• توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.

چرا جهان، ماده را به ضد ماده ترجیح داد؟

parisa

متخصص بخش
این که جهان در اصل چگونه از ماده و نه ضدماده تشکیل شده، دهه‌هاست که ذهن فیزیکدانان نجومی را به خود مشغول ساخته، اما نتیجه یک آزمایش توسط برخورددهنده بزرگ هادرونی (LHC) سرنخ جدیدی را در پس راز عدم‌متقارن ماده-ضدماده آشکار کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، طی تصادم‌های با انرژی بالای پروتئین در سال 2011، قدرتمندترین شتاب‌دهنده ذرات جهان واقع در مرز سوئیس-فرانسه و در نزدیکی ژنو، مزون‌های BOs (ذرات زیراتمی هادرونی متشکل از یک کوارک و یک آنتی‌کوارک) را در درون آزمایشگاه LHC خلق کرد.

با مشاهده فرسایش (decay) سریع BOs، فیزیکدانان قادر به شناسایی محصولات فرسایش این ذره خنثی شدند.

پس از تعداد زیادی برخوردهای پروتون و رخدادهای فرسایش BOs، فیزیکدانان اعلام کرده‌اند که ذرات ماده بیشتری در مقایسه با ضدماده در طول فرسایش‌های BOs خنثی تولید می‌شوند.

این ترجیح ماده به ضدماده در محصولات فرسایش ذرات به عنوان یک "نقض CP" شناخته می‌شود.

به طور کلی، قوانین فیزیک فقط امکان تولید کمیت‌های برابری از ماده و ضدماده را در رخدادهای پوسیدگی (موسوم به «تقارن CP») می‌دهند؛ با این حال، استثناهایی وجود دارد که در فیزیک «استاندارد مدل» شناخته شده هستند.

نقض تقارن CP اولین بار در دهه 1960 و در فرسایش ذرات خنثی kaon گزارش شد.

از آن زمان لابراتوارهای ژاپنی و امریکایی نقض CP را در مزون‌های BO کشف کرده‌اند. اخیراً آزمایشگاه برخورددهنده بزرگ هادرونی نقض CP را در مزون‌های B+ شناسایی کرد و هم‌اکنون نیز فرسایش BOs رفتار مشابهی را نشان می‌دهد.

تصور می‌شود در زمان «انفجار بزرگ» موسوم به «بیک‌بنگ»، کمیت‌های برابر ماده و ضدماده خلق شدند، اما چگونه ماده برای تشکیل جهان و عشقی که امروزه می‌شناسیم، بر ضدماده غلبه کرد؟

گرچه اثر یک عدم‌تقارن جزئی که در محصولات فرسایش BOs، پیشنهاد می‌شود، بسیار کوچک است اما این اثر سرنخی دیگر است در خصوص این موضوع که چرا ماهیت جهان ما ماده را به ضدماده ترجیح می‌دهد؟

دانشمندان با مطالعه اثرات نقض CP به دنبال قطعات گم‌شده این پازل و امکان حضور فیزیک در وراری مدل استاندارد می‌گردند.

جزئیات این تحقیق در Physical Review Letters انتشار یافت.
 
بالا