه استاندارد امريکا)، عکاس مى‌تواند در نور کمتر عکس بگيرد.
فيلم کند درجه حساسيت ۲۵ تا ۵۰ ASA دارد؛ فيلم متوسط ۱۰۰ASA تا ۲۰۰ دارد و در فيلم سريع حساسيت ۴۰۰ تا ۱۲۵۰ ASA است. بسته به نياز عکاس اين فيلم‌ها کاربرد پيدا مى‌کنند.
فيلم‌هاى سياه و سفيد
هر فيلمى داراى اين خواص است: سرعت که ويژگى مهم فيلم است؛ دانه‌بندى و قدرت تفکيک، حساسيت در برابر رنگ‌ها، دامنهٔ عمل و کنتراست.
روى جعبهٔ فيلم تنها سرعت و اندازه فيلم نوشته مى‌شود. اما قدرت تفکيک، دامنهٔ عمل و کنتراست فيلم هم به سرعت فيلم بستگى دارد.
هرچه فيلم کندتر باشد قدرت تفکيک بيشترى دارد. سرعت، دانه‌بندى و قدرت تفکيک ويژگى‌هايى است که ارتباط متقابل باهم دارند.
هرقدر موضوع داراى کنتراست کمترى باشد، دامنهٔ عمل فيلم وسيع‌تر خواهد بود و بالعکس. اکثر فيلم‌هاى سياه و سيد پان‌کروماتيک هستند. يعنى نسبت به تمامى رنگ‌هاى قابل رؤيت و نيز اشعه ماوراءبنفش حساس مى‌باشند. ويژگى فيلم‌هاى داراى حساسيت متوسط و کم (تا حدود ASA۶۴) گرين بسيار ريز و تضاد سايه روشن زياد آنهاست.
فيلم‌هايى که حساسيت آنها بين ۱۰۰ تا ۲۰۰ ASA باشد، استفاده رايجى دارند. با توجه به حساسيت اين فيلم‌ها عکسبردارى در شرايط مختلف به‌راحتى امکان‌پذير است و اندازه‌هاى دانه‌هاى امولسيون آن (گرين) نيز مناسب است و حتى براى بزرگ‌نمايى نيز نتيجهٔ خوبى بدست مى‌دهد. فيلم‌هاى با ASA۴۰۰ (سريع يا حساس) نيز امروزه به دليل دقت در ساختار، انعطاف‌پذيرى و نتيجه مطلوب کاربرد زيادى دارند.
فيلم‌هاى رنگى
فيلم‌هاى رنگى معمولاً در دو نوع ساخته مى‌شوند: فيلم‌هاى براى نور روز يا نور طبيعى و فيلم‌هاى براى نور مصنوعى يا نور چراغ.
در دوربين‌هاى کوچک و متوسط که از فيلم‌هاى حلقه‌اى استفاده مى‌شود، اين امکان وجود ندارد و بايد با استفاده از فيلتر مخصوص در هر موقعيت اين امکان را بوجود آورد.
فيلم‌هاى رنگى نگاتيو
رنگ‌هاى تصويرى که در روى اين فيلم‌ها ظاهر مى‌شود برعکس رنگ‌هاى موضوع است. سياهى‌ها سفيد و سفيدى‌ها سياه، سبزها ارغوانى و آبى‌ها زرد و سرخ‌ها فيروزه‌اى خواهد بود. وقتى از اين نگاتيو روى کاغذ حساس رنگى چاپ مى‌کنيم، رنگ‌ها دوباره معکوس مى‌شوند و رنگ اصلى موضوع پديدار مى‌شود.
فيلم‌هاى رنگى پوزيتيوا (اسلايد)
اين فيلم‌ها را برگردان (ريورسال) مى‌گويند. زيرا در موقع ظهور از نگاتيو به وضع پوزيتيو برمى‌گردند. فيلم‌هاى رنگى پوزيتيو يا فيلم اسلايد را بايد بعد از ظهور بريد و عکس‌ها را تک‌تک در قاب گذاشت تا براى نشان دادن با پروژکتور آماده شود.از اسلايدها به دو روش مى‌توان عکس رنگى تهيه کرد:
1. چاپ مستقيم روى کاغذهاى برگردان.
2. تهيهٔ نگاتيو رنگى از آن و چاپ به روش نگاتيو - پوزيتيو.
