دیروز ۱۵ مارس (۲۵ اسفند) کشف تجربی پادماده و بطور خاص پوزیترون ۸۰ ساله شد.
در چنین روزی ۱۹۳۳ کارل اندرسون در مقاله‌ای کشف این ذره را اعلام کرد. ۱۹۳۱ این ذره با یک روش خلاقانه و فوق العاده از پُل دیراک، پیش‌بینی شده بود. وقتی الکترون و پوزیترون اندرکنش دارند، نابود شده و انرژی تولید می‌کنند، که نتیجه‌اش دو پرتو گاما است. در اوائل ۱۹۳۰، اندرسون و استادش، رابرت میلیکان، از اتاقک حباب برای اندازه گیری و شکار پروتوهای گامای انرژی بالا استفاده کردند.این اتاقک کاواک یا حفره بخار فوق اشباعی از آبی یا الکل است که با یون که ذرات باردار با سرعت بالا باشند، مسیری را روشن و مشخص می‌کند (تصویر بالا). فیزیکدانان می‌توانند بار ذره را از شکل منحنی تشخیص دهند. چون قطب‌های میدان مغناطیسی اعمال شده بر اتاقک مشخص است. در ۱۹۳۲ اندرسون گزارش می‌دهد که ذره‌ای دقیقا با مشخصات الکترون ولی بار + را ثبت کرده است. با اندازه گیری انرژی ذره کمشده در اتاقک شناسایی شد. او حد بالای جرم را تخمین زد. دریافت که همان مقدار جرم الکترون را دارد. و ذره جدیدی را دیده بود بنام پوزیترون، که همان پادماده‌ی الکترون باشد. جزییات این یافته‌ها در مقاله‌ای در ۱۵ مارس به سال ۱۹۳۳ به چاپ رسید. اگرچه جامعه علمی، به این کشف شک داشت و آن را جدی نگرفت، ولی دقیقاً همان ذره‌ای بود که دیراک کشف کرده بود در نظریه. امروزه این ذره حتی کاربردهای عملی در پزشکی دارد. در سرن هم برخورددهنده‌ی الکترون-پوزیترون ساخته شد و بعداً به LHC تبدیل شد. اسکنرهای توموگرافی در پزشکی با این پاد ذره کار می‌کنند.
منبع خبر : سرويس فعالیت‌های علمی رشد
در چنین روزی ۱۹۳۳ کارل اندرسون در مقاله‌ای کشف این ذره را اعلام کرد. ۱۹۳۱ این ذره با یک روش خلاقانه و فوق العاده از پُل دیراک، پیش‌بینی شده بود. وقتی الکترون و پوزیترون اندرکنش دارند، نابود شده و انرژی تولید می‌کنند، که نتیجه‌اش دو پرتو گاما است. در اوائل ۱۹۳۰، اندرسون و استادش، رابرت میلیکان، از اتاقک حباب برای اندازه گیری و شکار پروتوهای گامای انرژی بالا استفاده کردند.این اتاقک کاواک یا حفره بخار فوق اشباعی از آبی یا الکل است که با یون که ذرات باردار با سرعت بالا باشند، مسیری را روشن و مشخص می‌کند (تصویر بالا). فیزیکدانان می‌توانند بار ذره را از شکل منحنی تشخیص دهند. چون قطب‌های میدان مغناطیسی اعمال شده بر اتاقک مشخص است. در ۱۹۳۲ اندرسون گزارش می‌دهد که ذره‌ای دقیقا با مشخصات الکترون ولی بار + را ثبت کرده است. با اندازه گیری انرژی ذره کمشده در اتاقک شناسایی شد. او حد بالای جرم را تخمین زد. دریافت که همان مقدار جرم الکترون را دارد. و ذره جدیدی را دیده بود بنام پوزیترون، که همان پادماده‌ی الکترون باشد. جزییات این یافته‌ها در مقاله‌ای در ۱۵ مارس به سال ۱۹۳۳ به چاپ رسید. اگرچه جامعه علمی، به این کشف شک داشت و آن را جدی نگرفت، ولی دقیقاً همان ذره‌ای بود که دیراک کشف کرده بود در نظریه. امروزه این ذره حتی کاربردهای عملی در پزشکی دارد. در سرن هم برخورددهنده‌ی الکترون-پوزیترون ساخته شد و بعداً به LHC تبدیل شد. اسکنرهای توموگرافی در پزشکی با این پاد ذره کار می‌کنند.
منبع خبر : سرويس فعالیت‌های علمی رشد