چرا هتل های ایران گران است؟
گردشگری - جام جم نوشت:
این روز‌ها کسب و کار آنها که چادرهای سفری می‌فروشند از هتلدارها پر رونق‌تر است. کارمندهایی مثل من و شما یا بازنشسته‌هایی مانند پدر و مادرهایمان را چه به اقامت در هتل‌های لوکس؟!
امسال اگرچه بیشتر ایرانی‌ها حساب و کتاب کرده‌اند بخشی از تعطیلات نوروزی‌شان را در سفر بگذرانند، از همین حالا به نتیجه رسیده‌اند که حجم جیب‌هایشان با نرخ اقامت در هتل‌ها همخوانی ندارد. این بی‌اشتیاقی اقشار متوسط جامعه به سفر، در شرایطی رخ می‌دهد که خسرو ایرانپور، دبیر جامعه هتلداران تاکید می‌کند پس از افزایش نرخ هتل‌ها در اردیبهشت امسال تا همین حالا که این گزارش را می‌خوانید، هتل‌ها تغییری در نرخ‌شان نداده‌اند و برای نوروز قرار نیست قیمت‌هایشان را افزایش دهند. او درباره گرانی نرخ هتل‌ها می‌گوید: مقایسه نرخ هتل‌های داخل و خارج منطقی نیست، چون خارجی‌ها کف قیمت را اعلام می‌کنند و داخلی‌ها سقف آن را.
توضیح ایرانپور به این معناست که هتل‌های خارجی معمولا حداقل قیمت هتل را به مشتری اطلاع می‌دهند و هتل‌های داخلی حداکثر آن را. او همچنین شرح می‌دهد که برخلاف هتلدارهای ایرانی، برای هتلدارهای خارجی معمولا نرخ اتاق، منبع اصلی درآمد نیست، بلکه آنها روی هزینه‌های جانبی حساب می‌کنند.
منابع درآمد جانبی که هتلدارهای خارجی از طریق آنها سودی کلان به‌دست می‌آورند و ارزانی اتاق‌هایشان را جبران می‌کنند از طریق برگزاری نمایشگاه‌ها، فروشگاه‌ها و جذب گردشگران به مراکز تفریحی وابسته به هتل تامین می‌شود.
از سوی دیگر، هرچند در ایران مردم کمتر از تورهای گردشگری استفاده می‌کنند در کشورهای دیگر معمولا روال بر این است که تورهای گردشگری اتاق‌های هتل را پیش از آوردن مسافر می‌خرند و از تخفیف ویژه‌ای که حتی قیمت یک اتاق را از حداقل واقعی‌اش هم کمتر می‌کند، بهره‌مند می‌شوند.
این همان نکته‌ای است که ایرانپور هم تایید می‌کند و می‌افزاید: ضریب اشغال هتل‌ها در نوروز بسیار بالاست، اما توجه داشته باشید که هتلدارها فقط مدتی کوتاه از سال را مشتری دارند و پس از آن دیگر خبری از مسافر نیست.
بیشتر به یک شوخی می‌ماند اگر کسی بگوید قیمت کالاهای مورد نیازش از اردیبهشت تا امروز هیچ تغییری نکرده، چون همه می‌دانند که در این ماه‌ها قیمت بسیاری از اقلام مصرفی رشد کرده و طبیعی است هتلدارها برای گرداندن هتل‌هایشان و ارائه خدمات به مشتری‌هایشان همچون صاحبان بسیاری از مشاغل دیگر از بازارهایی خرید می‌کنند که همه ما از گرانی قیمت اجناس‌شان گلایه داریم و حالا به یاد بیاورید که افزایش قیمت هتل‌ها در این مدت ممنوع بوده و هنوز هم ممنوع است و با این حساب آیا می‌شود انتظار داشت که هتل‌ها با وجود بالا بودن نرخ اقامت‌شان برای مردم عادی، ورشکسته شوند؟
ایرانپور این احتمال را رد نمی‌کند و هشدار می‌دهد: هتلدارها در چنین شرایطی ناچارند برای جبران مشکلات مالی ریزش نیرو داشته باشند و طبیعتا نمی‌توانند فارغ‌التحصیلان متخصص در این رشته را نیز به‌کار گیرند.