فيلم‌هاى رنگى قبل از گرفتن عکس و بعد از آن نياز به نگهدارى و مراقبت دارد. فيلم خام بايد در جاى خشک و خنگ نگهدارى شود و دو ساعت پيش از عکسبردارى در حرارت عادى محيط قرار گيرد. پس از عکسبردارى نيز در اولين زمان ممکن ظاهر شود.
آخرین ویرایش:
baroon
متخصص بخش ادبیات
فلاش
يک عکس خوب نياز به نور کافى و مؤثر دارد و اين انگيزه موجب ساخت فلاش شد. احتراق فلز منيزيم با ايجاد نورى خيره‌کننده اولين گام در اين مسير بود.
بعدها به‌جاى گرد منيزيم، آن‌را به‌شکل سيم نازکى در آوردند که پس از آتش گرفتن مى‌سوخت و نور سفيد و خيره‌کننده‌اى پخش مى‌کرد. و بعد سيم‌ها را خيلى باريک کردند و داخل حبابى قرار دادند، مثل لامپ‌هاى معمولى و با اتصال سيم به يک باترى معمولي، جرقه‌اى در نوک سيم ايجاد مى‌شد و سيم مشتعل شده و تارهاى منيزيم را فرا مى‌گرفت. همهٔ اين اعمال در مقابل چشم، تنها يک جرقه ديده ميشد. اين لامپ‌ها يک بار مصرفند.
لامپ فلاش منيزيم ، يا لامپ فلاش يک بار مصرف
در فلاش‌هاى امروزي، مقدار نورى که ساطع مى‌شود، از قبل انداز‌ە‌گيرش شده و بايد هماهنگى دقيقى بين شاتر و فلاش وجود داشته باشد.
- فلاش‌هاى الکترونيک: اين نوع فلاش‌ها از سال ۱۹۴۵ م به بازار آمد. اين نوع فلاش‌ها از محفظه‌اى پرگاز تشکيل شده که نور زيادى ساطع مى‌کند و هزاران عکس را مى‌توان با آنها تهيه کرد. منبع تغذيهٔ اين فلاش‌ها يا برق شهرى است يا باترى.
معمولاً در پشت فلاش‌ها، جدول تنظيم ميزان صحيح نوردهى با توجه به فاصلهٔ فلاش تا موضوع قيد شده است.
- فتوفلاد: اين نور مصنوعى برخلاف فلاش که لحظه‌اى و موقت است، مى‌تواند به‌طور مداوم و ساعت‌ها صحنه را روشن کند. منبع اين نورها، برق شهرى است.
يک عکس خوب نياز به نور کافى و مؤثر دارد و اين انگيزه موجب ساخت فلاش شد. احتراق فلز منيزيم با ايجاد نورى خيره‌کننده اولين گام در اين مسير بود.
بعدها به‌جاى گرد منيزيم، آن‌را به‌شکل سيم نازکى در آوردند که پس از آتش گرفتن مى‌سوخت و نور سفيد و خيره‌کننده‌اى پخش مى‌کرد. و بعد سيم‌ها را خيلى باريک کردند و داخل حبابى قرار دادند، مثل لامپ‌هاى معمولى و با اتصال سيم به يک باترى معمولي، جرقه‌اى در نوک سيم ايجاد مى‌شد و سيم مشتعل شده و تارهاى منيزيم را فرا مى‌گرفت. همهٔ اين اعمال در مقابل چشم، تنها يک جرقه ديده ميشد. اين لامپ‌ها يک بار مصرفند.
لامپ فلاش منيزيم ، يا لامپ فلاش يک بار مصرف
دو نوع فلاش الکترونيک ، متوسط و کوچک
در فلاش‌هاى امروزي، مقدار نورى که ساطع مى‌شود، از قبل انداز‌ە‌گيرش شده و بايد هماهنگى دقيقى بين شاتر و فلاش وجود داشته باشد.
- فلاش‌هاى الکترونيک: اين نوع فلاش‌ها از سال ۱۹۴۵ م به بازار آمد. اين نوع فلاش‌ها از محفظه‌اى پرگاز تشکيل شده که نور زيادى ساطع مى‌کند و هزاران عکس را مى‌توان با آنها تهيه کرد. منبع تغذيهٔ اين فلاش‌ها يا برق شهرى است يا باترى.
معمولاً در پشت فلاش‌ها، جدول تنظيم ميزان صحيح نوردهى با توجه به فاصلهٔ فلاش تا موضوع قيد شده است.
