پارک ملی تندوره در شمال شرقی ایران و نزدیک ترکمنستان در ۳۷ درجه و ۲۹ دقیقه تا ۳۷ درجه و ۳۳ دقیقه عرض جغرافیایی و ۵۸ درجه و ۳۳ دقیقه تا ۵۸ درجه و ۵۴ دقیقه طول جغرافیایی واقع گردیده‌است. براساس تقسیم بندی مجموعه تندوره در شمال استان خراسان رضوی در شهرستان درگز قرار دارد. این منطقه در حوزه آبریز هریرود و کشف‌رود و زیرحوزه رودخانه درونگر قرار گرفته‌است.
پارک ملی تندوره با مساحت ۷۳۴۳۵ هکتار در بهمن ماه سال ۱۳۴۷ به عنوان منطقه حفاظت تندوره قرق گردید و در اسفند ماه سال ۱۳۴۸ به پارک وحش تندوره تغییرنام یافت. در خرداد ماه سال ۱۳۵۰ قسمتی از شرق (ناحیه مجاور گردنه الله‌اکبر) حذف و در بهمن ماه سال ۱۳۵۳ عنوان پارک ملی تندوره به منطقه داده شد. پارک ملی تندوره از نظر تاریخی نیز حایز اهمیت بوده ودر گذشته نه چندان دور راه ارتباطی درگز به قوچان از این منطقه می‌گذشته‌است.
در این منطقه بازمانده‌های سکونت در دورانهای گذشته به چشم می‌خورد که از آنجمله می‌توان به آثار باقی مانده از دژی قدیمی به نام قلعه رجبه اشاره نمود که بنا بر مشهور قدمت آن به قبل از اسلام بر می‌گردد.
مرتفع ترین نقطه این منطقه قله قنبرعلی در جنوب محدوده به ارتفاع ۲۵۸۶ متر است و پست ترین نقطه با ارتفاع ۸۸۴متر در بخش شمالی محدوده قرار دارد. این منطقه فاقد مراکز جمعیتی می‌باشد و تنها پاسگاههای محیط بانی چهل میر, بابانستان، شکراب، تیوان، درونگر، چرلاق و زیارتگاه علی بلاغ در آن قرار دارند. مجموعه تندوره از نظر منابع آبی فاقد رودخانه‌های مهم است و قسمت اعظم منابع آب این منطقه را چشمه‌ها تشکیل می‌دهند.
آبدهی چشمه‌های منطقه چشمگیر نبوده و تنها چشمه‌های چهل‌میر و چرلاق به طور نسبی دارای آبدهی بیشتری
در مقایسه با سایر چشمه‌ها می‌باشند.
شکل خاص زیستی.ساختمان خاک.تغییرات ارتفاع.میزان بارش و شکل آن ونوسانات و گرما سبب گردیده پوشش گیاهی متنوعی در این ناحیه دیده شود.
پارک ملی تندروره از نظر ذخایر طبیعی و حیاتی، تنوع زیستی و نمونه‌های حیات وحش (قوچ و میش اوریال) و پدیده‌های ارضی و دیگر ویژگی‌های خاص در نوع خود پارکی ممتاز می‌باشد.راه اصلی پارک جاده شوسه قوچان به درگز می‌باشد که از سه نقطه می‌توان به پارک دسترسی پیدا کرد. ۱- قریه اینچه کیکانلو (واقع بر سر راه درگر، قوچان) تاپاسگاه شکر آب (جنوب پارک) ۱۰ کیلومتر. ۲-از درگز تا پاسگاه چهل میر (شرق پارک) ۳۰ کیلومتر. ۳- از نوخندان تا زیازتگاه بابانستان (شمال پارک) ۱۲ کیلومتر. این پارک از یک سری کوهای مرتفع و متصل به هم تشکیل شده‌است و رشته‌کوه مشخصی ندارد. قسمتهای شمالی و شمال شرق آن هستند.
حیات وحش
قوچ ومیش اوریال، کل وبز، [پلنگ]، گراز، گرگ، روباه، شغال، کفتار، خرگوش، سمور سنگی، انواع گربه‌های وحشی و انواع خزندگان.
پرندگان
تیهو، کرکس، هما، عقابها، سارگپه‌ها، جغدها، کوکوها، زردپره، سهره‌ها و سسکها.
پوشش گیاهی
جامعه اورس، انجیر، بید، نسترن، گوجه وحشی، کرکو، درمنه، گون، کلاه میرحسن، انواع گرامینه، انواع گیاهان یکساله مرتعی و گیاهان با ارزش داروئی.