گردشگری - جام جم نوشت:
این روز‌ها کسب و کار آنها که چادرهای سفری می‌فروشند از هتلدارها پر رونق‌تر است. کارمندهایی مثل من و شما یا بازنشسته‌هایی مانند پدر و مادرهایمان را چه به اقامت در هتل‌های لوکس؟!
امسال اگرچه بیشتر ایرانی‌ها حساب و کتاب کرده‌اند بخشی از تعطیلات نوروزی‌شان را در سفر بگذرانند، از همین حالا به نتیجه رسیده‌اند که حجم جیب‌هایشان با نرخ اقامت در هتل‌ها همخوانی ندارد. این بی‌اشتیاقی اقشار متوسط جامعه به سفر، در شرایطی رخ می‌دهد که خسرو ایرانپور، دبیر جامعه هتلداران تاکید می‌کند پس از افزایش نرخ هتل‌ها در اردیبهشت امسال تا همین حالا که این گزارش را می‌خوانید، هتل‌ها تغییری در نرخ‌شان نداده‌اند و برای نوروز قرار نیست قیمت‌هایشان را افزایش دهند. او درباره گرانی نرخ هتل‌ها می‌گوید: مقایسه نرخ هتل‌های داخل و خارج منطقی نیست، چون خارجی‌ها کف قیمت را اعلام می‌کنند و داخلی‌ها سقف آن را.
توضیح ایرانپور به این معناست که هتل‌های خارجی معمولا حداقل قیمت هتل را به مشتری اطلاع می‌دهند و هتل‌های داخلی حداکثر آن را. او همچنین شرح می‌دهد که برخلاف هتلدارهای ایرانی، برای هتلدارهای خارجی معمولا نرخ اتاق، منبع اصلی درآمد نیست، بلکه آنها روی هزینه‌های جانبی حساب می‌کنند.
منابع درآمد جانبی که هتلدارهای خارجی از طریق آنها سودی کلان به‌دست می‌آورند و ارزانی اتاق‌هایشان را جبران می‌کنند از طریق برگزاری نمایشگاه‌ها، فروشگاه‌ها و جذب گردشگران به مراکز تفریحی وابسته به هتل تامین می‌شود.
از سوی دیگر، هرچند در ایران مردم کمتر از تورهای گردشگری استفاده می‌کنند در کشورهای دیگر معمولا روال بر این است که تورهای گردشگری اتاق‌های هتل را پیش از آوردن مسافر می‌خرند و از تخفیف ویژه‌ای که حتی قیمت یک اتاق را از حداقل واقعی‌اش هم کمتر می‌کند، بهره‌مند می‌شوند.
این همان نکته‌ای است که ایرانپور هم تایید می‌کند و می‌افزاید: ضریب اشغال هتل‌ها در نوروز بسیار بالاست، اما توجه داشته باشید که هتلدارها فقط مدتی کوتاه از سال را مشتری دارند و پس از آن دیگر خبری از مسافر نیست.
بیشتر به یک شوخی می‌ماند اگر کسی بگوید قیمت کالاهای مورد نیازش از اردیبهشت تا امروز هیچ تغییری نکرده، چون همه می‌دانند که در این ماه‌ها قیمت بسیاری از اقلام مصرفی رشد کرده و طبیعی است هتلدارها برای گرداندن هتل‌هایشان و ارائه خدمات به مشتری‌هایشان همچون صاحبان بسیاری از مشاغل دیگر از بازارهایی خرید می‌کنند که همه ما از گرانی قیمت اجناس‌شان گلایه داریم و حالا به یاد بیاورید که افزایش قیمت هتل‌ها در این مدت ممنوع بوده و هنوز هم ممنوع است و با این حساب آیا می‌شود انتظار داشت که هتل‌ها با وجود بالا بودن نرخ اقامت‌شان برای مردم عادی، ورشکسته شوند؟
ایرانپور این احتمال را رد نمی‌کند و هشدار می‌دهد: هتلدارها در چنین شرایطی ناچارند برای جبران مشکلات مالی ریزش نیرو داشته باشند و طبیعتا نمی‌توانند فارغ‌التحصیلان متخصص در این رشته را نیز به‌کار گیرند.