الهه خورشید
متخصص بخش خانه و خانواده
[h=3]با وجود اینکه ما یکدیگر را دوست داریم اما باز هم شرایطی پیش می آید که نمی توانیم جلوی دعوا و نزاع را بگیریم و با یکدیگر دعوا نکنیم حتی با افرادی که آنها را خیلی دوست داریم و برایمان خیلی عزیز هستند، و ناگزیر به دعوا روی می آوریم. بالاخره روزهایی پیش می آید که نه فقط با همسرمان بلکه با عزیزترین و یا بهترین دوست و یا همکار مان نزاعی می کنیم و همه این مسائل باعث می شود که شاید ما چند روز از این افراد دوری کنیم. دعواها و نزاع ها یک جنبه ی مهم دیگر هم دارد و آن این است که، این دعوا و نزاع ها، انسان را می سازد فقط به شرط این که از این دعواها درس یاد بگیریم و دوباره این اعمال را تکرار نکنیم و اگر دوباره با هم چین با مشکلی روبرو شدیم بدانیم چگونه بدون اینکه دعوایی داشته باشیم مسئله را با گفتگو حل کنیم!
برای اولین مرحله این موضوع یعنی دعوا را از دو جنبه مورد بررسی قرار می دهیم:مسلما اگر در زمان بحث، دعوا شدت و تندی زیادی نداشته باشد و به آرامی دعوا کنیم و صبر بیشتری به خرج دهیم. آشتی کردن و برقراری دوباره ارتباط راهی ساده تر خواهد بود. اما در جنبه ی دوم اگر دعوا شدت بیشتری داشته باشد و به یکدیگر ناسزا بگویم و یا در حین دعوای حتی یکدیگر را بزنیم، این رابطه را به سختی می توانیم برقرار کنیم و یا حتی زمانی که این رابطه برقرار شد، دیگر آن صمیمت سابق را ندارد و مثل چینی ترک خورده ای می باشد که با یک ضربه کوچک برای همیشه می شکند و فنا می شود... همیشه این موضوع را به هنگام دعوا بخاطر داشته باشید تا حدی جلو بروید که جایی برای بازگشت داشته باشید و به قول ما ایرانی ها همه ی پل های پشت سر خود را خراب نکنید که دیگر راهی برای بازگشت نداشته باشید.
اگر هر کسی نقش خود را به درستی انجام دهد و مسئول کارهایی که انجام می دهد باشد ، در اینصورت کشش انسان ها به یکدیگر بیشتر می شود و در وحله ی اول از دعوا باید جلوگیری کرد و هر کس نقش خود را ایفا کند تا تقصیر و اشتباه خود را به گردن دیگری نیندازیم، چون معمولا همه ی ما ،انسان ها از اینکه اشتباه خود را بپذیریم واهمه داریم و عادت کرده ایم که فرار کنیم و چه طور و چگونه باید فرار کرد؟ راهش را این گونه ارزیابی می کنیم که باید آن را به گردن دیگری بیاندازیم.
اولین گام برای آشتی کردن این است که بپذیریم همه ی انسان ها نظرات مختلفی نسبت به یکدیگر دارند و مسلما ما و شخصی که با او نزاع داشته ایم نیز دارای ایده ها و عقاید متفاوتی هستیم و اولین گام این است که این موضوع را بپذیریم و نظرات یکدیگر را حتی متفاوت قبول کنیم و برای صحبت های یکدیگر ارزش قائل شویم. و مهم تر از اینکه بعد از دعوا به دنبال انتقام جویی نباشیم وبه دنبال این نباشیم که بعد از دعوا با صحبت های و یا رفتارمان دیگری را تحقیر کنیم و یا اینکه قصد آزار او را داشته باشیم به جای این کارها به تفاهم برسید و با یکدیگر سازش کنید. حالا چند دلیل را با هم بررسی می کنیم تا به جوابی برسیم تا بتوانیم از این ماجراها جلوگیری کنیم:
۱) دلایل دعوا و نزاع:از خودتان علت اصلی دعوا را بپرسید. گاهی وقت ها دلایل دعوا های خیلی ساده است اما به دلیل صبر و تامل زیاد بر روی این مسائل تبدیل به مشکلاتی عمیق می شوند. و به نظر غیر قابل حل می شوند. برای همین باید زمانی که به این مشکلات ساده برمی خوریم تازه اول آن است و به جاهای بقرنج نرسیده است آنها را حل کنیم اما چطوری حلشان کنیم؟ با گفتگو، اما گفتگویی بدون هیچ گونه دعوای و قصد و نیت انتقام گرفتن و یا تحقیر طرف مقابل پس با چه نیتی؟ فقط با امید اینکه بتوانیم آن را حل کنیم و به روابط سابق خود با خوبی و خوشی ادامه دهیم.
