چشمه آب معدنی قرمرض
چشمه آب معدنی قرمرض واقع در بخش هزارجریب شهرستان نکا می‌باشد. گفته شده که آب این چشمه شفا بخش بسیاری از بیماری‌ها از جمله سنگ کلیه می‌باشد
شیخ طبرسی
امین الاسلام ابوعلی فضل بن حسن طبرِسی یا شیخ طَبرِسی (۵۳۲-۴۵۴ خورشیدی/۵۴۸-۴۶۸ قمری) با لقب «امین الاسلام» از فقیهان و مفسران اسلامی بود. مزار او در شهر مشهد امروزی است.
طبرسی عربی‌شده واژهٔ تفرشی است. بیهقی در تاریخ بیهق وقتی سخن از امین الاسلام طبرسی به میان می‌آورد او را منسوب به تفرش از نواحی قم می‌داند.[۱]
طبرسی دانشمند و فقیه شیعه ایرانی است که کتابهایی دربارهٔ علوم دینی عصر خود تألیف کرده است. فضل بن حسن طبرسی از خاندانی روحانی و علم‌دوست که اصلاً از تفرش بوده‌اند، زاده شده است و طبرِس در حقیقت همان تفرش است. وی به خراسان هجرت کرد و در مشهد ساکن شد و در اواخر عمرش راهی سبزوار شد و در همانجا درگذشت. پیکر او را در مشهد دفن کردند و در محلی دفن کردند که خیابان آنجا به نام او، طبرسی نامگذاری شده است.
طبرسی در علوم دینی زمان خود، مانند تفسیر، فقه، کلام، سیره و تاریخ ائمه مشهور بوده است و در همهٔ این موضوعات کتابهایی نوشته است. به گفته همعصر او، بیهقی (در کتاب تاریخ بیهق)؛ کار عمدهٔ طبرسی تلخیص و تحریر کتابهای دیگران بوده است. کتاب مجمع البیان اثر طبرسی - بنا به تصریح خود او در مقدمهٔ کتاب - تحریری نو از تفسیر تبیان شیخ توسی (۴۴۷-۳۷۴ خ./۴۶۰-۳۸۵ ق.) است یا کتاب دیگر او، المؤتلف من المختلف بین ائمة السلف که دربارهٔ فقه تطبیقی یا مسائل الخلاف است نیز تحریر از کتاب مسائل الخلاف شیخ توسی است.
یکی از خصوصیات طبرسی دور بودن او از تعصب است و برای مثال از علامه زمخشری - دانشمند نامدار سنی - تجلیل کرده است. فضل بن حسن طبرِسی در ادبیات و زبان عربی استاد بوده است عبارات عربی را به نیکویی و شیوایی و اختصار بیان می‌کرده است و به لطائف ادبی هم علاقهٔ ویژه‌ای داشته است. همین نکته‌سنجی و لطیفه‌جویی، او را به نوشتن کتاب الکافی الشافی که لطائف ادبی کتاب کشاف علامه زمخشری (متوفی ۵۲۲ خ./۵۳۸ق.) را دربردارد، واداشته است. مهمترین کتاب وی همان مجمع البیان است و پس از آن کتاب تفسیر جوامع الجامع به زبان عربی مهم است.
چشمه آب معدنی قرمرض واقع در بخش هزارجریب شهرستان نکا می‌باشد. گفته شده که آب این چشمه شفا بخش بسیاری از بیماری‌ها از جمله سنگ کلیه می‌باشد
شیخ طبرسی
امین الاسلام ابوعلی فضل بن حسن طبرِسی یا شیخ طَبرِسی (۵۳۲-۴۵۴ خورشیدی/۵۴۸-۴۶۸ قمری) با لقب «امین الاسلام» از فقیهان و مفسران اسلامی بود. مزار او در شهر مشهد امروزی است.
طبرسی عربی‌شده واژهٔ تفرشی است. بیهقی در تاریخ بیهق وقتی سخن از امین الاسلام طبرسی به میان می‌آورد او را منسوب به تفرش از نواحی قم می‌داند.[۱]
طبرسی دانشمند و فقیه شیعه ایرانی است که کتابهایی دربارهٔ علوم دینی عصر خود تألیف کرده است. فضل بن حسن طبرسی از خاندانی روحانی و علم‌دوست که اصلاً از تفرش بوده‌اند، زاده شده است و طبرِس در حقیقت همان تفرش است. وی به خراسان هجرت کرد و در مشهد ساکن شد و در اواخر عمرش راهی سبزوار شد و در همانجا درگذشت. پیکر او را در مشهد دفن کردند و در محلی دفن کردند که خیابان آنجا به نام او، طبرسی نامگذاری شده است.
طبرسی در علوم دینی زمان خود، مانند تفسیر، فقه، کلام، سیره و تاریخ ائمه مشهور بوده است و در همهٔ این موضوعات کتابهایی نوشته است. به گفته همعصر او، بیهقی (در کتاب تاریخ بیهق)؛ کار عمدهٔ طبرسی تلخیص و تحریر کتابهای دیگران بوده است. کتاب مجمع البیان اثر طبرسی - بنا به تصریح خود او در مقدمهٔ کتاب - تحریری نو از تفسیر تبیان شیخ توسی (۴۴۷-۳۷۴ خ./۴۶۰-۳۸۵ ق.) است یا کتاب دیگر او، المؤتلف من المختلف بین ائمة السلف که دربارهٔ فقه تطبیقی یا مسائل الخلاف است نیز تحریر از کتاب مسائل الخلاف شیخ توسی است.
یکی از خصوصیات طبرسی دور بودن او از تعصب است و برای مثال از علامه زمخشری - دانشمند نامدار سنی - تجلیل کرده است. فضل بن حسن طبرِسی در ادبیات و زبان عربی استاد بوده است عبارات عربی را به نیکویی و شیوایی و اختصار بیان می‌کرده است و به لطائف ادبی هم علاقهٔ ویژه‌ای داشته است. همین نکته‌سنجی و لطیفه‌جویی، او را به نوشتن کتاب الکافی الشافی که لطائف ادبی کتاب کشاف علامه زمخشری (متوفی ۵۲۲ خ./۵۳۸ق.) را دربردارد، واداشته است. مهمترین کتاب وی همان مجمع البیان است و پس از آن کتاب تفسیر جوامع الجامع به زبان عربی مهم است.