پزشكان تاكيد دارند افزايش خطر حملات قلبي در زنان يائسه نه به علت يائسگي بلكه به دليل پير شدن بافت قلب و سلول‌هاي عروق سرخرگي است.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، دانا نانجاي وايديا استاديار پزشكي در دانشكده پزشكي دانشگاه جان هاپكينز و متخصص اصلي در اين آزمايشات، خاطرنشان كرد: اين يافته‌ها مي‌تواند كاربردهاي مفيدي در زمينه چگونگي ارزيابي سلامت قلب در زنان پس از يائسگي داشته باشد.
وي تصريح كرد: نتايج مطالعات ما معلوم كرد كه يائسگي نمي‌تواند فاكتوري تاثيرگذار در افزايش خطر حمله قلبي در زنان باشد. بلكه در واقع سلول‌هاي قلب و سرخرگ‌ها در سنين بالا مثل هر بافت ديگري در بدن به سوي پيري و فرسودگي مي‌روند و به همين خاطر است كه هر چه سن زنان بالاتر مي‌رود با هر سال افزايش سن خطر حمله قلبي نيز در آنها بيشتر مي‌شود.
به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس، اين متخصصان معتقد هستند كه سالخوردگي و پيري به تنهايي فاكتوري توجيه كننده براي افزايش خطر حمله قلبي در زنان سالمند است در حالي كه رسيدن زمان يائسگي همراه با تاثير تغييرات هورموني در اين دوره، نقشي در اين زمينه ندارد.
اين متخصصان آمار مرگ و مير افرادي را كه بين سالهاي 1916 تا 1945 در انگليس، ويلز و آمريكا متولد شده بودند، تجزيه و تحليل كردند و اين افراد را تا رسيدن به سن سالخوردگي تحت نظر داشتند.
اين مطالعه كه در مجله پزشكي انگليس به چاپ رسيده نشان داد يائسگي در افزايش نرخ مرگ ومير زنان نقشي ندارد.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، دانا نانجاي وايديا استاديار پزشكي در دانشكده پزشكي دانشگاه جان هاپكينز و متخصص اصلي در اين آزمايشات، خاطرنشان كرد: اين يافته‌ها مي‌تواند كاربردهاي مفيدي در زمينه چگونگي ارزيابي سلامت قلب در زنان پس از يائسگي داشته باشد.
وي تصريح كرد: نتايج مطالعات ما معلوم كرد كه يائسگي نمي‌تواند فاكتوري تاثيرگذار در افزايش خطر حمله قلبي در زنان باشد. بلكه در واقع سلول‌هاي قلب و سرخرگ‌ها در سنين بالا مثل هر بافت ديگري در بدن به سوي پيري و فرسودگي مي‌روند و به همين خاطر است كه هر چه سن زنان بالاتر مي‌رود با هر سال افزايش سن خطر حمله قلبي نيز در آنها بيشتر مي‌شود.
به گزارش خبرگزاري يونايتدپرس، اين متخصصان معتقد هستند كه سالخوردگي و پيري به تنهايي فاكتوري توجيه كننده براي افزايش خطر حمله قلبي در زنان سالمند است در حالي كه رسيدن زمان يائسگي همراه با تاثير تغييرات هورموني در اين دوره، نقشي در اين زمينه ندارد.
اين متخصصان آمار مرگ و مير افرادي را كه بين سالهاي 1916 تا 1945 در انگليس، ويلز و آمريكا متولد شده بودند، تجزيه و تحليل كردند و اين افراد را تا رسيدن به سن سالخوردگي تحت نظر داشتند.
اين مطالعه كه در مجله پزشكي انگليس به چاپ رسيده نشان داد يائسگي در افزايش نرخ مرگ ومير زنان نقشي ندارد.