۲) اعتماد و اطمینان به یکدیگر:آشتی کردن با دیگری، هرگز به این معنا نیست که دیگری شکست خورده است و یا اینکه نظر او کاملا اشتباه بوده است و این شما بوده اید که حرف درست را زده اید و حق داشته اید. و هنگامی که قانع شدید که رابطه را ادامه بدهید باید بدانید که او (طرف مقابل تان) را همان جوری که هست قبول کنید تا هنگامی که دوباره همچین موضوعی پیش آمد کرد، دیگر ناراحت نشوید و بدانید که رفتار او همیشه بدین سبک است. و نکته ی دیگر این که همیشه و در رابطه ی با هر موضوعی حق با شما نیست. ارتباط با دیگران و افرادی که آنها را دارید مسلما همیشه مهم تر ازآن هستند که در روابط خود به دنبال مقصر بگردید. زیرا اشخاصی که این تیپی هستند، بعد از اینکه مقصر را پیدا کردند مدام عادت دارند به او بگویند که تو اشتباه کردی، تو این کار را انجام دادی و از این مدل صحبت ها و خودشان باعث قطع رابطه شان می شوند. و برای بازگشت، و آشتی و مصالحه کردن باید قبول کنیم که یکدیگر را همان طوری که هستیم بپذیریم و هیچ یک از دیگری برتر نیست.
۳) از لحاظ روحی خود را برای آشتی آماده کنید و بعد پیش بروید:اگر احساس می کنید که حتی یک درصد برای مصالحه و سازش آمادگی ندارید به هیچ وجه پیش نروید زیرا ممکن است که صحبتی شود و شما کنترل خود را از دست دهید و اوضاع از اینکه هست بدتر شود برای همین گفته می شود که از لحاظ روحی آمادگی کامل داشته باشید و بعد جلو بروید. شما از خود گذشتگی کنید و علی رغم تمامی هیجانات منفی خود که به نوعی شما را از این کار منع می کند اما باز هم به سمت طرف مقابل خود بروید، و رابطه را ادامه دهید. این کار شما باعث می شود که او از کرده ی خود پشیمان شود و ارزش شما را بهتر درک کند. در دعواها به تنهایی پیش نروید و قضاوت پیش از موعد نداشته باشید و مانند نوجوانان پرخاش جو و یکه تاز نباشید. شما باید یک فرقی با نوجوانان داشته باشید.
۴) اثر کلمه هایی که در روابط استفاده می کنید نقش بسزایی دارد:صحبت کردن خوب است و اینکه کسی قادر باشد به وسیله صحبت کردن رابطه برقرار کند اما باید در صحبت های خود دقت کنید و بدانید که چه کلمه ای را در کجا به کار ببرید!! راههای زیادی برای برقراری رابطه وجود دارد مثلا: کارهای را که با استفاده از اجزای صورت خود انجام می دهید و یا کارهای که با استفاده از اجزای بدنتان و ژست های مختلفی که از خود در می آورید انجام دهید. برای مثال با رئیس یا دوستتان دعوایی دارید ولی به دلیل احترام زیادی که برای او قائل هستید و یا مقام بالایی که آن شخص دارد نمی خواهید با او وارد بحث و جدل شوید برای همین هنگامی که او بر می گردد و در واقع شما از دید او خارج هستید و قادر به دیدن شما نیست، برای او شکلک درمی آورید، او این حرکت شما را نمی بیند و حتی روحش نیز از این کار شما خبر ندارد ولی شما به نوعی با این کار خود که برای او شکلک درآورده اید و یا به او دهن کجی کرده اید و یا هر کار دیگری که با اجزای صورت و یا بدنتان انجام می دهید باعث می شود که از درون احساس خوبی داشته باشید و نیز از همه مهم تر این احساس را دارید که با این کار خود را از درون ارضاء کرده اید.
۵) نوع آخر مخصوص دعواهای همسران است، زن و شوهر هایی که با یکدیگر و در زیر یک سقف با هم زندگی می کنند:همسران با یکدیگر دعوا و نزاع دارند اما دوباره در این جا متذکر می شویم هنگامی که می بینید کار و دعوا دارد بالا می گیرد و به قول ما ایرانی ها: "کار دارد به جاهای باریک کشیده می شود" خود را کنار بکشید و اجازه ندهید دعوا بالاتر رود و در همان جا به بحث تان ایست بدهید کار فوق العاده سخت و مشکلی است اما خشم خود را پنهان کنید و اجازه ندهید که همسرتان متوجه شود شما هنوز ناراحت و عصبانی هستید تا او هم مصمم شود و دعوا و نزاع را به پایان برسانید. هنگامی که گفتگویتان به دعوا رسید این نکته را به یاد داشته باشید که ادامه ی این گفتگو فایده ای ندارد و هر لحظه موقعیت و حریم های که در زندگی مشترک بین همسران وجود دارد را به مخاطره می اندازد. به همسر خود نشان دهید علی رغم تمام اشتباهاتی که ممکن است انجام دهد باز هم او را دوست دارید. این روشی است برای اینکه به او بگویم که واقعا قصد آشتی کردن داریم.