- فتوفلاد: اين نور مصنوعى برخلاف فلاش که لحظه‌اى و موقت است، مى‌تواند به‌طور مداوم و ساعت‌ها صحنه را روشن کند. منبع اين نورها، برق شهرى است.
آخرین ویرایش:
baroon
متخصص بخش ادبیات
دوربين عکاسى
دانشمندان نخستين بار در جعبهٔ تاريک بود که موفق به ديدن تصوير شدند و براى ثبت و ضبط آن کوشيدند. جعبه تاريک محفظه‌اى است که يک سمت آن سوراخ ريزى دارد که نور را به داخل جعبه هدايت مى‌کند. شعاع‌هاى نور وقتى به ديوارهٔ انتهاى جعبه که روبروى سوراخ است، مى‌تابند، تصوير معکوسى تشکيل مى‌شود.
دوربين در آغاز چيزى نبود جز همين اتاق تاريک و به‌تدريج پيچيده‌تر و کامل‌تر شد. امروزه دوربين دستگاهى است مکانيکى - الکترونيکى که عمل کنترل و تنظيم نور را انجام مى‌دهد. تمام دوربين‌هاى مختلفى که امروزه در دسترس همگان قرار دارد در اساس با هم مشابه هستند. دوربين‌هاى عکاسى در واقع شبيه چشم انسان کار مى‌کند. در سال‌هاى اخير در ساختمان دوربين پيشرفت‌هاى زيادى حاصل شده است.
دانشمندان نخستين بار در جعبهٔ تاريک بود که موفق به ديدن تصوير شدند و براى ثبت و ضبط آن کوشيدند. جعبه تاريک محفظه‌اى است که يک سمت آن سوراخ ريزى دارد که نور را به داخل جعبه هدايت مى‌کند. شعاع‌هاى نور وقتى به ديوارهٔ انتهاى جعبه که روبروى سوراخ است، مى‌تابند، تصوير معکوسى تشکيل مى‌شود.
دوربين در آغاز چيزى نبود جز همين اتاق تاريک و به‌تدريج پيچيده‌تر و کامل‌تر شد. امروزه دوربين دستگاهى است مکانيکى - الکترونيکى که عمل کنترل و تنظيم نور را انجام مى‌دهد. تمام دوربين‌هاى مختلفى که امروزه در دسترس همگان قرار دارد در اساس با هم مشابه هستند. دوربين‌هاى عکاسى در واقع شبيه چشم انسان کار مى‌کند. در سال‌هاى اخير در ساختمان دوربين پيشرفت‌هاى زيادى حاصل شده است.
baroon
متخصص بخش ادبیات
نورسنج
اختراع نورسنج بعد از دوربين عکاسى اتفاق افتاد. نورسنج اوليه يک پرتوسنج واين بود؛ که در آن يک تکهٔ کوچک کاغذ حساس در ميان ناحيه‌هاى قياسى خاکسترى مايل به سبز مى‌چرخيد. که يکى براى نور خورشيد و ديگرى براى روشنايى کم ساخته شده بود. اين نورسنج بسيار دقيق بود.
نورسنج دستگاهى است که کمّيت نور را مى‌سنجد و برحسب قدرت فيلم، سرعت / دياگرام مناسب و قابل استفاده را نشان مى‌دهد.
در نورسنج‌هاى مستقل باترى‌دار،حساسيت خيلى زياد است؛ حتى در نورهاى ضعيف‌تر از يک لوکس نيز مى‌توانند عمل نمايند. مزيت اين نورسنج‌ها حساسيت زياد آنهاست و مشکل آنها تنها لزوم تعويض باترى است.
نوع ديگر نورسنج‌هاى مستقل، نورسنج‌هاى سِلِنيوم است که کاربرد کمترى نسبت به نورسنج‌هاى باترى‌دار دارد.
نورسنج باترى دار،نماى بيرونى آن و آنسان که راديوگرافى درون آن را ديده است.
