vianclinic
New member
- اضطراب جدایی: بسیار مضطرب و ناراحت هنگام جدایی از والدین و مراقبان. امتناع از حضور در کمپ، خوابیدن، یا قرارهای بازی؛ نگران باشید که در هنگام جدایی اتفاقات بدی برای خود یا عزیزانتان بیفتد.
- اضطراب اجتماعی: ترس شدید از موقعیت های اجتماعی. بسیار مضطرب و خودآگاه در اطراف دیگران؛ نگران قضاوت شدن یا تحقیر شدن باشید.
- فوبیای خاص: ترس شدید و غیرمنطقی ناشی از یک موقعیت یا چیز، مانند رعد و برق، نگرانی در مورد استفراغ، یا حشرات.
چه چیزی برخی از کودکان را در برابر اضطراب آسیب پذیرتر می کند؟
اضطراب ممکن است به دلیل ترکیبی از ریشه های عمیقی ایجاد کند- عوامل بیولوژیکی، مانند ژن ها و سیم کشی مغز
- عوامل روانشناختی، مانند خلق و خوی و راهبردهای مقابله ای
- عوامل محیطی، مانند فرزند پروری مضطرب یا تجارب و محیط نگران کننده دوران کودکی.
درمان اضطراب در کودکان
اضطراب گاه به گاه طبیعی است. اما اگر اضطراب باعث می شود کودک شما فعالیت های خود را محدود کند، اغلب نگران باشد یا از اردو یا مراقبت روزانه اجتناب کند، با پزشک اطفال خود صحبت کنید. یک اختلال اضطرابی شدید می تواند رشد کودک را به تاخیر بیاندازد یا از مسیر خارج کند.بسته به مرحله رشد و سطح و نوع اضطراب، درمان ممکن است شامل تغییراتی باشد که شما و فرزندتان نسبت به خودتان کار می کنید. یا ممکن است با متخصصان بهداشت روان کودک مانند روانپزشک، روانشناس یا مددکار اجتماعی کار کنید. این متخصصان می توانند به والدین و کودکان کمک کنند تا از درمان شناختی رفتاری (CBT) استفاده کنند، یک درمان بسیار موثر که افکار و رفتارهای مضطرب را برطرف می کند. دکتر پاتر می‌گوید : «برای مثال، ممکن است کودکان را تشویق کنیم که «تفکر کارآگاهی» را برای گرفتن ، بررسی و تغییر افکار مضطرب تمرین کنند. ما همچنین آنها را تشویق می کنیم تا به محرک های اضطراب آور نزدیک شوند، نه اجتناب کنند.»
تکنیک های ذهن آگاهی و داروهای ضد اضطراب یا ضد افسردگی نیز ممکن است مورد بحث قرار گیرند. اغلب ترکیبی از رویکردها بهترین کار را دارد.
راه هایی که والدین می توانند به کودکان کمک کنند تا مدیریت اضطراب را یاد بگیرند
- شخصی سازی و بیرونی سازی: از فرزندتان بخواهید که نامی برای اضطراب بگذارد. کودک شما نیز می تواند از اضطراب نقاشی بکشد. سپس، به فرزندتان کمک کنید تا وقتی اضطرابش بالا می‌رود، آن را بپذیرد: «آیا بوبوی بنفش و دندان‌های سیخ‌دار به شما می‌گوید هیچ‌کس نمی‌خواهد با شما بازی کند؟» برچسب زدن و فاصله گرفتن از اضطراب می تواند به کودک شما کمک کند تا بیاموزد که رئیس آن باشد.
- پیش نمایش موقعیت های اضطراب آور . ملاقات با مشاوران کمپ یا گشت و گذار در مکان های جدید را در نظر بگیرید.
- اعتماد به نفس مدل: کودکان شمارنده های گایگر عاطفی هستند. آنها اضطرابی را که از والدین منتشر می شود ثبت می کنند. سعی کنید از طریق کلمات و زبان بدن به آنچه که مدل می کنید توجه داشته باشید. در صورت لزوم روی تعدیل واکنش های بیش از حد اضطرابی کار کنید.
- دکتر پاتر می گوید : "کودکان در حال کدگذاری جهان هستند. به خصوص در دوران کودکی مغز آنها فقط اسفنج است و همه چیز را به درون خود می برد." ما می‌توانیم با روایتی که می‌سازند به آنها کمک کنیم: "آیا دنیا مکانی امن است یا مکانی خطرناک که من باید همیشه در آن نگهبان باشم؟"
- اجازه دهید پریشانی: اجتناب از موقعیت های ناراحت کننده، اضطراب را به طور موقت کاهش می دهد، فقط در جای دیگر ظاهر می شود. توضیحات منطقی نیز کارساز نخواهد بود. مرکز عاطفی چرخان مغز که به عنوان سیستم لیمبیک شناخته می شود، به زمان و ابزارهایی نیاز دارد تا به اندازه کافی آرام شود تا مرکز تفکر (شناختی) مغز دوباره آنلاین شود . در عوض، ابزارهای تحمل پریشانی را امتحان کنید: یک کودک ممکن است صورتش را با آب سرد پاشیده، دیگری ممکن است از پله‌ها بالا و پایین بپرد تا انرژی مضطرب را از بین ببرد، یا ماهیچه‌هایش را منقبض و شل کند، یا با نگاه کردن به اطراف برای یافتن هر رنگی در رنگین کمان، حواس خود را پرت کند. .
- قرار گرفتن در معرض را تمرین کنید : قرار گرفتن در معرض تدریجی به سیم‌کشی مجدد مغز مضطرب کمک می‌کند و به کودک نشان می‌دهد که می‌تواند در لحظات مضطرب زنده بماند. فرض کنید کودک شما نگران صحبت کردن در جمع است، سرش را پایین بیاندازد و اگر به او خطاب شود، خم می شود. برای یک قرار هفتگی مفرح، رستورانی دلپذیر و آرام انتخاب کنید. سپس فرزندتان را آموزش دهید تا در مراحل کوچک سفارش غذاهایی را که دوست دارد بر عهده بگیرد. در ابتدا ممکن است سفارش را با شما زمزمه کند و شما آن را به پیشخدمت منتقل کنید. در مرحله بعد، او ممکن است فقط نوشیدنی یا دسر خود را سفارش دهد و در نهایت یک وعده غذایی کامل را با افزایش تحمل پریشانی و اعتماد به نفس سفارش دهد.