برای اولین مرحله این موضوع یعنی دعوا را از دو جنبه مورد بررسی قرار می دهیم:مسلما اگر در زمان بحث، دعوا شدت و تندی زیادی نداشته باشد و به آرامی دعوا کنیم و صبر بیشتری به خرج دهیم. آشتی کردن و برقراری دوباره ارتباط راهی ساده تر خواهد بود. اما در جنبه ی دوم اگر دعوا شدت بیشتری داشته باشد و به یکدیگر ناسزا بگویم و یا در حین دعوای حتی یکدیگر را بزنیم، این رابطه را به سختی می توانیم برقرار کنیم و یا حتی زمانی که این رابطه برقرار شد، دیگر آن صمیمت سابق را ندارد و مثل چینی ترک خورده ای می باشد که با یک ضربه کوچک برای همیشه می شکند و فنا می شود... همیشه این موضوع را به هنگام دعوا بخاطر داشته باشید تا حدی جلو بروید که جایی برای بازگشت داشته باشید و به قول ما ایرانی ها همه ی پل های پشت سر خود را خراب نکنید که دیگر راهی برای بازگشت نداشته باشید.
اگر هر کسی نقش خود را به درستی انجام دهد و مسئول کارهایی که انجام می دهد باشد ، در اینصورت کشش انسان ها به یکدیگر بیشتر می شود و در وحله ی اول از دعوا باید جلوگیری کرد و هر کس نقش خود را ایفا کند تا تقصیر و اشتباه خود را به گردن دیگری نیندازیم، چون معمولا همه ی ما ،انسان ها از اینکه اشتباه خود را بپذیریم واهمه داریم و عادت کرده ایم که فرار کنیم و چه طور و چگونه باید فرار کرد؟ راهش را این گونه ارزیابی می کنیم که باید آن را به گردن دیگری بیاندازیم.
اولین گام برای آشتی کردن این است که بپذیریم همه ی انسان ها نظرات مختلفی نسبت به یکدیگر دارند و مسلما ما و شخصی که با او نزاع داشته ایم نیز دارای ایده ها و عقاید متفاوتی هستیم و اولین گام این است که این موضوع را بپذیریم و نظرات یکدیگر را حتی متفاوت قبول کنیم و برای صحبت های یکدیگر ارزش قائل شویم. و مهم تر از اینکه بعد از دعوا به دنبال انتقام جویی نباشیم وبه دنبال این نباشیم که بعد از دعوا با صحبت های و یا رفتارمان دیگری را تحقیر کنیم و یا اینکه قصد آزار او را داشته باشیم به جای این کارها به تفاهم برسید و با یکدیگر سازش کنید. حالا چند دلیل را با هم بررسی می کنیم تا به جوابی برسیم تا بتوانیم از این ماجراها جلوگیری کنیم:
۱) دلایل دعوا و نزاع:از خودتان علت اصلی دعوا را بپرسید. گاهی وقت ها دلایل دعوا های خیلی ساده است اما به دلیل صبر و تامل زیاد بر روی این مسائل تبدیل به مشکلاتی عمیق می شوند. و به نظر غیر قابل حل می شوند. برای همین باید زمانی که به این مشکلات ساده برمی خوریم تازه اول آن است و به جاهای بقرنج نرسیده است آنها را حل کنیم اما چطوری حلشان کنیم؟ با گفتگو، اما گفتگویی بدون هیچ گونه دعوای و قصد و نیت انتقام گرفتن و یا تحقیر طرف مقابل پس با چه نیتی؟ فقط با امید اینکه بتوانیم آن را حل کنیم و به روابط سابق خود با خوبی و خوشی ادامه دهیم.