امروزه غالب دوربين‌ها مجهز به سيستم نورسنجى خودکار هستند که در بدنهٔ دوربين قرار دارد و ميزان دقيق نوردهى را تشخيص مى‌دهند. نورسنجى در اين نوع هميشه به روش نور منعکس صورت مى‌گيرد که بعد از گذشتن از عدسى انجام مى‌شود. در دوربين‌هاى پيشرفته‌تر، محاسبهٔ نور در کناره‌هاى تصوير نيز انجام مى‌شود. در دفترچهٔ راهنماى دوربين‌ها معمولاً توضيحات مفصلى راجع به طرز استفاده از نورسنج نوشته شده که بايد مورد توجه قرار گيرد. اين نوع نورسنج‌ها به نورسنجى از داخل عدسى معروفند. نحوهٔ کار اين نورسنج‌ها به اين ترتيب است که نور منعکس شده از صحنه را دريافت مى‌کنند و براساس يک تن مايهٔ خاکسترى رنگ متوسط براى عکس نهايي، درجاتى را مشخص مى‌کنند.
نورسنجى يکى از عوامل مهم در هنر عکاسى است. دستگاه‌هايى که مجهز به نورسنج داخلى هستند با انتخاب يک عامل، عامل دوم را تنظيم مى‌نمايند. فرضاً اگر دياگرام قبلاً انتخاب شود، دستگاه نورسنج، سرعت شاتر را تنظيم مى‌کند.
در گذشته نورسنج‌هاى مستقل بکار مى‌رفتند ولى امروز حتى بعضى از دستگاه‌هاى عکاسى حرفه‌اى نيز مجهز به نورسنج داخلى هستند. اما عکاسان حرفه‌اى ترجيح مى‌دهند که وقتى از دستگاه‌هاى بزرگ استفاده مى‌کنند از نورسنج جداگانه استفاده کنند.
هنگامى‌که از تلاش الکترونيک به‌عنوان منبع نور در عکاسى استفاده مى‌شود، با عاملى به‌نام عدد راهنما سروکار خواهد بود که اين عدد براى هر فلاش با در نظر گرفتن حساسيت فيلم مورد استفاده داراى مقدار ثابتى است. اين اعداد توسط کارخانه سازنده دستگاه فلاش به‌صورت جدول در اختيار مصرف‌کنندگان قرار مى‌گيرد و با يک روش ساده، به‌کمک اين عدد و يک عمل تقسيم، ديافراگم مورد لزوم به‌دست مى‌آيد.
اختراع نورسنج بعد از دوربين عکاسى اتفاق افتاد. نورسنج اوليه يک پرتوسنج واين بود؛ که در آن يک تکهٔ کوچک کاغذ حساس در ميان ناحيه‌هاى قياسى خاکسترى مايل به سبز مى‌چرخيد. که يکى براى نور خورشيد و ديگرى براى روشنايى کم ساخته شده بود. اين نورسنج بسيار دقيق بود.
نورسنج دستگاهى است که کمّيت نور را مى‌سنجد و برحسب قدرت فيلم، سرعت / دياگرام مناسب و قابل استفاده را نشان مى‌دهد.
در نورسنج‌هاى مستقل باترى‌دار،حساسيت خيلى زياد است؛ حتى در نورهاى ضعيف‌تر از يک لوکس نيز مى‌توانند عمل نمايند. مزيت اين نورسنج‌ها حساسيت زياد آنهاست و مشکل آنها تنها لزوم تعويض باترى است.
نوع ديگر نورسنج‌هاى مستقل، نورسنج‌هاى سِلِنيوم است که کاربرد کمترى نسبت به نورسنج‌هاى باترى‌دار دارد.
نورسنج باترى دار،نماى بيرونى آن و آنسان که راديوگرافى درون آن را ديده است.
امروزه غالب دوربين‌ها مجهز به سيستم نورسنجى خودکار هستند که در بدنهٔ دوربين قرار دارد و ميزان دقيق نوردهى را تشخيص مى‌دهند. نورسنجى در اين نوع هميشه به روش نور منعکس صورت مى‌گيرد که بعد از گذشتن از عدسى انجام مى‌شود. در دوربين‌هاى پيشرفته‌تر، محاسبهٔ نور در کناره‌هاى تصوير نيز انجام مى‌شود. در دفترچهٔ راهنماى دوربين‌ها معمولاً توضيحات مفصلى راجع به طرز استفاده از نورسنج نوشته شده که بايد مورد توجه قرار گيرد. اين نوع نورسنج‌ها به نورسنجى از داخل عدسى معروفند. نحوهٔ کار اين نورسنج‌ها به اين ترتيب است که نور منعکس شده از صحنه را دريافت مى‌کنند و براساس يک تن مايهٔ خاکسترى رنگ متوسط براى عکس نهايي، درجاتى را مشخص مى‌کنند.