قابلیت‌های بالقوه پارک:
علاوه بر این که مرکز مناسب تحقیقاتی و مطالعاتی برای پژوهشگران می‌باشد دارای مراکز تفرجگاهی می‌باشد که اهالی شهرهای اطراف بمنظور گذراندن اوقات فراغت از آن استفاده می‌نمایند.
پارک ملی تندوره با مساحت ۷۳۴۳۵ هکتار در بهمن ماه سال ۱۳۴۷ به عنوان منطقه حفاظت تندوره قرق گردید و در اسفند ماه سال ۱۳۴۸ به پارک وحش تندوره تغییرنام یافت. در خرداد ماه سال ۱۳۵۰ قسمتی از شرق (ناحیه مجاور گردنه الله‌اکبر) حذف و در بهمن ماه سال ۱۳۵۳ عنوان پارک ملی تندوره به منطقه داده شد. پارک ملی تندوره از نظر تاریخی نیز حایز اهمیت بوده ودر گذشته نه چندان دور راه ارتباطی درگز به قوچان از این منطقه می‌گذشته‌است.
در این منطقه بازمانده‌های سکونت در دورانهای گذشته به چشم می‌خورد که از آنجمله می‌توان به آثار باقی مانده از دژی قدیمی به نام قلعه رجبه اشاره نمود که بنا بر مشهور قدمت آن به قبل از اسلام بر می‌گردد.
مرتفع ترین نقطه این منطقه قله قنبرعلی در جنوب محدوده به ارتفاع ۲۵۸۶ متر است و پست ترین نقطه با ارتفاع ۸۸۴متر در بخش شمالی محدوده قرار دارد. این منطقه فاقد مراکز جمعیتی می‌باشد و تنها پاسگاههای محیط بانی چهل میر, بابانستان، شکراب، تیوان، درونگر، چرلاق و زیارتگاه علی بلاغ در آن قرار دارند. مجموعه تندوره از نظر منابع آبی فاقد رودخانه‌های مهم است و قسمت اعظم منابع آب این منطقه را چشمه‌ها تشکیل می‌دهند.
آبدهی چشمه‌های منطقه چشمگیر نبوده و تنها چشمه‌های چهل‌میر و چرلاق به طور نسبی دارای آبدهی بیشتری
در مقایسه با سایر چشمه‌ها می‌باشند.
شکل خاص زیستی.ساختمان خاک.تغییرات ارتفاع.میزان بارش و شکل آن ونوسانات و گرما سبب گردیده پوشش گیاهی متنوعی در این ناحیه دیده شود.
پارک ملی تندروره از نظر ذخایر طبیعی و حیاتی، تنوع زیستی و نمونه‌های حیات وحش (قوچ و میش اوریال) و پدیده‌های ارضی و دیگر ویژگی‌های خاص در نوع خود پارکی ممتاز می‌باشد.راه اصلی پارک جاده شوسه قوچان به درگز می‌باشد که از سه نقطه می‌توان به پارک دسترسی پیدا کرد. ۱- قریه اینچه کیکانلو (واقع بر سر راه درگر، قوچان) تاپاسگاه شکر آب (جنوب پارک) ۱۰ کیلومتر. ۲-از درگز تا پاسگاه چهل میر (شرق پارک) ۳۰ کیلومتر. ۳- از نوخندان تا زیازتگاه بابانستان (شمال پارک) ۱۲ کیلومتر. این پارک از یک سری کوهای مرتفع و متصل به هم تشکیل شده‌است و رشته‌کوه مشخصی ندارد. قسمتهای شمالی و شمال شرق آن هستند.
حیات وحش
قوچ ومیش اوریال، کل وبز، [پلنگ]، گراز، گرگ، روباه، شغال، کفتار، خرگوش، سمور سنگی، انواع گربه‌های وحشی و انواع خزندگان.
پرندگان
تیهو، کرکس، هما، عقابها، سارگپه‌ها، جغدها، کوکوها، زردپره، سهره‌ها و سسکها.
پوشش گیاهی
جامعه اورس، انجیر، بید، نسترن، گوجه وحشی، کرکو، درمنه، گون، کلاه میرحسن، انواع گرامینه، انواع گیاهان یکساله مرتعی و گیاهان با ارزش داروئی.
قابلیت‌های بالقوه پارک:
علاوه بر این که مرکز مناسب تحقیقاتی و مطالعاتی برای پژوهشگران می‌باشد دارای مراکز تفرجگاهی می‌باشد که اهالی شهرهای اطراف بمنظور گذراندن اوقات فراغت از آن استفاده می‌نمایند.