Maryam
متخصص بخش ادبیات
پژوهشگران آمريکايي دريافتند که مغز جنين در حال توسعه "چاق بودن" يا "لاغر بودن" افراد را پيش از تولد تعيين مي کند.
به گزارش مهر، دانشمندان دانشگاه ييل با هدف پاسخي براي اين سئوال که چرا دو فرد تمام روز بشقابهاي سيب زميني سرخ کرده، گوشت قرمز و شيريني مي خورند اما يکي از آنها هرگز چاق نمي شود و ديگري به طور مرتب دچار اضافه وزن مي شود آزمايشاتي را بر روي موشهاي صحرايي انجام دادند و کشف کردند مغز جنين درحال توسعه وزن بدن افراد را پيش از تولد تعيين مي کند.
اين موشها به روشي پرورش داده شده بودند که نفوذپذيري آنها به چاقي مفرط با يک رژيم غذايي معمولي و پيش از استفاده از يک رژيم پر کالري بالا باشد.
به اين ترتيب اين موشها دچار چاقي مفرط شدند و دانشمندان توانستند فضايي از مغز آنها را که تغذيه را تنظيم مي کند شناسايي کنند. در مغز اين موشها، نورونهايي که بايد سيگنالهاي کالريها را دريافت و فرمان سوزاندن آنها را صادر مي کردند کافي بودند اما اين نورونها در اين مدلهاي آزمايشگاهي بسيار تنبل تر از نورونهاي مشابه در موشهاي عادي عمل مي کردند چون عملکرد صحيح آنها توسط سلولهاي ديگر متوقف مي شد.
اين درحالي بود که در موشهاي لاغر نورونهايي که سيگنالهاي پرخوري را دريافت مي کردند فعال تر بودند و اين آمادگي را داشتند که به بقيه مغز و بافتهاي مورد نظر بگويند که فقط به اندازه کافي غذا بخورند.
اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "به نظر مي رسد که اين سيم کشي پايه مغز يک عنصر مهم براي توسعه چاقي مفرط باشد."
براساس گزارش تلگراف، به اعتقاد اين دانشمندان، تفاوت ميان چاقي و لاغري يک تمايل شخصي نيست بلکه اتصالاتي که در مغز ما در دوره توسعه جنيني ايجاد مي شود فرمانهاي "چاق شدن" و "لاغر ماندن" را صادر مي کنند.
به گزارش مهر، دانشمندان دانشگاه ييل با هدف پاسخي براي اين سئوال که چرا دو فرد تمام روز بشقابهاي سيب زميني سرخ کرده، گوشت قرمز و شيريني مي خورند اما يکي از آنها هرگز چاق نمي شود و ديگري به طور مرتب دچار اضافه وزن مي شود آزمايشاتي را بر روي موشهاي صحرايي انجام دادند و کشف کردند مغز جنين درحال توسعه وزن بدن افراد را پيش از تولد تعيين مي کند.
اين موشها به روشي پرورش داده شده بودند که نفوذپذيري آنها به چاقي مفرط با يک رژيم غذايي معمولي و پيش از استفاده از يک رژيم پر کالري بالا باشد.
به اين ترتيب اين موشها دچار چاقي مفرط شدند و دانشمندان توانستند فضايي از مغز آنها را که تغذيه را تنظيم مي کند شناسايي کنند. در مغز اين موشها، نورونهايي که بايد سيگنالهاي کالريها را دريافت و فرمان سوزاندن آنها را صادر مي کردند کافي بودند اما اين نورونها در اين مدلهاي آزمايشگاهي بسيار تنبل تر از نورونهاي مشابه در موشهاي عادي عمل مي کردند چون عملکرد صحيح آنها توسط سلولهاي ديگر متوقف مي شد.
اين درحالي بود که در موشهاي لاغر نورونهايي که سيگنالهاي پرخوري را دريافت مي کردند فعال تر بودند و اين آمادگي را داشتند که به بقيه مغز و بافتهاي مورد نظر بگويند که فقط به اندازه کافي غذا بخورند.
اين محققان در اين خصوص اظهار داشتند: "به نظر مي رسد که اين سيم کشي پايه مغز يک عنصر مهم براي توسعه چاقي مفرط باشد."
براساس گزارش تلگراف، به اعتقاد اين دانشمندان، تفاوت ميان چاقي و لاغري يک تمايل شخصي نيست بلکه اتصالاتي که در مغز ما در دوره توسعه جنيني ايجاد مي شود فرمانهاي "چاق شدن" و "لاغر ماندن" را صادر مي کنند.