گل همیشه بهار
متخصص بخش اینترنت
به گزارش نیمروز و به نقل از رویترز، مدل‌‌های پیش‌بینی امروزی به طور معمول در بازه‌های صد ساله پاسخگو هستند و از این رو بسیاری از این مدل‌ها در پاسخ به این موضوع كه آیا كاهش دمای زمین كه از سال 2000 آغاز گشته است پدیده‌ای دائمیست یا موقتی، ناكارآمد هستند.
مشخص شدن این موضوع در كوتاه مدت و بلند مدت حیاتی ست چرا كه بر سیاست‌گذاری دولت‌ها و تجارت‌های كلانی همچون ساخت و ساز، انرژی، كشاورزی و امور بیمه تاثیر گذار خواهد بود. بسیاری از دانشمندان معتقدند كاهش دمای هوای زمین موقتیست و به زودی روند گرمایشی از سر گرفته خواهد شد.
از فرضیه‌‌هایی كه تا كنون برای توضیح این پدیده مطرح شده اند می‌‌توان به سه فرضیه‌ی عمده اشاره كرد:
1. اقیانوس‌ها گرما را به خود جذب كرده اند و در نتیجه خشكی‌ها رو به سرد شدن گذاشته اند.
2. ابرهای ناشی از آلودگی صنعتی در چین و شرق آسیا جلوی نفوذ نور خورشید را گرفته اند.
3. گازهای گلخانهای اثری محدودتر از آن چه پیش از این توصیه می‌شد بر گرمایش زمین دارند.
از سویی برخی دانشمندان معتقدند این كاهش دما میتواند ناشی از تراوایی مضاعف بخار آب نسبت به گرما در اتمسفر بالایی زمین باشد. همچنین این شرایط میتواند ناشی از مجموعه‌ی این پدیده‌ها باشد.
رشد اقتصادی كم و كند شدن روند گرمایش زمین باعث شده بسیاری از دولت‌ها در سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری برای تغییر منابع انرژی از سوخت‌های فسیلی به سوخت‌های پاك دچار تردید شوند. امروزه بیش از 200 دولت در سراسر جهان طی قراردادی توافق كرده اند تا سال 2015 برنامه‌ای برای مبارزه با گرمایش زمین آماده كنند.
بیورن لومبورگ، متخصص علم آمار دانماركی و نویسنده‌ی كتاب "متخصص محیط زیست شكاك" اظهار داشت: «آب و هوای زمین آن طور كه بسیاری فكر می‌‌كردند ساده و پیش پا افتاده نیست.» وی معتقد است گرمایش زمین برای رشد محصولات كشاورزی و سلامتی بشر مفید است.
برخی متخصصین اعلام كردند كه اعتمادشان را به علم هواشناسی به خاطر موارد مشابه بسیار از دست داده اند. هیأت بین‌دولتی پیگیری تغییرات آب و هوای سازمان ملل (IPCC) دست به تصحیح گزارش سال 2007 خود زد. در این گزارش اذعان شده بود كه تمامی یخچال‌های كوه‌های هیمالیا تا سال 2035 از بین خواهند رفت.
ریچارد تول متخصص تغیرات آب و هوا و استاد اقتصاد دانشگاه سوسكس انگلستان نیز گفت: «اعتمادم نسبت به داده‌های هواشناسی در 5 سال گذشته به سرعت در حال كاهش است.»
شیمیدان سوئدی، سوانته آرنیوس اولین بار در 1890 ثابت كرد گاز دی‌اكسیدكربن تولید شده توسط انسان از طریق سوزاندن زغال سنگ، باعث به دام انداختن گرما در اتمسفر می‌شود. بسیاری از اثرات این مسئله همچنان مشخص نیست.
میزان تولید گازهای گلخانهای تا سال 2010 به طور مداوم رو به افزایش بوده است و به طور متوسط در هر ده سال ٪3 به میزان آن افزوده می‌شود كه بیشتر این افزایش به فعالیت‌های كشورهای هند و چین بازمی‌‌گردد. داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهند كه میزان تولید جهانی گازهای گلخانهای در سال 2010 نسبت به سال 1970 نزدیك به ٪75 افزایش داشته است.