يکي از معماهاي فيزيک مدرن پارادوکس دوقلوها است که توسط آلبرت انيشتين مطرح شد
پارادوکس دوقلوها که اولين بار بيش از 100 سال قبل توسط آلبرت انيشتين مطرح شده، در مورد تاثير سرعت نور بر زمان است. خود انيشتين براي توضيح اين مسئله مثال دو ساعت را مطرح مي کند يکي ساکن و ديگري در حال حرکت است. طبق قوانين فيزيک نسبيت عقربه هاي ساعتي که با سرعتي نزديک به سرعت نور در حرکت است کندتر از ساعتي که ثابت است پيش مي رود، به بيان ساده تر سرعت نور سبب کندي زمان مي گردد.
اما در عصر معاصر اين پارادوکس به اين ترتيب تشريح شده است که فرض کنيد دو برادر دو قلو داريم، يکي از آن دو در يک شاتل فضايي با سرعتي نزديک به سرعت نور در حال مسافرت است و ديگري در جاي خود بر روي زمين ثابت ايستاده است. پس از گذشت زمان کافي برادري که ثابت بر روي زمين ايستاده است در مقايسه با ديگري که در حال حرکت بوده پيرتر به نظر مي رسد.
پروفسور کاک در اين باره مي گويد :"اگر يکي از دوقلوها که در سفينه فضايي در حال مسافرت است، در نزديکترين ستاره که 4.45 سال نوري با زمين فاصله دارد، بتواند با سرعتي معادل 86 درصد سرعت نور حرکت کند، پس از بازگشت به محل اوليه خود در روي زمين، او پنج سال خواهد داشت، در حاليکه برادر دوقلويش که بر روي زمين باقي مانده بيش از 10 سال از عمرش خواهد گذشت."
بر طبق مطلب منتشر شده فوق، اين واقعيت که در اجسام متحرک زمان کندتر عمل مي کند، در طول ساليان گذشته با انجام آزمايشات متعدد تکرار شده و به اثبات رسيده است.
پارادوکسي که در اين قضيه وجود دارد، اين است که اگر دوقلويي که در زمين قرار دارد را در مقايسه با دوقلوي ديگر در حرکت فرض کنيم (و در واقع ديگري را ثابت بگيريم) ، او برادري است که بايد ديرتر پير شود.
هر چند انيشتين و دانشمندان ديگر تلاش بسياري براي حل اين معما انجام داده بودند، اما تا کنون هيچ يک از فرمول هاي بدست آمده نتوانسته بود پاسخ رضايت بخشي براي اين قضيه باشد.
اکنون يافته هاي پروفسور کک در ژورنال آنلاين بين المللي فيزيک نظري منتشر شده و در شماره آينده نسخه چاپي اين نشريه نيز قرار خواهد گرفت. او در اين باره مي گويد:
"من اين معما را با به کارگيري يک اصل علمي جديد در قالب نسبيت، که حرکت را بي ارتباط با اجسام منفرد تعريف مي کند حل نمودم. به عنوان مثال، مي توانيم ارتباط برادرهاي دوقلو را ستاره هاي واقع در دوردست در نظر بگيريم."
در حقيقت با استفاده از ارتباطات احتمالي، در روش پروفسور کک اينگونه فرض شده که کائنات خصوصيات کاملا مشابهي دارند و صرفنظر از اينکه در کجا قرار بگيرند، ويژگي کلي آنها با موقعيت تغيير نمي کند.
پروفسور کاک ادعا مي کند با جهاني شدن راه حلي که او براي پارادوکس دوقلوهاي انيشتين به اثبات رسانده، درک جوامع علمي از نسبيت افزايش خواهد يافت و حتي ممکن است تاثيراتي بر ارتباطات و کامپيوتر، خصوصا طراحي سيستم هاي ارتباطي با قابليت هاي بالاتر براي استفاده در عمليات فضايي داشته باشد.
پارادوکس دوقلوها که اولين بار بيش از 100 سال قبل توسط آلبرت انيشتين مطرح شده، در مورد تاثير سرعت نور بر زمان است. خود انيشتين براي توضيح اين مسئله مثال دو ساعت را مطرح مي کند يکي ساکن و ديگري در حال حرکت است. طبق قوانين فيزيک نسبيت عقربه هاي ساعتي که با سرعتي نزديک به سرعت نور در حرکت است کندتر از ساعتي که ثابت است پيش مي رود، به بيان ساده تر سرعت نور سبب کندي زمان مي گردد.
اما در عصر معاصر اين پارادوکس به اين ترتيب تشريح شده است که فرض کنيد دو برادر دو قلو داريم، يکي از آن دو در يک شاتل فضايي با سرعتي نزديک به سرعت نور در حال مسافرت است و ديگري در جاي خود بر روي زمين ثابت ايستاده است. پس از گذشت زمان کافي برادري که ثابت بر روي زمين ايستاده است در مقايسه با ديگري که در حال حرکت بوده پيرتر به نظر مي رسد.
پروفسور کاک در اين باره مي گويد :"اگر يکي از دوقلوها که در سفينه فضايي در حال مسافرت است، در نزديکترين ستاره که 4.45 سال نوري با زمين فاصله دارد، بتواند با سرعتي معادل 86 درصد سرعت نور حرکت کند، پس از بازگشت به محل اوليه خود در روي زمين، او پنج سال خواهد داشت، در حاليکه برادر دوقلويش که بر روي زمين باقي مانده بيش از 10 سال از عمرش خواهد گذشت."
بر طبق مطلب منتشر شده فوق، اين واقعيت که در اجسام متحرک زمان کندتر عمل مي کند، در طول ساليان گذشته با انجام آزمايشات متعدد تکرار شده و به اثبات رسيده است.
پارادوکسي که در اين قضيه وجود دارد، اين است که اگر دوقلويي که در زمين قرار دارد را در مقايسه با دوقلوي ديگر در حرکت فرض کنيم (و در واقع ديگري را ثابت بگيريم) ، او برادري است که بايد ديرتر پير شود.
هر چند انيشتين و دانشمندان ديگر تلاش بسياري براي حل اين معما انجام داده بودند، اما تا کنون هيچ يک از فرمول هاي بدست آمده نتوانسته بود پاسخ رضايت بخشي براي اين قضيه باشد.
اکنون يافته هاي پروفسور کک در ژورنال آنلاين بين المللي فيزيک نظري منتشر شده و در شماره آينده نسخه چاپي اين نشريه نيز قرار خواهد گرفت. او در اين باره مي گويد:
"من اين معما را با به کارگيري يک اصل علمي جديد در قالب نسبيت، که حرکت را بي ارتباط با اجسام منفرد تعريف مي کند حل نمودم. به عنوان مثال، مي توانيم ارتباط برادرهاي دوقلو را ستاره هاي واقع در دوردست در نظر بگيريم."
در حقيقت با استفاده از ارتباطات احتمالي، در روش پروفسور کک اينگونه فرض شده که کائنات خصوصيات کاملا مشابهي دارند و صرفنظر از اينکه در کجا قرار بگيرند، ويژگي کلي آنها با موقعيت تغيير نمي کند.
پروفسور کاک ادعا مي کند با جهاني شدن راه حلي که او براي پارادوکس دوقلوهاي انيشتين به اثبات رسانده، درک جوامع علمي از نسبيت افزايش خواهد يافت و حتي ممکن است تاثيراتي بر ارتباطات و کامپيوتر، خصوصا طراحي سيستم هاي ارتباطي با قابليت هاي بالاتر براي استفاده در عمليات فضايي داشته باشد.