نورسنجى يکى از عوامل مهم در هنر عکاسى است. دستگاه‌هايى که مجهز به نورسنج داخلى هستند با انتخاب يک عامل، عامل دوم را تنظيم مى‌نمايند. فرضاً اگر دياگرام قبلاً انتخاب شود، دستگاه نورسنج، سرعت شاتر را تنظيم مى‌کند.
در گذشته نورسنج‌هاى مستقل بکار مى‌رفتند ولى امروز حتى بعضى از دستگاه‌هاى عکاسى حرفه‌اى نيز مجهز به نورسنج داخلى هستند. اما عکاسان حرفه‌اى ترجيح مى‌دهند که وقتى از دستگاه‌هاى بزرگ استفاده مى‌کنند از نورسنج جداگانه استفاده کنند.
هنگامى‌که از تلاش الکترونيک به‌عنوان منبع نور در عکاسى استفاده مى‌شود، با عاملى به‌نام عدد راهنما سروکار خواهد بود که اين عدد براى هر فلاش با در نظر گرفتن حساسيت فيلم مورد استفاده داراى مقدار ثابتى است. اين اعداد توسط کارخانه سازنده دستگاه فلاش به‌صورت جدول در اختيار مصرف‌کنندگان قرار مى‌گيرد و با يک روش ساده، به‌کمک اين عدد و يک عمل تقسيم، ديافراگم مورد لزوم به‌دست مى‌آيد.
baroon
متخصص بخش ادبیات
لوازم جانبى ديگر
در عکسبردارى شرايط مختلف، براى نتيجه‌گيرى بهتر، استفاده از وسايلى ضرورت مى‌يابد که بسيار متعدد و متنوع هستند.
آفتابگير يا سايه‌بان عدسى
آفتابگير حلقه‌اى است از جنس پلاستيک يا فلز که بر روى عدسى بسته مى‌شود و از تابش پرتوهاى مزاحم به سطح خارجى عدسى جلوگيرى مى‌کند.
دکلانشور
زمانى که عکاسى با سرعت کمتر از ۳۰/۱ ثانيه گرفته شود براى جلوگيرى از تأثير لرزش دست، دوربين را روى سه‌پايه سوار مى‌کنيم و از يک دکلانشور بلند و نرم بمنظور اطمينان بيشتر استفاده مى‌کنيم. براى مصارف عادي، يک دکلانشور ۲۵ سانتى‌مترى کفايت مى‌کند، ولى براى موارد خاص از دکلانشورهاى تا چندين متر نيز مى‌توان بهره برد. دکلانشور بلند سيمى است در ميان يک غلاف فنري.
سه‌پايه
در سرعت‌هاى کمتر از ۳۰/۱ ثانيه دوربين را بايد روى سه‌پايه سوار کرد. مخصوصاً اگر اسلايد گرفته شود. سه‌پايه بايد محکم، سبک و قدرت نگهدارى متناسب با وزن دوربين را داشته باشد.
در عکسبردارى شرايط مختلف، براى نتيجه‌گيرى بهتر، استفاده از وسايلى ضرورت مى‌يابد که بسيار متعدد و متنوع هستند.
آفتابگير يا سايه‌بان عدسى
آفتابگير حلقه‌اى است از جنس پلاستيک يا فلز که بر روى عدسى بسته مى‌شود و از تابش پرتوهاى مزاحم به سطح خارجى عدسى جلوگيرى مى‌کند.
دکلانشور
زمانى که عکاسى با سرعت کمتر از ۳۰/۱ ثانيه گرفته شود براى جلوگيرى از تأثير لرزش دست، دوربين را روى سه‌پايه سوار مى‌کنيم و از يک دکلانشور بلند و نرم بمنظور اطمينان بيشتر استفاده مى‌کنيم. براى مصارف عادي، يک دکلانشور ۲۵ سانتى‌مترى کفايت مى‌کند، ولى براى موارد خاص از دکلانشورهاى تا چندين متر نيز مى‌توان بهره برد. دکلانشور بلند سيمى است در ميان يک غلاف فنري.
سه‌پايه
در سرعت‌هاى کمتر از ۳۰/۱ ثانيه دوربين را بايد روى سه‌پايه سوار کرد. مخصوصاً اگر اسلايد گرفته شود. سه‌پايه بايد محکم، سبک و قدرت نگهدارى متناسب با وزن دوربين را داشته باشد.