۲) اعتماد و اطمینان به یکدیگر:آشتی کردن با دیگری، هرگز به این معنا نیست که دیگری شکست خورده است و یا اینکه نظر او کاملا اشتباه بوده است و این شما بوده اید که حرف درست را زده اید و حق داشته اید. و هنگامی که قانع شدید که رابطه را ادامه بدهید باید بدانید که او (طرف مقابل تان) را همان جوری که هست قبول کنید تا هنگامی که دوباره همچین موضوعی پیش آمد کرد، دیگر ناراحت نشوید و بدانید که رفتار او همیشه بدین سبک است. و نکته ی دیگر این که همیشه و در رابطه ی با هر موضوعی حق با شما نیست. ارتباط با دیگران و افرادی که آنها را دارید مسلما همیشه مهم تر ازآن هستند که در روابط خود به دنبال مقصر بگردید. زیرا اشخاصی که این تیپی هستند، بعد از اینکه مقصر را پیدا کردند مدام عادت دارند به او بگویند که تو اشتباه کردی، تو این کار را انجام دادی و از این مدل صحبت ها و خودشان باعث قطع رابطه شان می شوند. و برای بازگشت، و آشتی و مصالحه کردن باید قبول کنیم که یکدیگر را همان طوری که هستیم بپذیریم و هیچ یک از دیگری برتر نیست.
۳) از لحاظ روحی خود را برای آشتی آماده کنید و بعد پیش بروید:اگر احساس می کنید که حتی یک درصد برای مصالحه و سازش آمادگی ندارید به هیچ وجه پیش نروید زیرا ممکن است که صحبتی شود و شما کنترل خود را از دست دهید و اوضاع از اینکه هست بدتر شود برای همین گفته می شود که از لحاظ روحی آمادگی کامل داشته باشید و بعد جلو بروید. شما از خود گذشتگی کنید و علی رغم تمامی هیجانات منفی خود که به نوعی شما را از این کار منع می کند اما باز هم به سمت طرف مقابل خود بروید، و رابطه را ادامه دهید. این کار شما باعث می شود که او از کرده ی خود پشیمان شود و ارزش شما را بهتر درک کند. در دعواها به تنهایی پیش نروید و قضاوت پیش از موعد نداشته باشید و مانند نوجوانان پرخاش جو و یکه تاز نباشید. شما باید یک فرقی با نوجوانان داشته باشید.
۴) اثر کلمه هایی که در روابط استفاده می کنید نقش بسزایی دارد:صحبت کردن خوب است و اینکه کسی قادر باشد به وسیله صحبت کردن رابطه برقرار کند اما باید در صحبت های خود دقت کنید و بدانید که چه کلمه ای را در کجا به کار ببرید!! راههای زیادی برای برقراری رابطه وجود دارد مثلا: کارهای را که با استفاده از اجزای صورت خود انجام می دهید و یا کارهای که با استفاده از اجزای بدنتان و ژست های مختلفی که از خود در می آورید انجام دهید. برای مثال با رئیس یا دوستتان دعوایی دارید ولی به دلیل احترام زیادی که برای او قائل هستید و یا مقام بالایی که آن شخص دارد نمی خواهید با او وارد بحث و جدل شوید برای همین هنگامی که او بر می گردد و در واقع شما از دید او خارج هستید و قادر به دیدن شما نیست، برای او شکلک درمی آورید، او این حرکت شما را نمی بیند و حتی روحش نیز از این کار شما خبر ندارد ولی شما به نوعی با این کار خود که برای او شکلک درآورده اید و یا به او دهن کجی کرده اید و یا هر کار دیگری که با اجزای صورت و یا بدنتان انجام می دهید باعث می شود که از درون احساس خوبی داشته باشید و نیز از همه مهم تر این احساس را دارید که با این کار خود را از درون ارضاء کرده اید.
۵) نوع آخر مخصوص دعواهای همسران است، زن و شوهر هایی که با یکدیگر و در زیر یک سقف با هم زندگی می کنند:همسران با یکدیگر دعوا و نزاع دارند اما دوباره در این جا متذکر می شویم هنگامی که می بینید کار و دعوا دارد بالا می گیرد و به قول ما ایرانی ها: "کار دارد به جاهای باریک کشیده می شود" خود را کنار بکشید و اجازه ندهید دعوا بالاتر رود و در همان جا به بحث تان ایست بدهید کار فوق العاده سخت و مشکلی است اما خشم خود را پنهان کنید و اجازه ندهید که همسرتان متوجه شود شما هنوز ناراحت و عصبانی هستید تا او هم مصمم شود و دعوا و نزاع را به پایان برسانید. هنگامی که گفتگویتان به دعوا رسید این نکته را به یاد داشته باشید که ادامه ی این گفتگو فایده ای ندارد و هر لحظه موقعیت و حریم های که در زندگی مشترک بین همسران وجود دارد را به مخاطره می اندازد. به همسر خود نشان دهید علی رغم تمام اشتباهاتی که ممکن است انجام دهد باز هم او را دوست دارید. این روشی است برای اینکه به او بگویم که واقعا قصد آشتی کردن داریم.